ΤΟ ΧΑΣΜΑ ΠΟΥ ΑΝΟΙΞΕ Ο ΣΕΙΣΜΟΣ....ΕΥΘΥΣ ΕΓΕΜΙΣΕ ΑΝΘΗ???????

Ούτε γάτα ούτε ζημιά- Ανούσιες ενδοεξουσιαστικές αντιπαραθέσεις

Το γράφαμε και σε προηγούμενες αναρτήσεις. Όλα όσα είχαν πει οι δυο οικονομικοί εισαγγελείς που αρχικά παραιτήθηκαν και σήμερα ανακάλεσαν τις παραιτήσεις τους, ήταν ένα πυροτέχνημα.

Η μεθόδευση η συνηθισμένη σε τέτοιες περιπτώσεις ενδοεξουσιαστικών αντιπαραθέσεων. Σε χρόνο ρεκόρ ολοκληρώθηκε η κατεπείγουσα προκαταρτική εξέταση που είχε διατάξει ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου για τις καταγγελίες των εισαγγελέων που είχαν προηγηθεί και ανέφεραν παρεμβάσεις στο έργο τους.
Οι εισαγγελείς έδωσαν προφορικές εξηγήσεις αλλά και υπέβαλαν γραπτό υπόμνημα στον αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Φώτη Μακρή ανασκευάζοντας τις αρχικές δηλώσεις τους. Μετά απ’ όλα αυτά ο Φ. Μακρής, έθεσε την υπόθεση στο αρχείο, το υπουργείο οικονομικών τους διαβεβαίωσε ότι η επίμαχη ρύθμιση που αντικαθιστούσε τους δυο οικονομικούς εισαγγελείς με αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου θα αποσυρθεί, και οι εισαγγελείς παραμένουν στην θέση τους.

Απ’ ότι γράφει αιτιολογώντας την ταφόπλακα που ρίχνει στην υπόθεση ο αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Φώτης Μακρής «δεν προέκυψε προσπάθεια παρέμβασης στο έργο τους» και ότι «η ενέργεια της αίτησης αντικατάστασης τους ήταν παρορμητική … από τις έγγραφες διευκρινίσεις των δυο αντιεισαγγελέων, προκύπτει ότι μοναδικός λόγος για την αίτηση αντικατάστασής τους, ήταν η προώθηση σχεδίου νόμου με το οποίο η αντιμετώπιση του οικονομικού εγκλήματος ανατίθετο σε αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου».

«Παρορμητικά» δηλαδή οι οικονομικοί εισαγγελείς Πεπόνης και Μουζακίτης έγραφαν στην επιστολή παραίτησης ότι: «δεν δεχόμαστε να είμαστε εισαγγελείς υπό απαγόρευση και καθ' υπαγόρευση, πολλώ μάλλον δε δεν δεχόμαστε να αποτελέσουμε ένα άλλοθι και μία θεσμική κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τα πολυποίκιλα οργανωμένα συμφέροντα και τους ποικιλώνυμους εκφραστές τους που δραστηριοποιούνται και αναπτύσσονται στην γκρίζα ζώνη του οικονομικού εγκλήματος».

Μάλιστα. Ούτε γάτα ούτε ζημιά δηλαδή. (Κάποιοι αφελείς που μέσα από μπλοκ και ιστοσελίδες περίμεναν «συγκλονίστηκες αποκαλύψεις» για κάποιες από τις σοβαρές υποθέσεις που έχουν ανατεθεί σ’ αυτούς τους εισαγγελείς –σκάνδαλο υποβρυχίων, του φακέλου των CDS και των υπεράκτιων εταιρειών που κρύβονταν πίσω από αυτά, τις αλχημείες του ελλείμματος του 2009 που έκανε το ΠΑΣΟΚ για να μας οδηγήσει στην πολιτική του μνημονίου κ.α- τώρα θα σφυρούν … κλέφτικα. Και μπορεί να μην έχουν το πολιτικό κριτήριο για να αντιληφθούν ότι σε ένα κράτος της δικτατορίας των μονοπωλίων, κάποιες φορές θα υπάρξουν αντιπαραθέσεις ανάμεσα στην νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία. Όπως επίσης, αυτοί οι δημοσιολόγοι να μην μπορεί ή να μην θέλουν να καταλάβουν ότι αυτές οι αντιπαραθέσεις που έχουν σχέση με την νομή της εξουσίας σε ένα αστικό κράτος είναι ελεγχόμενες και πολύ σπάνια υπάρχει περίπτωση να πάρουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση όμως να μην γνωρίζουν ότι όσες αποκαλύψεις για σκάνδαλα έχουν βγει στην επιφάνεια εδώ και δεκαετίες σ’ αυτές μπήκε ταφόπλακα όταν ανατέθηκε να τις «ερευνήσει» η «ανεξάρτητη και τυφλή», αστική «δικαιοσύνη». Για να μην αναφέρουμε ότι οι «λειτουργοί» της αστικής «δικαιοσύνης» συντελούν ώστε Σύνταγμα και αστικοί νόμοι να γίνονται κουρελόχαρτο, για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, με χαρακτηριστικό παράδειγμα-όπως γράφαμε και σε προηγούμενη ανάρτησή μας- την στάση που κράτησαν, οι δικαστές νομιμοποιώντας κάθε πραξικοπηματική –ακόμα και μα τα δικά τους δεδομένα- κυβερνητική απόφαση από το Μνημόνιο του 2010 μέχρι σήμερα).

Είναι ο Εφραίμ Νεφελίμ;

Είναι ο Εφραίμ Νεφελίμ;

Του Κώστα Βαξεβάνη - "Κουτί της Πανδώρας"

Πρέπει να καταλήξουμε σε αυτή τη χώρα τι θέλουμε. Να τιμωρούνται οι υπεύθυνοι των σκανδάλων ή να γκρινιάζουμε; Να φτάνουμε ως το τέλος ή να επιστρέφουμε στην αρχή, όποτε το τέλος δεν μας αρέσει; Να υπάρχει Δικαιοσύνη ή να αρχίζει παζάρια με τις προτιμήσεις μας; Θρησκευτικές, πολιτικές, ιδεολογικές, οικονομικές.

Το σκάνδαλο του Βατοπεδίου ήταν το μεγαλύτερο της μεταπολίτευσης. Ένα μοναστήρι υπό την ηγεσία μιας ομάδας διωγμένης κακήν κακώς από την Κύπρο, θέλησε να πάρει την λίμνη Βιστωνίδα και τις γύρω εκτάσεις με χρυσόβουλα που εμφάνιζε ως τίτλους ιδιοκτησίας. Από τους αγρότες καλλιεργητές δηλαδή και από τους ψαράδες. Αυτό από μόνο του είναι σκάνδαλο. Πάμε παρακάτω.

Το δικαστήριο που εξέτασε την υπόθεση αποφάσισε πως η γη ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο. Πριν καθαρογραφεί η απόφαση, ο υπουργός Πέτρος Δούκας απέσυρε την διεκδίκηση του ελληνικού Δημοσίου χρησιμοποιώντας μια γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (οι νομικοί σύμβουλοι σήμερα είναι κατηγορούμενοι γι αυτό). Αυτό ήταν παράνομο γιατί ήταν σε εξέλιξη νομική διαδικασία. Στη συνέχεια αυτή η γη ανταλλάχθηκε με απόφαση του υπουργού Μπασιάκου, με οικοδομικά φιλέτα σε όλη την Ελλάδα. Οι «εκτιμητές» μάλιστα είχαν αποτιμήσει ακριβά τις καλαμιές τις λίμνης και φτηνά τα φιλέτα. Ο λόγος για να πάρει όσο το δυνατόν περισσότερα το Βατοπέδι.

Και ενώ ο Εφραίμ έλεγε πως θέλει τη γη της Βιστωνίδας για να κάνει βυζαντινό χωριό, έφτιαξε offshore εταιρείες μαζί με φίλους και γνωστούς του, στις οποίες πήγαν τα οικόπεδα φιλέτα. Όλα αυτά έγιναν με διαδικασίες εξπρές τις οποίες εξασφάλισαν υπουργοί της κυβέρνησης. Από αποχαρακτηρισμούς δασών έως αρχαιολογικών χώρων.

