




ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΝΕΡΟ ΠΙΝΟΥΜΕ....
Σήμερα, την περίοδο της τεράστιας τεχνολογικής ανάπτυξης, φτάσαμε στο σημείο να μην εμπιστευόμαστε την ποιότητα του νερού που πίνουμε.
Γνωρίζουμε όμως ποια είναι τα πολλά και σοβαρά προβλήματα αυτού του αγαθού που είναι τόσο απαραίτητο για την επιβίωσή μας;
Παρακάτω αναφέρουμε μερικά από αυτά που υπάρχουν σε νερά δικτύων πόλεως, σε νερά στην ηπειρωτική και νησιώτικη επαρχία και σε ιδιωτικές γεωτρήσεις. Ο φόβος για την άσχημη ποιότητα του πόσιμου νερού μας οδήγησε στην κατανάλωση εμφιαλωμένων (μόνο για να πίνουμε). Όμως, αρμόδιες υπηρεσίες και μέσα μαζικής ενημέρωσης έχουν καταγγείλει την ποιότητά τους, λόγω της κακής εμφιάλωσης, συντήρησης και μεταφοράς τους μέχρι την κατανάλωσή τους.
ΧΛΩΡΙΟ
Η πολιτεία στη προσπάθειά της να καταπολεμήσει τα μικρόβια και βακτήρια στα αποθέματα νερού, χρησιμοποιεί χλώριο. Πολλές επικίνδυνες παθήσεις οφείλονται στις χημικές ενώσεις του χλωρίου με διάφορα οργανικά στοιχεία που βρίσκονται στο νερό.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΕΞΑΣΘΕΝΕΣ ΧΡΩΜΙΟ
Εμφανίζεται στα απόβλητα βιομηχανικών διεργασιών, όπως επιμεταλλώσεις, κατεργασία δερμάτων, καύση φυσικών καυσίμων, αποτέφρωση αποβλήτων και κατασκευή χάλυβα. Οι εκπομπές έχουν μειωθεί σταθερά από το 1970, ωστόσο η μόλυνση του νερού στις περιοχές που απορρίπτονται τέτοια απόβλητα, εξακολουθεί να υφίσταται. Τι βλάβες προκαλεί στον άνθρωπο;
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΜΟΛΥΒΔΟΣ
Είναι το υλικό που ενώνονται οι χυτοσωλήνες, μολυβδοσωλήνες, χαλκοσωλήνες κ.λ.π. Επίσης εντοπίζεται στην βενζίνη, υδραυλικά υλικά, μπαταρίες, εκρηκτικά, υφαντουργία, μελάνια, χρώματα, διύλιση πετρελαίου, κρύσταλλα, πορσελάνες, ελαστικά κ.α.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΙΝΕΣ ΑΜΙΑΝΤΟΥ
Υπάρχει σε ορυκτά αποθέματα, μονωτικά υλικά, στους σωλήνες ύδρευσης. Το νερό παρασύρει τις ίνες αμιάντου και όταν αυτές εισέλθουν στον ανθρώπινο οργανισμό δρουν διαρρηγνύοντας την κυτταρική μεμβράνη αποτελώντας αιτία καρκίνου.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΝΙΤΡΙΚΑ ΑΖΩΤΟΥΧΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ
Βρίσκονται σε λιπάσματα, κατάλοιπα ζωοτροφών και απεκκρίσεις. Τα νιτρικά άλατα εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι μας.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΧΗΜΙΚΑ ΕΝΤΟΜΟΚΤΟΝΑ
Χρησιμοποιούνται στις καλλιέργειες για να τις προφυλάξουν, επιβαρύνουν τη φύση καταστρέφοντας πανίδα και χλωρίδα, σκοτώνουν τον ίδιο τον άνθρωπο.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ
Εμφανίζεται σε μορφή αλάτων στις βρύσες, στα είδη υγιεινής, στις αντιστάσεις, στους βραστήρες και γενικά όπου μένει στάσιμο νερό.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
ΕΜΦΙΑΛΩΜΕΝΑ
''ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ'' - 17/08/2002: 25.000.000 άτομα - το 60% παιδιά - νεκροί το χρόνο από εμφιαλωμένα νερά και αναψυκτικά που δεν ελέγχονται ποιοτικά.
Δείτε περισσότερα και φωτογραφίες
Εισχωρεί στο νερό μας από τις μολύβδινες σωληνώσεις, ή από τις ενώσεις των χάλκινων σωληνώσεων και γενικά των υδραυλικών εγκαταστάσεων. Προκαλεί:
Σοβαρότατα προβλήματα στο νευρικό μας σύστημα
Υψηλή πίεση του αίματος
Εγκεφαλικά επεισόδια
Καρδιακές προσβολές
Παθήσεις των νεφρών
Στειρότητα
Αποβολές κ.λ.π.
Σε σοβαρότατες περιπτώσεις παρατηρούνται εγκεφαλικές βλάβες, μολυβδίαση κ.λ.π.
Ο μόλυβδος καθώς κυκλοφορεί στο αίμα σπέρνει την καταστροφή από όπου και αν περάσει.
Οι ίνες αμιάντου εύκολα μπορούν να εμφανιστούν στο νερό μας, από την διάβρωση των αμιαντοσωλήνων.
Επειδή έχουν θετικό φορτίο και τα κύτταρά μας αρνητικό, έρχονται και ενώνονται όπως η καρφίτσα με τον μαγνήτη.
Στην αρχή, μας καταστρέφουν την μεμβράνη του κυττάρου και στη συνέχεια ανοίγουν το δρόμο για το καρκίνο.
Το κακό είναι ότι δεν φαίνονται με γυμνό μάτι, αλλά εντοπίζονται μόνο με ειδικό ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Στην Ελλάδα εκτιμάται ότι υπάρχουν περισσότερα από 40.000 χιλιόμετρα σωλήνες αμιαντοτσιμέντου.