Όταν το 2008 το «Κουτί της Πανδώρας» αποκάλυψε την υπόθεση, έγινε μια τεράστια προσπάθεια συγκάλυψης. Δεν τα κατάφεραν. Κατάφεραν ωστόσο να παραγράψουν τα αδικήματα των υπουργών. Με το νόμο Βενιζέλου (περί ευθύνης υπουργών) και αιφνίδιο κλείσιμο της Βουλής από τον Καραμανλή, όλα παραγράφηκαν. Όταν το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία, το μόνο αδίκημα που δεν είχε παραγραφεί ήταν του ξεπλύματος μαύρου χρήματος. Δεν υπήρχαν στοιχεία γι αυτό, αλλά για λόγους επικοινωνιακούς στήθηκε μια διαδικασία «τιμωρίας» η οποία δεν οδήγησε πουθενά. Τα τρία αυτά χρόνια ωστόσο, η εφέτης ανακρίτρια Ειρήνη Καλού, κατάφερε με στοιχεία που καταθέσαμε ως εκπομπή, να κάνει μια εκτεταμένη έρευνα. Με τα στοιχεία που συνέλεξε, διαπίστωσε πως 3 υπουργοί ήταν οι φυσικοί αυτουργοί του σκανδάλου, αλλά δεν μπορούσε να τους αγγίξει η Δικαιοσύνη, λόγω νόμου. Εντόπισε όμως 32 μη πολιτικά πρόσωπα που ευθύνονταν για το σκάνδαλο.

Λίγο πριν τελειώσουν οι απολογίες των κατηγορουμένων, ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ, ξεκίνησε μια σειρά από αφιερώματα στο Βατοπέδι. Η βάση του «ντοκιμαντέρ» είναι τα γυρίσματα που έχει χρηματοδοτήσει το Βατοπέδι και έχει πριν από μήνες διαφημίσει η «Πεμπουσία», μια οργάνωση του Βατοπεδίου. Αυτό το υλικό βρέθηκε χωρίς υπογραφή και αντίλογο να παίζει ως ντοκουμέντο αθώωσης του Εφραίμ. Σε αυτό μπορείτε να βρείτε ονόματα μοντέρ, μακιγιέζ και άλλων συντελεστών, αλλά όχι δημοσιογράφων που έκαναν την έρευνα. Την ίδια εποχή ο Εφραίμ βρίσκεται στη Ρωσία να περιφέρει για μία ακόμη φορά την Αγία Ζώνη. Ο λόγος δεν ομολογείται αλλά υπάρχει.

Ένα τμήμα της Κόκκινης Πλατείας, όπως και πολλά μετόχια στη Ρωσία ανήκουν στο Βατοπέδι. Με την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, η Μονή μπορεί να εγείρει διεκδικήσεις. Αυτές λοιπόν τις διεκδικήσεις έθεσε σε διαπραγμάτευση με τους Ρώσους ο Εφραίμ, προκειμένου να εξασφαλίσει την υποστήριξή τους. Σε ένδειξη καλής θέλησης πήγε την Αγία Ζώνη στην Πετρούπολη για προσκύνημα, δίνοντας στον χαμηλής πλέον δημοφιλίας Πούτιν προεκλογικά, μια θρησκευτική αίγλη και ψήφους πιστών. Οι επαγγελματίες της θρησκείας στην Ελλάδα, φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα κλίμα θρησκευτικότητας και διεθνούς κύρους για τον Εφραίμ.

Ο ηγούμενος του Βατοπεδίου (αλήθεια γιατί παραμένει ενώ είναι καταδικασθείς και υπόδικος για κακουργήματα;) δεν είναι ένας ιδρυτής offshore που μπέρδεψε το προσευχητάρι με το μπλοκ επιταγών, αλλά σύμμαχος των Ρώσων στην μάχη της Ορθοδοξίας. Επιστρατεύονται ακόμη και «προφητείες» του Ιωσήφ του Βατοπεδίου (εκδιώχθηκε για παιδεραστία από την Κύπρο), που μιλάνε για νίκη της Ελλάδας και της Ρωσίας εναντίον των Τούρκων. Κάπου εκεί μπαίνουν και διάφορα λακοπούλια εφευρήματα για το ξανθό γένος, τα Νεφελίμ, τα Ελωχίμ και άλλα ευτράπελα. Όσο πιο γελοία είναι, τόσο πιο πολύ δημιουργούν γύρω τους προϋποθέσεις πίστης. Και φτάσαμε εδώ που είμαστε.

Με έναν τύπο ο οποίος έχει 3 κακουργήματα, μια καταδίκη ήδη, και πρέπει να προφυλακιστεί σύμφωνα με τον νόμο. Και υπάρχουν αυτοί, οι οποίοι επιμένουν πως δεν είναι ένας υπόδικος που έκανε κομπίνες, αλλά ένας θρησκευτικός ηγέτης που πρέπει να είναι ελεύθερος. Υπάρχει Έλληνας που με αυτές τις κατηγορίες δεν θα προφυλακιζόταν; Υπάρχει πραγματικός μοναχός που θα αρνιόταν να τραβήξει τον Γολγοθά του ώσπου να έρθει η ανάσταση; Ας απαντήσει ο καθένας σε αυτό. Και όσοι είναι δύσπιστοι, ας κοιτάξουν απλώς μια φωτογραφία του Εφραίμ. Στα μάτια.

παρανομη και καταχρηστική η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΧΟΥΝΤΑ

Παναγιώτης Μαυροειδής

Οι μέρες της βεβαιότητας για το ευρώ έχουν παρέλθει οριστικά, ανεξάρτητα από την ταχύτητα, την τροπή ή την κατεύθυνση που θα πάρουν οι εξελίξεις γύρω από την ‘’ελληνική χρεωκοπία’’ ή τις θνησιγενείς επιχειρήσεις διάσωσης της παραπαίουσας ευρωζώνης.

Δεν μιλάμε μόνο για την αλαζονική βεβαιότητα της ελληνικής αστικής τάξης και της ευρωπαϊκής κεφαλαιοκρατίας. Αλλά και για τη σχετική σιγουριά ευρύτατων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, που σφυρηλατήθηκε στην δεκαετία του ευρώ. ‘’Οι αποδόσεις στο παρελθόν δεν προεξοφλούν και αυριανά κέρδη’’, έλεγε περίπου μια ντροπαλή υποσημείωση με μικρά γράμματα στη διαφήμιση των ελληνικών αμοιβαίων κεφαλαίων της χρυσής πορείας του χρηματιστηρίου πριν τη μεγάλη κλοπή. Ακόμη και αυτό είχε ξεχαστεί και ήρθε μια βίαιη προσγείωση να τινάξει στον αέρα τα όνειρα και τις αυταπάτες του ανοδικού κύκλου του ευρώ.

Η ανάγκη της εξόδου από την ευρωζώνη και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση έχει τεθεί πλέον καθαρά. Ως πρόταση δυνάμεων της αριστεράς, ενταγμένη σε μια άλλη αντικαπιταλιστική πορεία της χώρας. Αλλά και ως απρόβλεπτο ενδεχόμενο, στο πλαίσιο των τριγμών στην ευρωζώνη και αποτέλεσμα των ανυπέρβλητων αντιθέσεων. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ακόμη και οι πιο ανυποψίαστοι, αντιμετωπίζουν πλέον στο σοβαρά αυτή την πιθανότητα και θέτουν μια σειρά εύλογα ερωτήματα για το τι θα γίνει μετά.

Κατά τη γνώμη μας οι ζωντανές δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, θα πρέπει να θέσουν το ζήτημα της αντικαπιταλιστικής αποδέσμευσης από την ΕΕ, στην πρώτη γραμμή των λαϊκών διεκδικήσεων ενός μετώπου ανατροπής.

Πρώτον, διότι η εργαζόμενη κοινωνική πλειοψηφία, δεν αντέχει άλλο την καταστροφή που επιφέρει η συνέχιση της παραμονής στην Ευρωζώνη.

Δεύτερον, διότι τα χειρότερα δεν τα έχουμε δει ακόμη, είναι μπροστά μας και σχετίζονται ακριβώς με την συνέχιση της αιχμαλωσίας της χώρας από την ΕΕ.

Τρίτον, διότι έχουμε τις δυνάμεις, την πείρα, τις υλικές και υποκειμενικές προϋποθέσεις για ένα καλύτερο δρόμο κοινωνικής ανάπτυξης, έξω και πέρα και από την ΕΕ και τον καπιταλισμό.

Ας τα συζητήσουμε διεξοδικότερα.

Αντέχουμε άλλο την καταστροφή της ένταξης στην ΕΕ και την Ευρωζώνη;

Στα 30 χρόνια συμμετοχής στην ΕΟΚ/ΕΕ και στα 10 χρόνια του ευρώ, όχι μόνο δεν άνοιξαν διάπλατα οι πόρτες των 300 εκατομμυρίων καταναλωτών για τα αγροτικά προϊόντα όπως έλεγε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Α΄, αλλά είχαμε καθίζηση της αγροτικής παραγωγής. Από κάλυψη των εγχώριων αναγκών σε πολλά αγροτικά προϊόντα, φτάσαμε να αγοράζουμε λεμόνια Αργεντινής. Δεν βρήκαμε πελάτες, γίναμε πελάτες…

Είναι και κάτι άλλο πολύ σημαντικό, καθώς τα νούμερα και οι μέσοι όροι δεν λένε πάντα όλη την αλήθεια. Είχαμε μια μεγάλη αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής, σε βάρος των φτωχομεσαίων αγροτών και υπέρ των μεγαλο-αγροτών, των εμπόρων και των βιομηχανιών του αγροτο-διατροφικού συμπλέγματος. Οι θεωρούμενες ‘’τζάμπα επιδοτήσεις στους αγρότες’’, δεν ήταν τίποτα άλλο παρά το γλίσχρο και προσωρινό αντίτιμο για αυτήν την καταστροφή.

Την ίδια αντιδραστική αναδιάρθρωση είχαμε και στη βιομηχανία. Βασικές βιομηχανίες που θα μπορούσαν να καλύψουν ντόπιες ανάγκες, έκλεισαν ή μαράζωσαν. Η περίπτωση των πέντε ελληνικών ναυπηγείων είναι χαρακτηριστική. Την ίδια στιγμή οι νέοι κλάδοι αναπτύχθηκαν συμπληρωματικά προς την ευρωπαϊκά και διεθνή μονοπώλια και σε διάσταση με ανάγκες και προτεραιότητες της κοινωνίας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η πληροφορική, όπου καταγράφηκαν ‘’καινοτομίες’’ της ΙΝΤΡΑΚΟΜ και άλλων στα τυχερά παιχνίδια στην Ελλάδα και στην Ανατολική Ευρώπη ή στη βιομηχανία του πολέμου. Ταυτόχρονα, η αύξηση των εισαγωγών και η αντίστοιχη μείωση εξαγωγών, σε αρκετούς βιομηχανικούς τομείς, οδήγησε στην παραγωγική συρρίκνωσή τους και τη μεταφορά μονάδων στο εξωτερικό, όπως για παράδειγμα στην κλωστοϋφαντουργία. Τα αποτελέσματα του ‘’ελεύθερου ανταγωνισμού’’ μέσα στη δήθεν προοδευτική καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και την ειδική της μορφή της ολοκλήρωσης στο πλαίσιο της ΕΕ, ήταν και είναι πολύ οδυνηρά.

Αμέσως μετά την σύνδεση με το ευρώ, είχαμε μια ταχύτατη αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας και διάλυση των δημόσιων οικονομικών, με εκτίναξη παράλληλα του εμπορικού ελλείμματος και του ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών. Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει με την απόλυτη έκθεση της ελληνικής οικονομίας στην κερδοσκοπία των ‘’αγορών’’ και της διεθνούς τοκογλυφίας; Ας ευθυμήσουμε λίγο ενθυμούμενοι το χιλιοφορεμένο επιχείρημα των οπαδών της ένταξης στην ευρωζώνη πως έτσι ‘’θα έχουμε νομισματική σταθερότητα και προστασία από κρίσεις’’…

Πολλοί υπενθυμίζουν την άνοδο των μισθών στην προηγούμενη δεκαετία. Ακόμη και τα σεμινάρια κατάρτισης ανέργων. Πάντα όμως πρέπει να βλέπουμε το συνολικό απολογισμό και όχι μέχρι τη μύτη μας.. Ακόμη και στις ανοδικές φάσεις τις ελληνικής οικονομίας, είχαμε γιγάντωση των κοινωνικών ανισοτήτων. Ο πλούτος συγκεντρώθηκε ισχυρότερα στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου, μειώθηκε το μερίδιο των μισθών στον παραγόμενο πλούτο. Σταδιακά διευρύνθηκαν οι ζώνες της φτώχειας και της ανεργίας. Και βέβαια, σήμερα στις συνθήκες της κρίσης, μειώνονται οι μισθοί, βίαια και απόλυτα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση σχεδίασε και επέβαλε με εκατοντάδες οδηγίες, την ιδιωτικοποίηση όλων σχεδόν των κοινωνικών τομέων, στο όνομα των ‘’αντιμονοπωλιακών’’ ρυθμίσεων. Απαγόρευσε την ύπαρξη δημόσιας Ολυμπιακής, όσο και αν ορκίζεται ακόμη ο ΣΥΝ για το αντίθετο. Επέβαλε την ιδιωτικοποίηση, μέσω των ‘’προθύμων’’ κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Φυσικά, οδηγηθήκαμε στο ιδιωτικό μονοπώλιο του Βγενόπουλου. Οι μειώσεις τιμών αποδείχτηκαν παραμύθια. Τα δρομολόγια στα νησιά μειώθηκαν. Οι υπηρεσίες δεν βελτιώθηκαν. Απλά, η κοινωνία ζημιώθηκε. Με αντίστοιχες οδηγίες της ΕΕ για την ‘’απελευθέρωση (!) της αγοράς’’, επιβλήθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις σε μεταφορές, ενέργεια, επικοινωνίες, λιμάνια.

Η παράδοση της Παιδείας στην αγορά και τις εταιρείες, δεν αποτελούν εμπνεύσεις μόνο της Διαμαντοπούλου ή άλλων Υπουργών Παιδείας. Χρειάστηκαν ‘’Λευκά’’ και ‘’Πράσινα’’ βιβλία, Λισσαβόνες και Μπολόνιες, ντιρεκτίβες και νόμοι, δεκαετίες τώρα. Για να γίνει το μεγάλο βήμα προς το επιχειρηματικό πανεπιστήμιο, την ποδηγέτηση της έρευνας και της ελεύθερης σκέψης πανεπιστημιακών και φοιτητών. Οι επιλογές της ΕΕ και της τρόικας σήμερα, ήταν και είναι σαφείς, αντιδραστικές και πανταχού παρούσες.

Κάθε τρία χρόνια περίπου κατεβαίνει ένα αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ. Όλα οδηγούν σε κατεδάφιση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα. Η αύξηση της ηλικίας εξόδου στη σύνταξη, η αύξηση εισφορών με μείωση καλύψεων, αλλά και η καταλήστευση των αποθεματικών των ταμείων, αποτελούν μια συντεταγμένη πορεία και χιλιο-διακηρυγμένη επιλογή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, που υλοποιούνται σταδιακά σε όλες τις χώρες της ΕΕ.

Το ίδιο συμβαίνει με την αποδιάρθρωση εργασιακών σχέσεων. Στην ‘’ευρωκρατική’’ γλώσα, σε μια ακόμη επίδειξη γκαιμπελισμού, αυτό ονομάζεται ‘’προώθηση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας’’. Στην ουσία, στόχος είναι ένα νέο εργασιακό τοπίο με ‘’εργοδότες χωρίς υποχρεώσεις και εργαζόμενους χωρίς δικαιώματα’’.

Στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου, με πρόσφατο ιστορικό δικτατορικών καθεστώτων, αναπτύχθηκε συχνά το επιχείρημα πως με την ένταξη στην ΕΕ, ‘’θα θωρακιστεί η δημοκρατία’’. Η πραγματικότητα λέει διαφορετικά πράγματα. Οι ελευθερίες περιορίζονται όλο και περισσότερο, με τρομονόμους και ευρω-τρομονόμο. Η Ελλάδα μετατρέπεται σε γόνιμο έδαφος ρατσισμού. Σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και άθλιας εκμετάλλευσης οικονομικών μεταναστών και πολιτικών προσφύγων, με τη συμφωνία Δουβλίνο-2 , τη Σένγκεν και τη λογική της Ευρώπης-φρούριο. Σύμβολο της αντιδραστικής μετάλλαξης η είσοδος των ακροδεξιών του ΛΑΟΣ στη κυβέρνηση.