Εισχωρούν στο νερό και στη συνέχεια στο στομάχι του ανθρώπου, με τη βοήθεια βακτηριδίων, μετατρέπονται σε νιτρίδια που αντιδρούν με το υδροχλωρικό οξύ του στομάχου και σχηματίζουν νιτρώδες οξύ. Αυτό ενώνεται με αμίνες και δίνει τις νιτρισαμίνες οι οποίες προκαλούν τον καρκίνο του στομάχου, των εντέρων και αλλού. Ο κίνδυνος είναι ιδιαίτερα μεγάλος για τα νεογνά καθώς προκαλούν είδος αναιμίας, τη μεθαιμογλοβιναιμία, γνωστή και ως κυάνωση του βρέφους. Επίσης τα νιτρίδια αντιδρούν με την αιμοσφαιρίνη του αίματος και την καθιστούν αδύναμη να μεταφέρει οξυγόνο στο ποσοστό που χρειαζόμαστε. Τα νιτρικά σε συγκεντρώσεις άνω των 45-50 mg ανά λίτρο κρίνονται πολύ επικίνδυνα για τον ανθρώπινο οργανισμό. Στους μεγαλύτερους νομούς της Ελλάδας οι τιμές των νιτρικών βρίσκονται από 60 έως 4000 mg ανά λίτρο.
Αρκεί για τα περισσότερα μια μικρή ποσότητα της τάξεως 3 μέρη στο εκατομμύριο (3ppm) να βλάψουν τους μυς της καρδιάς και (5 ppm) να νεκρώσουν τα κύτταρα του συκωτιού.
Τα εντομοκτόνα καταστρέφουν το μυελό των οστών που παράγει το αίμα όπως και πολλά άλλα ένζυμα.
Επίσης ευθύνονται για τη δημιουργία του καρκίνου, βλάβη στα νεφρά κ.λ.π.
Γενικά, από τα εντομοκτόνα αρκούν να υπάρχουν στο νερό μερικά μέρη στο τρισεκατομμύριο (ppt) ώστε να καθίστανται επικίνδυνα για την υγεία μας.
![]() | ![]() | ![]() |
Η σκληρότητα του νερού είναι ένα από τα μεγάλα προβλήματα που υπάρχουν σε αυτό.
Υπεύθυνα για την σκληρότητα του νερού είναι τα ιζήματα ασβεστίου και μαγνησίου που υπάρχουν μέσα στο νερό και σύμφωνα με το βαθμό σκληρότητας που δημιουργούν το κατατάσσουμε σε μαλακό, σκληρό και πολύ σκληρό.
Η σκληρότητα καταστρέφει: σωληνώσεις
σώματα καλοριφέρ
θερμοσίφωνες
boiler
αντιστάσεις πλυντηρίων
μηχανές καφέ
είδη υγιεινής
και γενικά δημιουργεί πρόβλημα σε όλες τις επιφάνειες που ρέει. Ειδικά στα πλυντήρια ρούχων και πιάτων, λόγω της σκληρότητας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων που αυτή δημιουργεί, απαιτούνται διπλάσιες ποσότητες απορρυπαντικών, μαλακτικών και επίσης απαιτείται η χρήση χημικών αποσκληρυντικών.
Η σημαντικότερη και η πιο σοβαρή επιβάρυνση είναι αυτή που αφορά την ανθρώπινη υγεία.
Ο ακόλουθος πίνακας μας δείχνει τις διαβαθμίσεις της σκληρότητας του νερού.
Μονάδες Μέτρησης | |||
Διαβαθμίσεις | Γερμανικοί | Γαλλικοί Βαθμοί (οF) | mg/l (ppm) |
Μαλακό νερό | 3.00 | 3,8 | Μέχρι 50 |
Μέτρια μαλακό νερό | 3,0 έως 5.56 | 3,8 έως 10 | 50-100 |
Ελαφρώς σκληρό νερό | 5,56 έως 8.33 | 10 έως 15 | 100-150 |
Μέτρια σκληρό νερό | 8,33 έως 11.1 | 15 έως 20 | 150-200 |
Σκληρό νερό | 11,1 έως 16.7 | 20 έως 30 | 200-300 |
Πολύ σκληρό νερό | Από 16.7 | Από 30 | Πάνω από 30 |
![]() | ![]() |
Τα μειονεκτήματα του εμφιαλωμένου νερού
Τηρούνται όμως πάντα οι ανωτέρω προϋποθέσεις ;
Τι βλάβες προκαλεί στον άνθρωπο;
Το χρώμιο και οι ουσίες του μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο και γενετικές ανωμαλίες. Η εκτεταμένη έκθεση σε αυτές μπορεί να επηρεάσει το πεπτικό σύστημα, τους νεφρούς, το συκώτι, τους πνεύμονες, τη μύτη, το δέρμα και τα αγέννητα βρέφη.
Εισπνοή του εξασθενούς χρωμίου φαίνεται ότι επηρεάζει κυρίως το αναπνευστικό σύστημα. Η βραχυχρόνια έκθεση μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα αναπνευστικά προβλήματα, βήχα και δύσπνοια, ενώ η μακροχρόνια έκθεση μπορεί να προκαλέσει άλλες αναπνευστικές επιπτώσεις όπως βλάβες στη όσφρηση, βρογχίτιδα και πνευμονία. Το εξασθενές χρώμιο είναι καρκινογόνο για τον άνθρωπο και η έκθεση σε αυτό έχει ως αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο καρκίνου του πνεύμονα.
Μερικές ενώσεις του χρωμίου είναι τοξικές και καρκινογόνες για συγκεκριμένα είδη άγριας ζωής. Σε μερικά υδρόβια είδη το χρώμιο βιο-συσσωρεύεται, αν και φαίνεται ότι αυτό δεν συμβαίνει στα ψάρια. Οι ουσίες του εξασθενούς χρωμίου είναι πιο τοξικές και απορροφούνται πιο εύκολα από τα βιολογικά συστήματα απ’ ότι οι ενώσεις του τρισθενούς χρωμίου.