Στην περίφημη Σημιτική περίοδο, τα ανοιχτά εθνικά θέματα επιστρατεύτηκαν δεόντως για να δικαιολογηθεί η ένταξη στην Ευρωζώνη, Πολύς κόσμος πίστεψε πως με την ΕΕ, ‘’Θα διασφαλιστούμε έναντι του κινδύνου από Τουρκία’’, ενώ έξω από αυτήν ‘’οι γείτονες θα μας κάνουν μια χαψιά’’. Η αλήθεια όμως είναι ότι απλά συντηρήθηκε ένας ανταγωνισμός των εξοπλισμών που έχει γονατίσει τους λαούς και των δύο χωρών. Ο δε κίνδυνος πολεμικής ανάφλεξης, με αφορμή τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες και τη συμμαχία πολέμου με το Ισραήλ, είναι πάντα παρών. Ενώ ξορκίζεται ο κίνδυνος πολέμου με την Τουρκία, την ίδια στιγμή η Ελλάδα και η ΕΕ, διέθεσαν χρήματα και ζωές νέων ανθρώπων σε πολέμους σε Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν, Λιβύη, σκορπίζοντας εκεί βόμβες, δυστυχία και χιλιάδες νεκρούς.

Ας συνοψίσουμε: όλα αυτά τα χρόνια του ευρώ και της ΕΕ, κάποιοι κέρδισαν πολλά, κάποιοι έχασαν πάρα πολλά. Η αστική τάξη πλούτισε, την ίδια στιγμή που ο λαός και η χώρα φτώχυνε. Να πως βρέθηκαν τα 600 δις ελληνικές καταθέσεις στο εξωτερικό. Αλλά και οι ελληνικές επιχειρήσεις και τα τραπεζικά καταστήματα στα Βαλκάνια και στην Τουρκία.

Ας μην κοιτάξουμε μόνο την Ελλάδα. Ας δούμε όλο το ‘’πιάτο’’. Για την Ευρώπη συνολικά, ευρωζώνη και ΕΕ σήμαναν δύο πράγματα. Όλες οι αστικές τάξεις κέρδισαν σε βάρος των εργατικών τάξεων σε όλες τις χώρες. Και αυτές των πιο ηγεμονικών καπιταλιστικών χωρών κέρδισαν σε βάρος των αντίστοιχων μικρότερων χωρών όπως η Ελλάδα.

Μέσα στην Ευρωζώνη, τα χειρότερα για το λαό δεν τα έχουμε ακόμη δει

Είδαμε τα καψόνια για την έκτη δόση των 8 δις. Είναι δύσκολο να φανταστούμε τι χορός εκβιασμών και αντεργατικών μέτρων θα στηθεί μπροστά στην σούπερ-δόση των 88 δις που είναι προγραμματισμένη για τον ερχόμενο Φεβρουάριο;

Δεν υπάρχουν πλέον πολλοί αφελείς που να μην κατανοούν ότι ο ζυγός των μνημονίων θα είναι μόνιμος, αν δεν ανατραπεί αυτή η πολιτική στην ΕΕ. Όλοι πλέον μιλούν ανοιχτά για υπερδεκαετή ορίζοντα μέτρων, χωρίς μείωση του χρέους στο τέλος, που σημαίνει ατέρμων κύκλος αντεργατικών πολιτικών.

Η Ελλάδα και ο λαός της αποτελούν πειραματόζωο της επιχείρησης ‘’επανίδρυση του καπιταλισμού’’, όπως το έθεσε καθαρά ο Σαρκοζύ ή/και της επιχείρησης ‘’οικονομική διακυβέρνηση της ΕΕ’’, όπως το επέβαλε η Γερμανική αστική τάξη.

Για τον αστικό κόσμο, για την δική του απάντηση στην κρίση, πρόκειται για ‘’μονόδρομους’’. Για τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και στη λοιπή Ευρώπη θα πρόκειται για τεράστια κοινωνική οπισθοδρόμηση.

Οι αντιδραστικές τομές βάθους στην ΕΕ της νέας συνθήκης, είναι πολύ σημαντικές.

Οι προϋπολογισμοί των κρατών θα σχεδιάζονται, εγκρίνονται και ελέγχονται για την εκτέλεση τους από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Θεσμοθετούνται, μέσω του ‘’Συμφώνου για το ευρώ΄΄, διαδικασίες καθορισμού πολιτικής μισθών, με κριτήριο την ανταγωνιστικότητα συγκριτικά με τους κύριους αντιπάλους όπως η Κίνα. Τι να συζητήσουμε για συλλογικές συμβάσεις μετά;

Καθορίζεται δικαίωμα αυτόματης επιβολής προστίμων στην περίπτωση ελλειμμάτων μεγαλύτερων από το 3% ή αύξησης χρέους ή μη εφαρμογής συστάσεων για συγκράτηση μισθών. Απλά αυτό σημαίνει άγριες περικοπές. Δικαίωμα επιβολής προστίμου, δεν σημαίνει μόνο κάποιο οικονομικό βάρος για μια χώρα. Σημαίνει και δικαίωμα χρήσης αντίστοιχων μέτρων για την διασφάλιση της είσπραξης, για να μην ξεχνιόμαστε. Ακόμη και με τη χρήση στρατιωτικής βίας… Είναι η αρχή μιας επικίνδυνης πορείας αυτή η ρύθμιση.

Και όλα αυτά φυσικά, με κατάργηση της λήψης αποφάσεων με βάση την ομοφωνία. Με απλή πλειοψηφία από εδώ και μπρος οι αποφάσεις. Λέγε με Γερμανία, Γαλλία και ακόλουθοι.

Που θα οδηγήσουν τελικά όλα αυτά; Μα σε ‘’μια νέα αρχιτεκτονική της ΕΕ’’, που θα περιλαμβάνει:

Καθίζηση-βουλγαροποίηση μισθών, σε επίπεδα 300-600 ευρώ.

Μετατροπή των εργαζομένων σε δούλους του κεφαλαίου, με τη πλήρη αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των εργοδοτών. Η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων είναι μόνο η αρχή. Στόχος είναι ‘’καμία σύμβαση’’. Ατομικές συμβάσεις. Όλοι μόνοι και ανυπεράσπιστοι. Να μιλήσουμε για δημοκρατία και κοινωνική διακιοσύνη;

Απογείωση της ανεργίας, ειδικά στη νεολαία (ως και 50% σε ορισμένες κατηγορίες), που οδηγεί στην απαξίωση των εργαζομένων, στη μείωση της διαπραγματευτικής τους θέσης και στην κατάρα μιας νέας μαζικής μετανάστευσης.

Διάλυση δημόσιων κοινωνικών οργανισμών. Τα δημόσια νοσοκομεία, η δημόσια παιδεία, όλος ο κοινωνικός δημόσιος τομέας, αντί για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό, οδηγούνται σε πλήρη επιχειρηματοποίηση ή διάλυση.

Ξεπούλημα ή υποθήκευση δημόσιας περιουσίας. Ότι έχτισε ο λαός με τον ιδρώτα του, έστω κι αν μόνο ένα μικρό κλάσμα από αυτά απολάμβανε ή έλεγχε ο ίδιος, ξεπουλιέται μέσω ιδιωτικοποίησης ή υποθήκευσης στους δανειστές.

Η Ελλάδα υπό τη σιδερένια κηδεμονία ΕΕ, ΔΝΤ και διεθνούς κεφαλαίου. Επιβολή καθεστώτος επιτροπείας, ελέγχου της οικονομικής και πολιτικής ζωής. Η δημοκρατία στο απόσπασμα. Αποφάσεις Βρυξελλών, Βερολίνου και Παρισιού. Κλειστά επιχειρηματικά λόμπι. Κυβερνήσεις μαριονέτες του κεφαλαίου. Τριάκοντα αργύρια στους έλληνες ‘’πατριώτες του χρήματος’’ και τις κυβερνήσεις κοινωνικού πολέμου. Αυτούς που ‘’δείχνουν’’ και ‘’δίνουν’’ τον εχθρό λαό στην πυρά που ανάβουν μαζί το ελληνικό κεφάλαιο, με τις δυτικοευρωπαϊκές και πλανητικές πολυεθνικές και τράπεζες. Τσαλαπάτημα κάθε έννοιας λαϊκής κυριαρχίας. Κάθε δικαιώματος του λαού, του «έθνους των εργαζομένων» να ορίζει τις τύχες του στη χώρα που ζει. Αν δεν το πήραμε χαμπάρι η ΕΕ και οι τράπεζες μας διόρισαν και πρωθυπουργό….

Έχουμε τις δυνατότητες για μια άλλη πορεία, έξω από την ΕΕ και πέρα από τον καπιταλισμό

Η επιλογή της σύγκρουσης με την ΕΕ, δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Η παραμονή όμως σε αυτήν έχει ακόμη μεγαλύτερο κόστος, «αίμα, πόνο και δάκρυα» για την κοινωνική πλειοψηφία.

Η έξοδος από την ευρωζώνη και η αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, δε σημαίνει ένα άλλο νόμισμα με συνέχιση της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής. Αντίθετα, είναι απόφαση αλληλοσυμπληρούμενη και αξεχώριστη με τον αγώνα για αντικαπιταλιστική ανατροπή. Για μια άλλη πορεία της χώρας, με τους εργαζόμενους στο τιμόνι και τις κοινωνικές ανάγκες στο κέντρο των οικονομικών και πολιτικών αποφάσεων.

Θέση κλειδί και προϋπόθεση για αυτή την πορεία είναι η στάση πληρωμών, η άρνηση, μη αναγνώριση και διαγραφή του ληστρικού χρέους. Το επιχείρημα ότι θα υπάρξει αύξηση του δημόσιου χρέους, μιας και αυτό θα είναι σε ευρώ το οποίο θα υπερτιμηθεί έναντι του νέου νομίσματος, δεν ευσταθεί, ακριβώς επειδή η επιλογή μας πρέπει να είναι η άρνηση και όχι η πληρωμή του χρέους. Απαραίτητο όπλο σε αυτό το δρόμο, είναι η κατάργηση της βασικής αρχής του Μάαστριχτ για ‘’ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων’’, με εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση.

Ακούγεται ως αντεπιχείρημα ότι οι προτεινόμενες λύσεις εκτός ευρώ, δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του πρωτογενούς ελλείμματος. Όμως αυτό έχει σχέση με την γενικότερη οικονομική πολιτική και όχι μόνο ή κυρίως με το νόμισμα. Το σημερινό πρωτογενές έλλειμμα προέρχεται από τις επιδοτήσεις που παίρνουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές για να δημιουργήσουν δήθεν θέσεις εργασίας. Οφείλεται στη διαρκή αιμορραγία από τα δημόσια έσοδα λόγω της συνεχούς μείωσης των φορολογικών συντελεστών των ΑΕ και των ΕΠΕ; Πόσα δις ευρώ έχουν χαριστεί με τα κάθε είδους “αφορολόγητα αποθεματικά” και τους “αναπτυξιακούς νόμους” που απαλλάσσουν το κεφάλαιο από τη φορολογία; Πόσα δις έχουν δοθεί για εξοπλισμούς για τη συμμετοχή των ελληνικών στρατευμάτων στις δολοφονικές ιμπεριαλιστικές εκστρατείες του ΝΑΤΟ κατά των λαών όλου του κόσμου (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Αφγανιστάν κτλ); Πόσα δις είναι οι υπερτιμολογήσεις των κάθε είδους δημόσιων προμηθειών που καλείται να πληρώσει ο λαός;

Επιστρατεύεται ακόμη από το μνημονιακό μπλοκ το επιχείρημα πως η εισαγωγή νέου νομίσματος, θα οδηγήσει σε μεγάλη υποτίμηση έναντι του ευρώ, που θα σημάνει εκτίναξη πληθωρισμού, και μείωση του λαϊκού εισοδήματος. Οι εκτιμήσεις όμως για την έκταση της υποτίμησης είναι αστήριχτες. Η εμπειρία της Αργεντινής ή/και της Ισλανδίας, δεν συνηγορεί σε αυτή τη κινδυνολογία. Άλλωστε ποιος μας λέει ότι το ευρώ θα παραμένει σταθερό; Αντίθετα βλέπουμε διαρκώς να υποτιμάται. ‘Άλλωστε, στο όνομα της μη αποχώρησης από το ευρώ, ήδη υποτιμήθηκε κατά 40-50% το βιοτικό μας επίπεδο, πράγμα που δεν θα είχε γίνει αν είχαμε βγει από το ευρώ και κηρύξει στάση πληρωμών ήδη από το 2009.

Το σπουδαιότερο είναι να μην ξεχνούμε τις ταξικές αφετηρίες και στοχεύσεις αυτών των μέτρων. Στόχος μας δεν είναι ‘’να σωθεί η χώρα’’ γενικά. Ούτε να καταστούν εξαγώγιμα τα προϊόντα δεσποτικών επιχειρήσεων με κινεζικούς μισθούς. Ο λαός δικαιούται να ζήσει καλύτερα. Μια αξιοβίωτη ζωή και με πραγματική δημοκρατία. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αυξηθεί ο μισθός. Αλλά και να γίνει άμεση επαναφορά στο δημόσιο όλων των ΔΕΚΟ που ιδιωτικοποιήθηκαν με επιβολή πραγματικά κοινωνικής λειτουργίας. Προοδευτική πορεία, για μας σημαίνει ριζική ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου, με χτύπημα του μεγάλου κεφαλαίου, από ένα οργανωμένο λαό σε νέα πανίσχυρα όργανα επιβολής της θέλησης του.

Η όξυνση της ταξικής πάλης σε υπέρτατο βαθμό, όχι μόνο δε θα μετριαστεί με μία αποχώρηση από την ΕΕ, αλλά θα κορυφωθεί σε γενικό πολιτικό παν-κοινωνικό επίπεδο. Ο ανασχεδιασμός της παραγωγικής διάρθρωσης και του προσανατολισμού της οικονομίας με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, με εθνικοποίηση των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων και στους τρεις τομείς της οικονομίας (αγροτική παραγωγή, βιομηχανία, υπηρεσίες) και επιβολή εργατικού ελέγχου με προοπτική την πλήρη κοινωνικοποίησή τους, είναι η κατεύθυνση που συμφέρει την κοινωνική πλειοψηφία και έχει το δικαίωμα να την επιβάλει. Η ανάπτυξη εργατικών-λαϊκών θεσμών πραγματικής δημοκρατίας στους χώρους εργασίας, στις συνοικίες και γειτονιές, στη δημόσια πολιτική δραστηριότητα, είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας, αν εννοεί κανείς να παλέψει για μια αντικαπιταλιστική ανατροπή και μια νικηφόρα για το λαό μετέπειτα πορεία.

Συχνά ακούμε το επιχείρημα ότι ‘’θα υπάρξει πρόβλημα με βασικά εισαγόμενα προϊόντα (καύσιμα, φάρμακα κλπ), των οποίων οι τιμές θα απογειωθούν’’. Πρόκειται για σκόπιμη διόγκωση του προβλήματος. Η τιμή των καυσίμων μπορεί να συγκρατηθεί με δραστική μείωση της κρατικής φορολογίας που επιβάλλεται επί της τιμής πώλησής τους σήμερα. Βασικά προϊόντα μπορούν να επιδοτηθούν από το κράτος με τον ταυτόχρονο έλεγχο των τιμών. Η αντικαπιταλιστική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας με την αξιοποίηση των ενεργειακών και άλλων πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας προς όφελος της ικανοποίησης των κοινωνικών αναγκών και όχι του μέγιστου κέρδους, θα διευκολύνει τη βιομηχανική και παραγωγική αναγέννηση της οικονομίας. Θα στηρίξει τους υπάρχοντες κλάδους, θα προχωρήσει στην αναγέννηση παλαιών και θα δημιουργήσει νέους κλάδους παραγωγής. Θα αντιστρέψει τη σχέση εισαγωγών- εξαγωγών. Θα μειώσει το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου συμβάλλοντας και με αυτόν τον τρόπο στη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου των τρεχουσών συναλλαγών και θα δώσει τη δυνατότητα δημιουργίας συναλλαγματικών διαθεσίμων.

Η οικονομική και πολιτική ολιγαρχία της χώρας, η αστική τάξη, επιδιώκει να παρουσιάσει ως πρόβλημα της κοινωνίας, το δικό της πρόβλημα, στην περίπτωση που σπάσει ο αμαρτωλός δεσμός της με την ΕΕ και κλονιστεί η πολιτική κυριαρχία της επί της εργαζόμενης πλειοψηφίας.