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου ή μοίρασμα της φτώχειας;
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ
Το κοινωνικό κράτος είναι η ανθρωπιά της πολιτικής μας πρότασης», τόνιζε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Α. Παπανδρέου, παρουσιάζοντας την πρόταση του κόμματος για το σύγχρονο κοινωνικό κράτος, τον περασμένο Μάιο όταν ακόμη το ΠΑΣΟΚ ήταν αντιπολίτευση.
Τα τελευταία μέτρα που ανακοινώνονται στο ασφαλιστικό, τις συντάξεις, το φορολογικό, τις μηδενικές αυξήσεις ή και μειώσεις μισθών, πείθουν πως η αλήθεια προσεγγίζεται καλύτερα αν κανείς αντιστρέψει το νόημα και στα δύο σκέλη αυτής της λιτής πρότασης: Η απανθρωπιά και ο βαθύς αντεργατικός χαρακτήρας της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ καταδεικνύεται με την κοινωνική του πολιτική.
Η σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα, είχε πάντα αυτή την ικανότητα: Κάθε φορά που πραγματοποιούσε μια αντιδραστική και αντεργατική τομή, σήκωνε ψηλά τη σημαία της «κοινωνικής ευαισθησίας» και της «εναλλακτικής απάντησης στον συντηρητισμό». Το να εννοείς και να πράττεις το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λες και διακηρύσσεις είναι το σήμα κατατεθέν του ΠΑΣΟΚ. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις μεγάλες αντεργατικές τομές που έκανε το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, ούτε την πολιτική τακτική που είχε γι’ αυτές. Όταν ήθελε να καταργήσει τις απεργίες στο δημόσιο τομέα στην πρώτη τετραετία διακυβέρνησής του την δεκαετία του '80, μίλησε για …κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων και επιτέθηκε στο συντηρητικό κρατικισμό της Αριστεράς. Όταν κατήργησε την επετηρίδα των εκπαιδευτικών και επέβαλε την αθλιότητα και τον εξευτελισμό των δήθεν αξιοκρατικών διαγωνισμών του ΑΣΕΠ, έκανε λόγο για το δικαίωμα των νέων αποφοίτων να έχουν μια ευκαιρία για απασχόληση στο Δημόσιο.
Το εντυπωσιακό είναι ότι η Αριστερά φοβήθηκε χρόνια ολόκληρα να δει αυτή την πραγματικότητα. Νανούριζε τον κόσμο με ανόητες εκκλήσεις στο ΠΑΣΟΚ για την «ανάγκη αντιστοιχίας λόγων και έργων» και για ύπαρξη «θετικών και αρνητικών στοιχείων στην πολιτική του». Σήμερα, ένα τμήμα της φαίνεται να δρα ως απατημένη σύζυγος και ένα άλλο να αναζητά ακόμη τις χαμένες ευκαιρίες μέσα από την προγραμματική σύγκλιση με ένα άλλο αποκαθαρμένο ΠΑΣΟΚ.
Αμέσως μετά την εκλογή της η κυβέρνηση αποφάσισε να πετάξει στο δρόμο σαν στυμμένες λεμονόκουπες χιλιάδες ελαστικά εργαζόμενους, δήθεν εκπαιδευόμενους στα σταζ. Αυτό βαφτίστηκε σύγκρουση με το αίσχος του ρουσφετιού και την αδικία εναντίον αυτών που παραμένουν άνεργοι! Η κυβέρνηση θέλει να περικόψει τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Το βαφτίζει μάχη για την αντιμετώπιση του χρέους και το ανάγει σε ζήτημα εθνικής κυριαρχίας.
Το ΠΑΣΟΚ προετοιμάζει μεθοδικά, σε αρμονία με ευρύτερες δυνάμεις του αστικού συνασπισμού εξουσίας, δύο στρατηγικές πραγματικά ανατροπές, στον κοινωνικό συσχετισμό στην Ελλάδα. Η πρώτη αφορά την κατάργηση των συντάξεων με τη μορφή που τις έχουμε γνωρίσει και η άλλη αφορά στην υπονόμευση και προοπτικά κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Μοχλός για αυτές τις αντιδραστικές τομές είναι από τη μία η πρόταση για μια «κατώτατη ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη», στο πλαίσιο του συστήματος των τριών πυλώνων (ελάχιστη σύνταξη, συμβολή επαγγελματικού ταμείου, ιδιωτική ασφάλιση) και από την άλλη η πρόταση για το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα για όλους». Και οι δύο αυτές προτάσεις προβάλλονται προκλητικά ως μέτρα υπεράσπισης των πιο φτωχών τμημάτων του ελληνικής κοινωνίας, των ανέργων και των μειονεκτούντων και ως απόδειξη της κοινωνικής ευαισθησίας του ΠΑΣΟΚ.
Κατά τη γνώμη μας, αυτές οι αλλαγές που επιχειρούνται, δεν συνιστούν μόνο και κυρίως μια κληρονομημένη προπαγανδιστική τακτική των δυνάμεων του ΠΑΣΟΚ, αλλά αποτελούν κάτι πολύ βαθύτερο και ουσιαστικότερο. Φανερώνουν όψεις μιας πολύ επικίνδυνης κοινωνικά και πολιτικά, ειδικής πολιτικής στρατηγικής για ανάπτυξη των αντιπαραθέσεων μέσα στους εργαζόμενους, ανάπτυξη ενός πραγματικού ταξικού εμφυλίου. Στόχος είναι όχι μόνο να περάσουν τα μέτρα χωρίς αντιστάσεις, αλλά και να αφήσουν βαθύτερο αποτύπωμα στην πολιτική συνείδηση και τη συλλογική συμπεριφορά της κοινωνικής εργαζόμενης πλειοψηφίας.