Κινδυνολογεί ο Καρατζαφέρης, πως ελλοχεύει ο κίνδυνος από την αντιευρωπαϊκή όπως διευκρινίζει αριστερά να μετατραπεί η Ελλάδα σε Κούβα της Μεσογείου (''φυσικά δεν ομιλώ για κόμματα της αριστεράς που συμφωνούν με την παραμονή της χώρας μας στην ευρωζώνη. Τα κόμματα αυτά θα έπρεπε κατά την άποψή μου να συμμετέχουν και στην κυβέρνηση'', 21/11/11). Αναρωτιούνται άλλοι, μήπως …πεινάσουμε έξω από το ευρώ.

Να τους πούμε κατ’ αρχήν ότι είναι πρόστυχοι κινδυνολόγοι και τρομοκράτες του λαού, επιδιώκοντας να μη δούμε όλοι μας την καταστροφή που έχουμε σήμερα μέσα στο ευρώ, την πείνα, την ανεργία, τη μετανάστευση.

Αλλά να τους πούμε ακόμη πως αυτά είναι δικά τους προβλήματα, όχι της κοινωνίας. Είναι ανησυχίες όσων δεν ζουν από τη δουλειά τους. Από τα χέρια τους ή το μυαλό τους. Όσων ‘’δεν έχει ιδρώσει ποτέ ο κώλος τους για 20 ευρώ μεροκάματο’’, όπως έλεγε ο πρόεδρος των ταξιτζήδων. Όσων ζουν, εκμεταλλευόμενοι τη δουλειά άλλων, πατώντας πάνω στην ανάγκη και το φόβο τους. Αυτοί χωρίς εμάς δεν είναι τίποτα. Εμείς χωρίς αυτούς είμαστε τα πάντα.

Η πρόταση της αριστεράς, έχει το μεγάλο ατού: Τα συμφέροντα των παραγωγών κοινωνικού πλούτου και πολιτισμού. Είναι η πιο δημοκρατική πρόταση για ολόκληρη την κοινωνία, που θέλει να κινηθεί σε μια πορεία αξιοπρεπούς ζωής και ελευθερίας.

Έχει και κάτι άλλο όμως. Το πλεονέκτημα του διεθνισμού. Έχουμε την τύχη να ζούμε σε μια ευλογημένη περιοχή. Γύρω μας, στη λεκάνη της Μεσογείου, στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στη Β. Αφρική, στη Ν. Ευρώπη. Λαοί με εκατοντάδες χρόνια κοινής διαδρομής. Άνθρωποι μορφωμένοι, ζωντανοί, με πείρα εξεγέρσεων και επαναστάσεων. Περιοχή με ιστορία, πολιτισμό, γνώση, πόρους και ομορφιά. Τίποτα δεν λείπει πραγματικά. Κράτη με παρόμοιο επίπεδο ανάπτυξης και δυνατότητες οικοδόμησης αμοιβαία επωφελών σχέσεων. Αυτός ό δρόμος είναι πιο ρεαλιστικός από την αυταπάτη της ισοτιμίας με τις ηγεμονικές καπιταλιστικές χώρες.

Ο δρόμος της αριστεράς για έξοδο από την ΕΕ και την αντικαπιταλιστική ανατροπή, είναι η μοναδική που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και με αυτή την αυτοπεποίθηση πρέπει να προβληθεί.

Φυσικά χρειάζεται σκληρή δουλειά. Υπάρχουν ακόμη δυνάμεις της αριστεράς που το ψειρίζουν, το γυροφέρνουν, το κουράζουν. ‘’Να πούμε μόνο για το ευρώ μήπως;’’, ‘’Να αφήσουμε το θέμα της ΕΕ για αργότερα;’’. Είναι η λογική της ήττας. Της άρνησης της γενναίας αυτοκριτικής. Της αυταπάτης για αποφυγή της σύγκρουσης. Του φόβου της συνάντησης με τις ανάγκες των εργατών, των ανέργων, των πληβειακών στυρωμάτων της κοινωνίας που τσακίζονται από την κρίση. Της εξάρτησης από τα μικροαστικά κυρίως στρώματα και τα πιο βολεμένα τμήματα της γραφειοκρατικής υπαλληλίας, που δε ζουν το μαρτύριο της ανεργίας, της επισφάλειας, του μισού μισθού. Είναι ο ορισμός τελικά της περιθωριοποίησης και της αυτο-αναφοράς. Είναι τραγικό να ακούς σε διάφορες παραλλαγές πως η πολιτική πρόταση της αριστεράς είναι η …ενότητα της!

Η πρόταση, ο στόχος και ο λόγος ύπαρξης της αριστεράς είναι η ανατροπή του αντιπάλου, από τον οργανωμένο λαό και τον αγώνα του. Όταν αυτό προταχθεί, σωστά, με σαφήνεια, χωρίς ταλαντεύσεις, όταν υπηρετηθεί μαχητικά στην κοινή δράση, στον κοινωνικό και πολιτικό αγώνα για την ανατροπή, τότε η αριστερά θα έχει ενωθεί πριν το καταλάβει και αυτό θα είναι η νίκη των εργαζομένων.

Σύντομη Περιγραφή:

Παναγιώτης Μαυροειδής

Ο δρόμος της αριστεράς για έξοδο από την ΕΕ και την αντικαπιταλιστική ανατροπή, ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας και με αυτή την αυτοπεποίθηση πρέπει να προβληθεί. Οι κινδυνολόγοι του μνημονιακού μπλόκ, επιδιώκουν να μη δούμε όλοι μας την καταστροφή που έχουμε σήμερα μέσα στο ευρώ, την πείνα, την ανεργία, τη μετανάστευση.

Να φύγουν τώρα! Καμιά ανακωχή, καμιά ανοχή σε κυβερνήσεις «μεταβατικές» η «εθνικής σωτηρίας»!

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Thursday, 03 November 2011 16:24

Η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ καταρρέει κάτω από το βάρος της εργατικής - λαϊκής οργής, που εκφράστηκε με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο στην πανελλαδική πολιτική απεργία στις 19-20 Οκτώβρη και με τον πανελλαδικό ξεσηκωμό στις 28 Οκτώβρη. Επιπλέον, αποτελεί νίκη των αντιστεκόμενων εργαζόμενων και της νεολαίας η ανοιχτή παραδοχή τόσο των έντρομων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και των G20, όσο και της πανικόβλητης κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ αλλά και της ΝΔ και του ΛΑΟΣ ότι στο προτεινόμενο δημοψήφισμα το αποτέλεσμα θα ήταν ένα τρανταχτό ΟΧΙ! Σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές ξεκαθαρίζουμε: - Το λαϊκό αίτημα είναι να φύγουν τώρα! Η κυβέρνηση, η δανειακή σύμβαση και τα Μνημόνια, όλο το κοινωνικό σφαγείο κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ. - Κάθε κυβέρνηση "εθνικής σωτηρίας", "μεταβατική" ή άλλη είναι κυβέρνηση πραξικοπηματική, κυβέρνηση απόπειρας να επιβληθεί η δικτατορία των πιστωτών και των αγορών, κυβέρνηση με μόνο ρόλο να φέρει την κοινωνική ερήμωση και εξαθλίωση και να δώσει "φιλί της ζωής" σε ένα σάπιο πολιτικό σύστημα που καταρρέει. Θα μας βρουν μπροστά τους σε αυτές τις απόπειρες σωτηρίας των αντεργατικών επιθέσεων τους! - Οι εκβιασμοί δεν περνούν. Με την δύναμη του κινήματος θα επιβάλουμε τη αντικαπιταλιστική ανατροπή: Η διαγραφή του χρέους, η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ, οι εθνικοποιήσεις των Τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο και η ριζική αναδιανομή του πλούτου υπέρ των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος. - Καμιά αναστολή των αγώνων! Ήρθε η ώρα να μιλήσει ο λαός! Όπως μίλησε στις πανεργατικές και τις πλατείες, τις καταλήψεις και τις συνελεύσεις, όλοι στους δρόμους, όλοι στον αγώνα, έχουμε τη δύναμη της ρήξης και της ανατροπής. Την Παρασκευή 4 Νοέμβρη καλούμε τον κόσμο που έδωσε δυναμικό παρών στις μεγάλες πανεργατικές κινητοποιήσεις, τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους φοιτητές, τα κινήματα αντίστασης στις γειτονιές, να πλημμυρίσουμε τους δρόμους, με μαζική συμμετοχή στην συγκέντρωση του συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων στην Κλαυθμώνος στις 7.00 μ.μ και στην πορεία στη Βουλή. Αθήνα 3 Νοέμβρη 2011