Γενιές και γενιές εργαζομένων, αγωνιστές του ευρύτερου αιτήματος για την κοινωνική αλλαγή, διαπαιδαγωγήθηκαν και αναπτύχθηκαν μαζί με το βασικό πρόταγμα της ανακατανομής του κοινωνικού πλούτου. Στη ρεφορμιστική εκδοχή του, το αίτημα αυτό διεκδικούσε μια «δίκαιη κατανομή βαρών μεταξύ πλουσίων και φτωχών», στο πλαίσιο ενός διευρυμένου κοινωνικού κράτους, εντός των καπιταλιστικών σχέσεων. Για την επαναστατική πτέρυγα του εργατικού κινήματος, η δίκαιη ανακατανομή του όλο και αυξανόμενου πλούτου ταυτιζόταν με την ανατροπή των καπιταλιστικών σχέσεων και την εργατική επανάσταση. Οι δύο αυτές ριζικά διαφορετικές οπτικές, πάντα σε διαπάλη μεταξύ τους, αποτελούσαν πολιτικές προτάσεις με ένα χαρακτηριστικό καθολικότητας, που υπερέβαινε με διαφορετική βέβαια ποιότητα, τις επιμέρους αντιθέσεις μέσα στην εργαζόμενη πλειοψηφία και μιλούσε από τη σκοπιά της ταξικής πάλης.
Η σημερινή αστικά μεταλλαγμένη σοσιαλδημοκρατία, δεν χρεώνεται την ανιστορική και αποτυχημένη ρεφορμιστική εκδοχή του αιτήματος της «ανακατανομής του κοινωνικού πλούτου», σε όφελος της εργατικής τάξης. Επιχειρεί και είναι πρωτοπόρα σε κάτι χειρότερο: Να αντικαταστήσει το αίτημα «την κρίση να πληρώσει η ολιγαρχία», με το αντιδραστικό αίτημα «την κρίση να πληρώσουν τα τμήματα της εργατικής τάξης που είναι σε καλύτερη θέση». Οι παλιοί «προνομιούχοι» του πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι των 2.000 ευρώ, έναντι αυτών που παίρνουν 600. Είναι αυτοί που απλά εργάζονται, έναντι των ανέργων. Είναι αυτοί που είναι μόνιμοι, σε αντίθεση με αυτούς που είναι συμβασιούχοι. Είναι οι τρισκατάρατοι τεμπέληδες που έχουν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας (ωράριο, άδειες μητρότητας κ.λπ.) σε αντιπαράθεση με αυτούς που τσαλαπατούνται στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα. Όλοι εναντίον όλων και κανείς αντίπαλος με τη συλλογική έννοια, της οικονομικής ολιγαρχίας και του αστικού καθεστώτος. Η σοσιαλδημοκρατία πραγματικά διδάσκει μαρξισμό (από την ανάποδη), που τον έχει ξεχάσει η Αριστερά: Τα ατομικά συμφέροντα και δικαιώματα, όσο δίκαια και αν είναι, μετατρέπονται σε αντιδραστικά στο βαθμό που δεν συνοψίζονται σε συλλογική ενιαία διεκδίκηση, συνολικής πολιτικής αντικαπιταλιστικής κατεύθυνσης. Όλο το πολιτικό πρόβλημα του εργατικού κινήματος και η κρίση κοινωνικής αντιπροσώπευσης της Αριστεράς, μπροστά στα μάτια μας.
Στην πραγματικότητα βέβαια, η τακτική αυτή δεν χαρακτηρίζει αποκλειστικά τη σοσιαλδημοκρατία, αλλά την αστική στρατηγική ενσωμάτωσης μέσω γενικευμένου εργατικού ταξικού εμφυλίου. Ας μην ξεχνάμε τη στρατηγική του Σαρκοζί. Ας μην ξεχνάμε ότι η βαθιά καπιταλιστική κρίση, αναπτύσσεται σε μια εποχή απουσίας οράματος και προοπτικής του καπιταλισμού και σε μια περίοδο που η θετικότερη προσδοκία είναι η λεγόμενη «ανάκαμψη χωρίς απασχόληση». Είναι μια τακτική κοινωνικά και ταξικά ανοιχτή προς όφελος της αστικής τάξης. Πολιτικά και πολιτιστικά αντιδραστική και φασίζουσα και πρέπει να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Οι πολιτικές και φιλοσοφικές διαστάσεις αυτής της καθεστωτικής στρατηγικής πρέπει να εντοπιστούν και να αναλυθούν σοβαρότερα από το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Μια προφανής στόχευση όλης αυτής της φλυαρίας για «προστασία των φτωχότερων» σχετίζεται με την ανησυχία των αστικών δυνάμεων για τις τεράστιες μάζες φτωχών και το εύφλεκτο υλικό που συσσωρεύεται στον κοινωνικό βυθό της σύγχρονης καπιταλιστικής πραγματικότητας. Από την Αθήνα των περυσινών Δεκεμβριανών ως τα προάστια του Παρισιού και το Λος Άντζελες. Σε μια εποχή που τη χίμαιρα ενός «νέου κοινωνικού συμβολαίου», την αναζητά με περισσή αφέλεια και περίεργη αθωότητα μόνο ο ΣΥΝ, υπάρχουν γλίσχρες ελπίδες στους κρατούντες ότι ένα κομμάτι ψωμί μπορεί να μειώσει την αυξανόμενη τάση για εξεγέρσεις.
Έχει όμως και επιθετικά χαρακτηριστικά η κυβερνητική πρακτική, στο φόντο των σημερινών ελλειμμάτων του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς. «Θέλουμε συμμάχους στην προσπάθεια για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Και οι σύμμαχοί μας δεν μπορεί παρά να είναι οι ίδιοι οι πολίτες, οι εργαζόμενοι, οι υγιείς επιχειρήσεις και επιχειρηματίες, οι δημιουργικές δυνάμεις, που θέλουν να σηκώσουν την Ελλάδα ψηλότερα». Οι «δημιουργικές» αυτές δυνάμεις δεν καθυστέρησαν καθόλου να δηλώσουν «παρών» και να στέρξουν σε ανοιχτή υποστήριξη της κυβερνητικής πολιτικής γενικά και της πολιτικής τακτικής του πτωχοκομείου και της παρωδίας κοινωνικής αλληλεγγύης, που στοχεύουν στην προώθηση του εργατικού εμφυλίου. O ΣΕΒ, δέχτηκε προς έκπληξη πολλών με ευχαρίστηση το μέτρο της έκτακτης εισφοράς από τις επιχειρήσεις για να πληρωθεί το επίδομα κοινωνικής αλληλεγγύης. Η ΓΣΕΕ έσπευσε να ξεκαθαρίσει πως θα πάει σε διπλή διαπραγμάτευση: Πρώτα για τη γενιά των 800 ευρώ, διεκδικώντας 100 ευρώ αύξηση και έπειτα για τους ...προνομιούχους που παίρνουν πάνω από 1.000, αν τυχόν περισσέψει κάτι.
Η περίοδος που διανύουμε είναι σημαντική με τραγικό τρόπο. Είναι από αυτές τις περιόδους, όπου οι εργαζόμενοι, πληρώνουν αναδρομικά, με τόκο και με πρόστιμο τον πολιτικό εκφυλισμό του εργατικού κινήματος. Αυτοί που αντικατέστησαν την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς με τα επιδόματα «έγκαιρης προσέλευσης» σιωπούν βέβαια, αφήνοντας την κυβέρνηση να συκοφαντεί και να δημαγωγεί. Πληρώνουμε όμως και την πολιτική ανεπάρκεια της Αριστεράς, που προσπαθεί να καλύψει το κενό αντικαπιταλιστικής πολιτικής γραμμής με πυρήνα το εργατικό μέτωπο για την ανατροπή της, είτε με τη μετατροπή της σε πολιτικοποιημένη ΓΣΕΕ αριστερής εκδοχής, είτε σε συμβουλάτορα υπέυθυνης «προγραμματικής αντιπολίτευσης».
MOTO
Το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει
να διαιρέσει
τους εργαζόμενους για
να περάσει πιο άνετα
την πολιτική του
Μπροστά στην έναρξη της δίκης των δολοφόνων του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, Κορκονέα και Σαραλιώτη, στις 20 του Γενάρη 2010 στην Άμφισσα, πραγματοποιήθηκε συνάντηση συλλογικοτήτων και οργανώσεων για την ανάληψη πρωτοβουλιών κοινής δράσης και κινητοποίησης.
Είναι φανερή η προσπάθεια του συστήματος και της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ να υποβαθμίσει και να υποβιβάσει το γεγονός της δίκης αυτής, μιας δίκης που διεξάγεται 13 μήνες μετά τη δολοφονία, σε τόπο μακριά απ’ την Αθήνα (παρά τις δύο αιτήσεις της οικογένειας του Αλέξη, για διεξαγωγή της στην Αθήνα), μιας δίκης που περνιέται στα «ψιλά» των Μ.Μ.Ε. και της «τρέχουσας ειδησεογραφίας». Θα’ θελαν, αν μπορούσαν, να «σβήσουν από τη μνήμη» των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας - που αντιστέκονταν καθημερινά και σ’ ολόκληρη τη χώρα, κατά χιλιάδες απέναντι στην δολοφονική αυτή πολιτική, κατά την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 - τόσο το ίδιο το γεγονός της δολοφονίας, όσο και τις αιτίες του, την πολιτική του συστήματος που όπλισε το χέρι των δολοφόνων.
"Όλα πήγαν στραβά εξ αρχής στο κράτος που ονομάστηκε Ελλάδα, το 1830 που εμφανίστηκε η νέα Ελλάδα στον ίδιο τόπο που στην αρχαιότητα υπήρχε η Αρχαία Ελλάδα, πράγμα που δημιούργησε μύριες παρανοήσεις όσον αφορά την καταγωγή των Νεοελλήνων, που βέβαια δεν είναι ανάγκη να έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα για να είναι Έλληνες. Ούτε είναι κανείς σώνει και καλά Έλληνας γιατί έτυχε να γεννηθεί στην Ελλάδα. Η ζορισμένη γεωγραφία πολύ μικρό ρόλο παίζει στην εθνικότητα, και αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι Αρχαίοι Έλληνες, οι διάσπαρτοι τότε σε όλο τον γνωστό κόσμο. Άλλωστε, οι Εβραίοι που ΄μέχρι πρότινος δεν είχαν πατρίδα, δεν έπαψαν ποτέ να είναι ο πιο συνεκτικός λαός από εθνολογικής απόψεως.
«Η Ελλάδα ως κράτος», λέει ο Γεράσιμος Κακλαμάνης, «ήταν εξαρχής ο Λίβανος των Βαλκανίων». Δηλαδή ένα κράτος εθνικής σκοτοδίνης, χωρίς κανέναν φορέα εθνικής υπάρξεως. Μια απλή ματιά στα κατά καιρούς ελληνικά συντάγματα, λέει ο Κακλαμάνης είναι ικανή για να δείξει την εξ αρχής έλλεχη θεμελίων αυτού του κράτους. Το πρώτο σύνταγμα της Επιδαύρου ορίζει σαν φορέα του κράτους την θρησκεία, πράγμα που γίνεται από ανάγκη διότι αυτοί που πολέμησαν τους Τούρκους δεν είχαν τίποτα άλλο κοινό πέρα της θρησκείας, που δίκαια, συνεπώς, απόχτησε την σημασία που έχει πάντα στην ελληνική διοίκηση.
Στην παράγραφο 2 του συντάγματος της Επιδαύρου δίνεται ο ορισμός του Έλληνα: "Έλληνες είναι όσοι αυτόχθονες πιστεύουσιν εις Χριστόν".
Πιο τρελός ορισμός δεν θα μπορούσε να υπάρξει, Δηλαδή, αν κάποιος δεν πιστεύει στον Χριστό (προσοχή, το Σύνταγμα δεν λέει στον Θεό) δεν θα ήταν δυνατό να είναι Έλληνας;
Ναι, δεν θα ήταν, ούτε και σήμερα είναι εν πολλοίς δυνατό να είναι Έλληνας. Όμως, ποιος είδε ποτέ την πίστη και την μέτρησε; ρωτάει ο Κακλαμάνης με το διαβρωτικό επτανησιακό του χιούμορ.