Μεγάλο πλήθος στο τελευταίο αντίο του σ. Κώστα Τζιαντζή

03.11.11

Μεγάλο πλήθος αποχαιρέτησε τον σύντροφό μας Κώστα Τζιαντζή το απόγευμα της Πέμπτης 3 Νοέμβρη στο νεκροταφείο Αμαρουσίου. Υπό τους ήχους της Ελένης Καραΐνδρου ξεκίνησε λίγο μετά τις 3.00 μ.μ. η λιτή τελετή της πολιτικής κηδείας, παρουσία όλων των γενεών του αγώνα, πολλών φίλων και συναγωνιστών, από όλες τις μεριές της Ελλάδας, κάθε ηλικίας, πολλών ρευμάτων και τάσεων της αριστεράς. Τον σ. Κώστα Τζιαντζή αποχαιρέτησε εκ μέρους του ΝΑΡ ο Άγγελος Χάγιος, ενώ αμέσως μετά, εκ μέρους της «νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση» μίλησε ο Δημήτρης Γράψας. Ακολούθησε ο Θανάσης Σκαμνάκης με τα ζεστά και αληθινά του λόγια και συνέχισε ο ηθοποιός και σύντροφος Γιώργος Ζιόβας που ποιητικά είπε το δικό του «αντίο». Η πολιτική κηδεία τελείωσε με την απαγγελία ποιήματος του Γ. Σεφέρη και τους ήχους της «Διεθνής». Στην κηδεία παραβρέθηκαν εκατοντάδες μέλη του ΝΑΡ και της ν.ΚΑ, καθώς και αντιπροσωπείες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΑΡΑΝ, της ΑΡΑΣ, του ΕΚΚΕ, της Κομμουνιστικής Ανανέωσης, της ΟΚΔΕ Σπάρτακος, του ΕΕΚ, του ΚΚΕ (μ-λ), του Μ-Λ ΚΚΕ, της ΟΚΔΕ, της Κ.Ο. Ανασύνταξη, του ΣΥΝασπισμού και του ΣΥΡΙΖΑ, ανένταχτοι αγωνιστές, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, διανοούμενοι και καλλιτέχνες. Δεκάδες είναι τα μυνήματα και οι ανακοινώσεις που έχουν φτάσει στο Νέο Αριστερό Ρεύμα για την απώλεια του σ. Κώστα. Διαβάστε παρακάτω τις ανακοινώσεις των οργανώσεων για το θάνατο του Κώστα Τζιαντζή. Όλες οι ανακοινώσεις και τα κείμενα θα παρουσιαστούν στο ΠΡΙΝ της Κυριακής. . ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ . Ανακοίνωση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ Για την απώλεια του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή Σήμερα το πρωί έφυγε από κοντά μας ο σύντροφος Κώστας Τζιαντζής, ηγετική φυσιογνωμία της επαναστατικής Αριστεράς και του κομμουνιστικού κινήματος. Η ζωή του σ. Τζιαντζή είναι συνώνυμη με την έννοια της προσφοράς στην εργατική τάξη και στο λαό, για την αντικαπιταλιστική πάλη και την κομμουνιστική επαναθεμελίωση. Από τον αντιδικτατορικό αγώνα μέχρι την ανταρσία στην υποταγή της Αριστεράς το 1989 και από τα πέτρινα χρόνια της δεκαετίας του ’90 μέχρι τη σημερινή σκληρή και ελπιδοφόρα αναμέτρηση των εργαζόμενων και του λαού μας ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, ο σ. Τζιαντζής πρωτοστάτησε στον αγώνα για μια Αριστερά ανατρεπτική και σύγχρονα κομμουνιστική. Ηγετικό στέλεχος του Νέου Αριστερού Ρεύματος, συνέβαλε στη δημιουργία του εγχειρήματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και συνολικά στην προσπάθεια για μια μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά. Εκφράζουμε τα πιο θερμά συντροφικά συλλυπητήρια μας στην οικογένεια και στους συντρόφους του αλησμόνητου Κώστα Τζιαντζή. Δηλώνουμε ότι θα δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις στον κοινό δίκαιο αγώνα, εμπνεόμενοι από την οξυδέρκεια, το σθένος και την ευγένειά του. Μέχρι την τελική νίκη! Ανακοίνωση της Αριστερής Ανασύνθεσης. Έφυγε ο αγωνιστής του αντιδικτατορικής Αντίστασης και του κομμουνιστικού κινήματος Κώστας Τζιαντζής Οι συντρόφισσες και οι σύντροφοι της Αριστερής Ανασύνθεσης με οδύνη πληροφορηθήκαμε το θάνατο του σ. Κώστα Τζιαντζή, ηγετικού στελέχους του Νέου Αριστερού Ρεύματος και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και πρωτεργάτη των προσπαθειών επαναστατικής ανανέωσης του κομμουνιστικού κινήματος στον τόπο μας. Η τόλμη με την οποία επίμονα στοχάστηκε τα ανοιχτά ερωτήματα της επαναστατικής στρατηγικής, το θάρρος και η αποφασιστικότητα με την οποία συγκρούστηκε με τις τάσεις της ρεφορμιστικής ενσωμάτωσης της Αριστεράς, η ολόψυχη στράτευσή του στην προσπάθεια για μια Αριστερά πραγματικά επαναστατική και ανατρεπτική, σημαίνουν ότι ο θάνατός του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Στην οικογένειά του και στους συντρόφους του εκφράζουμε τα πιο ειλικρινή και θερμά μας συλλυπητήρια. Καλό ταξίδι, σύντροφέ μας... Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να φτιάξουμε την Αριστερά της κομμουνιστικής απελευθέρωσης που οραματίστηκες. ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ Ανακοίνωση ΕΚΚΕ Ο σύντροφος Κώστας Τζιαντζής θα είναι για πάντα μαζί μας… Έχει αφήσει ανεξίτηλα τα ίχνη του στις κοινές αναζητήσεις και τους αγώνες μας. Κιόλας από τα χρόνια της Χούντας και του Πολυτεχνείου αντιτάχθηκε στις ιδέες της ήττας και της υποταγής και αναζήτησε την αναγέννηση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος στις νέες συνθήκες. Ξεπερνώντας ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και περιχαρακώσεις έβλεπε θετικά τη συμπόρευση με άλλες οργανώσεις και ρεύματα της επαναστατικής και κομμουνιστικής Αριστεράς. Πρωτοστάτησε στην ολοκληρωτική ρήξη με τις εκφυλισμένες αντιλήψεις και πρακτικές του «αν - ύπαρκτου σοσιαλισμού» με την πλήρη ευθυγράμμιση και υποταγή του λεγόμενου «ΚΚΕ» και του ΣΥΝ στα σχέδια και τις επιδιώξεις του αστικού μπλοκ με την αντιδραστική συγκυβέρνηση Τζαννετάκη. Μέσα από τις γραμμές του ΝΑΡ ήταν από του πρωτεργάτες στις πρωτοβουλίες για την συσπείρωση επαναστατικών και κομμουνιστικών δυνάμεων με την «Μαχόμενη Αριστερά» και το «ΜΕ.Ρ.Α». Υπήρξε μέχρι το τέλος υποστηρικτής του ελπιδοφόρου εγχειρήματος της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Οι αναζητήσεις του, στη θεωρία και την πράξη, για ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κίνημα και κόμμα της σύγχρονης εποχής αποτελούν παρακαταθήκη για όλους μας. Εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια στην οικογένεια, τα παιδιά και τους συντρόφους του. Σύντροφε Κώστα, ακλουθώντας το παράδειγμα των αγώνων μιας ολόκληρης ζωής που άφησες πίσω σου, καλούμαστε να μετατρέψουμε την οδύνη απ’ το χαμό σου σε έμπνευση και δύναμη και για τη δική σου δικαίωση στους αγώνες που έρχονται… Ε.Κ.Κ.Ε. Ανακοίνωση Κομμουνιστικής Ανανέωσης Για το θάνατο του σ. Κώστα Τζιαντζή. Η απώλεια του αγωνιστή του Κομμουνιστικού κινήματος, του ανήσυχου, σκεπτόμενου, συνεπούς και σεμνού συντρόφου Κώστα Τζιαντζή, αφήνει σε όλους μας ένα τεράστιο κενό. Οι συντρόφισσές και οι σύντροφοι της Κομμουνιστικής Ανανέωσης εκφράζουν τη βαθιά τους θλίψη και τα συλλυπητήριά τους στην οικογένεια του και στους συντρόφους του ΝΑΡ. Ο σύντροφος Κώστας θα ζει πάντα στους αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού μας, στους αγώνες των κομμουνιστών για την κοινωνική απελευθέρωση. Καλό ταξίδι σύντροφε. Η Π.