Ποιος είναι δυνατό να ξέρει αν εγώ, για παράδειγμα, πιστεύω ή δεν πιστεύω στον Χριστό;
Κι αν εγώ δεν πιστεύω, πράγμα που είναι δικαίωμα μου, αφού η θρησκεία είναι πρόβλημα συνείδησης, τι θα απογίνω, θα με διώξουν από την Ελλάδα ως μη νομιμοποιούμενο συνταγματικώς ως έλληνα;
Ήταν η θρησκεία κριτήριο εθνικής υπάρξεως, ύστερα από τεσσάρων αιώνων συμβίωση του χριστιανισμού με μια συγγενή θρησκεία, τον μωαμεθανισμό, τον οποίο είχε αποδεχτεί το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της δυτικής Ελλάδας;
Τι απέγιναν οι Έλληνες, που έτυχε να είναι Μουσουλμάνοι;
Μα, θεωρήθηκαν Τούρκοι, και εκδιώχθηκαν στην Τουρκία με την ανταλλαγή πληθυσμών, που έγινε βάσει κυρίως του θρησκεύματος.
Και γιατί δυστροπούμε που θεωρούν Τούρκους τους εαυτούς τους οι Μουσουλμάνοι της Δυτικής Θράκης, που είναι Έλληνες μουσουλμανικού θρησκεύματος;
Το σύνταγμα της Επιδαύρου δεν είναι αυτό που λανσάρει την εξίσωση "πας χριστιανός, Έλλην" και συνεπώς "πάς μουσουλμάνος, Τούρκος";
Και το ερώτημα επικρέμαται: Γιατί το πρώτο Ελληνικό σύνταγμα της Επιδαύρου υποχρεώνεται να ορίσει την εθνικότητα μόνο βάσει ενός συνειδησιακού προβλήματος, της θρησκείας;
Μα, διότι αναγνωρίζει πως όλοι όσοι πήραν μέρος στον αγώνα κατά των Τούρκων ήταν μεν όλοι Χριστιανοί, , δεν ήταν όμως όλοι Έλληνες. Ήταν και φτωχοί Τούρκοι, και Αρβανίτες, και Βλάχοι, και Σλάβοι, και Πομάκοι, και Γύφτοι - και ότι θες."
Βασίλη Ραφαηλίδη "Ιστορία του Νεοελληνικού κράτους" (1993, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου)
|
Μαύροι Πάνθηρες («Black Panther Party», «Κόμμα Μαύρων Πανθήρων»)
Οργάνωση των Αφροαμερικανών για τα πολιτικά δικαιώματα και την αυτοάμυνα της κοινότητάς τους, που έδρασε κυρίως στα τέλη της δεκαετίας του 1960. Η οργάνωση ιδρύθηκε στις 15 Οκτωβρίου 1966 στο Ώκλαντ (Oakland) της Καλιφόρνια από τους Χιού Π. Νιούτον (Huey P. Newton) και Μπόμπυ Σήλ (Boddy Seale), μετά από παρατήρηση του πρώτου ότι στην συγκεκριμένη Πολιτεία των Η.Π.Α. ήταν νόμιμη η οπλοκατοχή για λόγους αυτοάμυνας αλλά και η οπλοφορία σε δημόσιους χώρους,.
Με την ίδρυσή της, η οργάνωση δημοσίευσε ως μανιφέστο της το περίφημο «Πρόγραμμα των 10 Σημείων» («The Ten Point Program»), που ζητούσε για όλους τους Αφροαμερικανούς «γη, ψωμί, στέγη, εκπαίδευση, ένδυση, δικαιοσύνη και ασφάλεια», καθώς και εξαίρεση από στρατιωτική θητεία στον στρατό των Η.Π.Α. αφού για την οργάνωση ήταν αδιανόητο οι Αφροαμερικανοί «να πολεμούν και να σκοτώνουν άλλους έγχρωμους λαούς του πλανήτη, που όπως ακριβώς οι μαύροι, είναι θύματα της λευκής ρατσιστικής κυβέρνησης της Αμερικής».
Εξ αρχής οι «Μαύροι Πάνθηρες» διαφοροποιήθηκαν από τον κυρίαρχο έως τότε στον χώρο των μαύρων ριζοσπαστών Μαύρο Εθνικισμό όσο και από την χριστιανική στην λογική της και «αυτο-ευνουχιστική» «παθητική αντίσταση» του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και υιοθέτησαν, παρά τον μιλιταντισμό τους, μία σοσιαλιστική στην ουσία και στην ορολογία της ιδεολογική βάση, με έμπρακτο αλληλοβοηθητικό έργο στις κοινότητες των Αφροαμερικανών. Επίσης, αν και επέμειναν σε καθαρά μαύρη συμμετοχή στο επίπεδο των μελών τους, καλλιέργησαν την αυτο-οργάνωση και άλλων έγχρωμων μειοψηφιών (Πορτορικάνων «Young Lords», Ινδιάνων A.I.M. «American Indian Movement», Αθίγγανων «Brown Berets», κ.ά.) και την συνεργασία μαζί τους. Επίσης, οι «Μαύροι Πάνθηρες» συνεργάστηκαν με ριζοσπαστικές ομάδες και κινήματα λευκών, όπως οι Γίπις («Youth International Party», Y.I.P, «Yippies»), το Μέτωπο Απελευθέρωσης των Ομοφυλοφίλων («Gay Liberation Front»), η SDS ? («Students for a Democratic Society», «Φοιτητές για μία Δημοκρατική Κοινωνία»), κ.ά.
Το κόμμα οργάνωσε το 1967 μία διαδήλωση οπλοφόρων έξω από το Καπιτώλιο της Καλιφόρνια για ν’ αποτρέψει την ψήφιση νόμου που απαγόρευε την οπλοφορία, ενώ το 1968 ο «Υπουργός Πληροφόρησης» των «Πανθήρων» Έλντριτζ Κλήβερ κατέβηκε ως υποψήφιος για την Προεδρεία των Η.Π.Α. με το κόμμα «Peace and Freedom Party», στο οποίο στεγάζονταν χίπις , ριζοσπάστες και ειρηνιστές.
Ο ιδιότυπος μαρξισμός που ανέπτυξαν οι «Μαύροι Πάνθηρες», δεν συμμεριζόταν τις απαξιωτικές απόψεις του Μαρξ ? για το λούμπεν προλεταριάτο, αντίθετα αντλούσε πολλά στοιχεία από τον θεωρητικό της ανάγκης στήριξης των επαναστατών επάνω σε αυτό, Φραντς Φάνον (Franz Fanon). Γύρω στα 1968 η αρχικά αποκεντρωτική πολιτική του κόμματος άρχισε όμως να ξεπέφτει σε μαοϊσμό και σε ψευδαισθήσεις ότι δήθεν αποτελούσε «κόμμα πρωτοπορίας για την προετοιμασία της κοινωνικής επανάστασης», με παράλληλη ένταση και πύκνωση των καταφυγών σε άσκοπη βία, έχοντας κάνει σημαία την ρήση του Μάο «η δύναμη βγαίνει από τις κάνες των όπλων».
Την ίδια χρονιά (1968) καταδικάστηκε ο Νιούτον για ανθρωποκτονία και ο αριθμός των μελών της οργάνωσης άρχισε να μειώνεται ραγδαία, ενώ ακολούθησε το σχίσμα ηγεσίας μεταξύ του φυλακισμένου Νιούτον (που με τον David Hilliard υποστήριζαν την αλληλοβοηθητική και κοινωνική δράση μέσα στις μαύρες κοινότητες) και του διωγμένου από την Κεντρική Επιτροπή και αυτοεξόριστου στην Αλγερία Κλήβερ (που υποστήριζε την βίαιη και μετωπική σύγκρουση με το σύστημα και είχε αυτονομοποιήσει το πρώην παραστρατιωτικό τμήμα των «Πανθήρων» ως «Μαύρο Απελευθερωτικό Στρατό», «Black Liberation Army»).
Το σχίσμα της ηγεσίας εξελίχθηκε σχεδόν αμέσως σε σχίσμα του ίδιου του κόμματος (τμήμα της Δυτικής ακτής κατά του τμήματος της Ανατολικής ακτής). Ωστόσο η φήμη του κόμματος άντεχε ακόμα και περίφημο έμεινε το γεγονός του χαιρετισμού «αλά Πάνθηρες» (με υψωμένη γαντοφορεμένη γροθιά) των δύο ολυμπιονικών Τόμμυ Σμιθ (Tommie Smith) και Τζων Κάρλος (John Carlos) κατά την ανάκρουση του αμερικανικού εθνικού ύμνου στους Ολυμπιακούς του Μεξικού, το καλοκαίρι του 1968 (ένα γεγονός που βέβαια προκάλεσε την από εκεί και πέρα μεθόδευση της πλήρους καταστροφής της καριέρας τους).
Ο τότε διευθυντής του FBI Χούβερ χαρακτήρισε τον Σεπτέμβριο του 1968 τους «Μαύρους Πάνθηρες» ως «τον υπ’ αριθμόν 1 κίνδυνο για την εσωτερική ασφάλεια των Η.Π.Α.» (οι αρχές ισχυρίζονταν ότι οι «Πάνθηρες» ήσαν υπεύθυνοι για τον θάνατο τουλάχιστον 15 αστυνομικών) και ενεργοποίησε εναντίον τους το περιβόητο πρόγραμμα καταστολής COINTELPRO .
Το COINTELPRO συμπεριλάμβανε την φυσική ή ψυχική εξόντωση των ηγετικών μελών, την πρόκληση σύγχυσης και δυσπιστίας μεταξύ των απλών μελών, ή την συνεχή χρήση της προβοκάτσιας ώστε να στραφούν άλλες περιθωριακές ομάδες μαύρων κατά των «Πανθήρων» (όπως και έγινε στην περίπτωση των «Ενωμένων Σκλάβων» - «United Slaves», που μέλη τους πυροβόλησαν στις 17 Ιανουαρίου 1969 μέσα στο Πανεπιστήμιο UCLA και σκότωσαν τους ηγέτες του παραρτήματος Λος Άντζελες των «Πανθήρων» Bunchy Carter και John Huggins). Αποτέλεσμα του COINTELPRO ήταν επίσης ο παρασυρμός των μελών του παραρτήματος της Νέας Υόρκης στο να κακοποιήσουν και να δολοφονήσουν οι ίδιοι τον Μάϊο του 1969 τον 24χρονο σύντροφό τους Ράκλεϋ Άλεξ (Alex Rackley), τον οποίο ένας προβοκάτορας του FBI είχε παρουσιάσει ως δήθεν «καταδότη».
Από την άλλη, η ανοικτή ένοπλη επίθεση που δέχθηκε η οργάνωση από πλευράς των κρατικών μηχανισμών (επιδεικτικά επανδρωμένων μάλιστα από ένα χρονικό σημείο και μετά με Αφροαμερικανούς αστυνομικούς), είχε ως αποτέλεσμα 34 νεκρούς «Πάνθηρες» μέχρι το 1970.
Η πιο θεαματική επιχείρηση της αστυνομίας και του FBI κατά του κόμματος έγινε στις 4 Δεκεμβρίου 1969, με την εισβολή σε ένα σπίτι του Σικάγο όπου διέμεναν μερικοί «Πάνθηρες», τους οποίους είχε νωρίτερα ναρκώσει ο εγκάθετος πράκτορας του FBI William O’Neal. Ο χαρισματικός και δραστήριος οργανωτής των «Πανθήρων» Φρεντ Χάμπτον (Fred Hampton) πυροβολήθηκε ενώ κοιμόταν και σκοτώθηκε επίσης ο Μαρκ Κλαρκ (Mark Clark), ενώ οι υπόλοιποι «Πάνθηρες» σύρθηκαν στον δρόμο, δάρθηκαν άγρια και μεταφέρθηκαν στις φυλακές.
Παρά την υποστήριξη διαφόρων προσωπικοτήτων προς αυτούς (λ.χ. η ηθοποιός Τζαίην Φόντα καλούσε το 1970 σε «υποστήριξή τους με αγάπη, χρήματα, προπαγάνδα και προσωπικό κίνδυνο») οι «Πάνθηρες» δεν κατόρθωσαν να αντέξουν την καθολική επίθεση του συστήματος εναντίον τους, ενώ άλλοι έως τότε υποστηρικτές τους, όπως λ.χ. ο εκδότης του περιοδικού «Ramparts» Ντ. Χόροβιτς, έγιναν άσπονδοι εχθροί και δυσφημιστές τους. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν η πλήρης εξασθένιση και αδρανοποίηση του, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ανασύνταξής του που επιχείρησε η τελευταία πρόεδρός του Ήλεϊν Μπράουν (Elaine Brown).
Σχετικές Ιστοσελίδες
Το σημείο «G» Ελλάδας, τα Τέμπη, έκλεισε επ' αόριστον.
Τα θρυλικά Τέμπη του Κοκκινούλη, του Νασίκα, του Παττάκη και του Μπούτα, τα Τέμπη των σκασμένων ελαστικών και του «ρεσάλτου» του Χατζηγάκη στα τρακτέρ, τα Τέμπη του Σουφλιά, αλλά βασικά τα Τέμπη της Κοινοπραξίας Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου Α.Ε., όλων δηλαδή των εθνικών εργολάβων μαζί, έκλεισαν για τα καλά και μάλιστα χριστουγεννιάτικα, κάτω από τη βαριά σκιά ενός θανάτου. Χωρίς εξεταστικές, χωρίς εισαγγελικές έρευνες, χωρίς απαντήσεις στα ερωτήματα - βεβαιότητες που δημοσίευσε το «Ποντίκι». Με τους βασικούς τηλεοπτικούς σταρ και τις εφημερίδες τους να σφυρίζουν αδιάφορα και να παγιδεύουν με κομπιουτεράκια υπουργούς. Τα θρυλικά μπλόκα των Τεμπών, κόκκινο πανί για τηλεπαρουσιαστές και δημοσιογράφους, ωχριούν μπροστά στην επέλαση των βράχων.
Εκλεισαν τα Τέμπη και το άστρο της Βηθλεέμ έκανε το θαύμα του! Στην Ελλάδα ήρθε ο πολιτισμός: ακόμα και με νεκρό, τα κανάλια συναγωνίστηκαν σε διακριτικότητα για την «πραγματική έκταση» της είδησης. Λίγες οι επί τόπου συνδέσεις όταν στα αγροτικά μπλόκα ξεροστάλιαζαν για μέρες οι ρεπόρτερ και ο Πάνος Σόμπολος. Πάρθηκαν γρήγορες αποφάσεις για τις παρακαμπτηρίους χωρίς να μείνουν οι φορτηγατζήδες με τα «ευπαθή», οι οποίοι έρχονταν άλλοτε στα χέρια με τους αγρότες. Με τα «περάστε» και τα «προσέχετε» εξυπηρετούν τώρα τους οδηγούς οι 400 ευγενικοί τροχονόμοι. Κανένα πάνελ εξεγερμένων δημοσιογράφων για την ολική κατάρρευση του εθνικού δικτύου ακριβώς στον αδύναμο κρίκο του. Ούτε στα διεθνή ΜΜΕ πρώτη είδηση η Ελλάδα με τα κλειστά Τέμπη. Ο κόσμος ταλαιπωρείται ατέλειωτες ώρες στην Εθνική στα σιωπηλά! Για κάμποσους μήνες, και βλέπουμε. Ομως για είκοσι μόνο μέρες τα αγροτικά μπλόκα δημιουργούσαν το απόλυτο μονοθεματικό δελτίο και παράλληλα «την κατάλυση της έννομης τάξης».
Ποιος, όμως, μοίρασε και πώς τις άδειες στα Τέμπη δεν θα μάθουμε, ούτε γιατί δεν είχαν γίνει οι απαραίτητες επεμβάσεις εγκαίρως ούτε ποιοι τις εμπόδισαν. Αντίθετα, μόλις ολοκληρωθούν τα έργα θα αρχίσουμε να πληρώνουμε ακριβότερα διόδια. Αν έφταιγαν οι συνεχείς ανατινάξεις ή οι βροχές ή οι κακοτεχνίες ή οι «βολικές» μελέτες επικινδυνότητας ή τα πλημμελή μέτρα ασφαλείας για τη σήραγγα που εγκαινίασε ο Θεσσαλός τέως υπουργός δεν απασχολεί ιδιαίτερα. Λίγο το πένθος για το θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη, λίγο το πνεύμα των Χριστουγέννων, λίγο και η προσπάθεια «να μη διαταραχτεί ο κοινωνικός ιστός», ΜΜΕ και πολιτικοί κράτησαν «χαμηλούς τόνους».
Ας τα βλέπουν τώρα όλα αυτά οι πολίτες που άλλες φορές πείθονται τόσο εύκολα να στρέφονται κατά της κάθε κοινωνικής ομάδας που διαμαρτύρεται με διαδηλώσεις και καταλήψεις, ας τα βλέπει αυτά και ο αρμόδιος υπουργός που ετοιμάζεται να μοιράσει νέα δημόσια έργα οδοποιίας, ώστε να πάρει τα μέτρα του με ρήτρες και διασφαλίσεις, διότι το σίγουρο είναι ότι το «θαύμα του πολιτισμού στην Ελλάδα» θα κρατήσει πολύ λίγο. Οσο για την Κοινοπραξία Αιγαίου που ρήμαξε -ως φαίνεται- τα Τέμπη, κάτι ήξερε όταν επέλεγε επωνυμία μια και το αποτέλεσμα είναι «Σιγή Ιχθύος».