Ε. της Κομμουνιστικής Ανανέωσης Ανακοίνωση ΚΚΕ (μ-λ) «Έφυγε» ο Κώστας Τζιαντζής Έφυγε από κοντά μας ένας αγαπημένος φίλος και σύντροφος, ο Κώστας Τζιαντζής. Από τα νεανικά του χρόνια αφιέρωσε τη ζωή του για την υπόθεση του αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Πάντοτε με πίστη και γνώση των δυσκολιών της πάλης και ιδιαίτερα σε συνθήκες οπισθοχώρησης και ήττας του κινήματος, αναζητούσε νέους δρόμους για την απάντηση των σύγχρονων προβλημάτων του κινήματος. Σε αυτόν τον σπουδαίο αγώνα έπαιξε σημαντικό ρόλο και έβαλε, με την ακούραστη δράση και γνώση του, και τη δική του σφραγίδα. Γι’ αυτό έγινε αγαπητός απ’ όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς. Αντίο, καλέ μας σύντροφε Κώστα! Το Κ.Ο. του ΚΚΕ (μ-λ) εκφράζει την αλληλεγγύη του και τα θερμά του συλλυπητήρια στους συντρόφους του ΝΑΡ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση, καθώς και στη σύζυγό του Μαριάννα και τα δύο τους παιδιά. Αθήνα 1/11/2011 Ανακοίνωση Κομμουνιστικής Οργάνωσης Ελλάδας – ΚΟΕ Για το θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή Προς την Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ Σύντροφοι, μάθαμε σήμερα για το θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή. Σε όλα τα μέλη του ΝΑΡ, τη σύντροφό του Μαριάννα, τα παιδιά του και τους οικείους του, θα θέλαμε να μεταφέρετε τα βαθιά μας συλλυπητήρια. Από τους βασικούς διαμορφωτές του Νέου Αριστερού Ρεύματος, παρών στους αγώνες της εποχής μας, ανήσυχος για την υπόθεση της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, ο Κώστας Τζιαντζής θα λείψει σε χρόνια ιδιαίτερα κρίσιμα για το λαό μας Το Κ.Ο. της ΚΟΕ, 1/11/2011 Ανακοίνωση ΕΕΚ TIMH ΣTO ΣYNTPOΦO KΩΣTA TZIAΝTZH Tο EEK εκφράζει τη βαθειά θλίψη των μελών και στελεχών του για την απώλεια του σύντροφου Kώστα Tζιαντζή, ηγετικού στελέχους του NAP. O σ. Kώστας Tζιαντζής υπήρξε κομμουνιστής αγωνιστής του εργατικού κινήματος. Από τον καιρό της δικτατορίας έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στους αγώνες για την κομμουνιστική προοπτική. Tο 1989 μαζί με άλλους συντρόφους αντιτάχθηκε στην ενσωμάτωση του κομμουνιστικού κινήματος στην αστική πολιτική με όχημα τη συγκυβέρνηση με το Mητσοτάκη και ηγήθηκε στη δημιουργία του NAP. Mαζί, μέσα από τις γραμμές της Λαϊκής Αντιπολίτευσης και του MEPA δόσαμε κοινούς αγώνες για τη χειραφέτηση της εργατικής τάξης. Aποτίουμε φόρο τιμής στο σύντροφο στον αγώνα για την κομμουνιστική προοπτική και εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του, στη Mαριάννα, την Mαρία-Aφροδίτη, τον Δημήτρη και στους συντρόφους τους NAP. EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA Ανακοίνωση NPA – Νέου Αντικαπιταλιστικού Κόμματος Γαλλίας Αγαπητοί σύντροφοι, Μάθαμε για το χαμό του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή, ενός πραγματικού επαναστάτη αγωνιστή, με δράση από τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας μέχρι σήμερα. Με σημαντική συμβολή στο εγχείρημα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Εκτιμούμε βαθιά, την προσφορά του στη δημιουργία του μετώπου αυτού, που παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή την περίοδο των κινητοποιήσεων και των αντιστάσεων του ελληνικού λαού, απέναντι σ’ έναν πραγματικό κοινωνικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει η Κυβέρνησή σας και το κεφάλαιο. Απόλυτα αλληλέγγυοι στη μάχη αυτή, ως ΝΡΑ σας στέλνουμε όλη την αλληλεγγύη μας και σας παρακαλούμε να μεταφέρετε τα συλλυπητήρια μας, στην οικογένεια και τους συντρόφους του. . Για το NPA Olivier Besancenot, Vanina Giudicelli, Alain Krivine, Yvan Lemaitre Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΣΥΝ για τον θάνατο του Κώστα Τζιαντζή Με πραγματική οδύνη πληροφορηθήκαμε τον αδόκητο θάνατο του συντρόφου Κώστα Τζιαντζή, αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα, ηγετικού στελέχους της ΚΝΕ και του ΚΚΕ, ασυμβίβαστου αγωνιστή της δημοκρατίας και της κοινωνικής απελευθέρωσης, στέλεχος του ΝΑΡ. Η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΝ εκφράζει τα πιο βαθιά συλλυπητήρια στο κόμμα του και στους οικείους του. . To Γραφείο Τύπου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ Ανακοίνωση του ΔΗΚΚΙ για τον θάνατο του Κώστα Τζιαντζή Το πολιτικό Συμβούλιο του ΔΗΚΚΙ εκφράζει τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του ασυμβίβαστου αγωνιστή της Δημοκρατίας Κώστα Τζιαντζή που έφυγε απροσδόκητα απ’ τη ζωή. Επίσης εκφράζει τη βαθιά του λύπη στην Πολιτική του οικογένεια του στελέχους του ΝΑΡ και ευχόμαστε η αγωνιστικότητα του και σταθερότητα του να εμπνέει τους συντρόφους και τις νεότερες γενιές. Καλό σου ταξίδι αγωνιστή του αντιδικτατορικού αγώνα και ηγετικού στελέχους του ΚΚΕ και του ΝΑΡ. Γραφείο Τύπου ΔΗΚΚΙ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΙΑΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΤΑΞΙΚΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ Σήμερα πρώτη Νοεμβρίου, ο σύντροφός μας Κώστας Τζιαντζής, μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ στη διάρκεια της δικτατορίας και βασικός συντελεστής στη δημιουργία της Αντί-ΕΦΕΕ, γραμματέας της ΚΝΕ σπουδάζουσας κατά την διάρκεια της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ μέχρι το 1989, οπότε αποχώρησε μαζί με άλλα 14 μέλη της ΚΕ που δημιούργησαν εν συνεχεία το Νέο Αριστερό Ρεύμα, έφυγε για πάντα από κοντά μας. Όπως σε όλη του την ζωή αγωνίσθηκε με σεμνότητα και χωρίς διάθεση προβολής, έτσι και στην διαδικασία αποχωρισμού από την οικογένειά του , τους συντρόφους και τους φίλους του, υπήρξε λιτός και σύντομος. Ο σύντροφος Κώστας, σε όλη την αγωνιστική του διαδρομή μέσα στο εργατικό και κομμουνιστικό κίνημα, από το 1968 μέχρι σήμερα, στάθηκε πάντα στο πλευρό της εργατικής τάξης, υπεράσπισε με σταθερό τρόπο σε όλες τις φάσεις της ταξικής πάλης τα άμεσα και μακροπρόθεσμα συμφέροντά της. Από οποιαδήποτε θέση και εάν βρέθηκε σε όλη αυτή την πορεία, ποτέ δεν έπαψε να ανησυχεί για το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, να βρίσκεται πάντα δίπλα στους μεγάλους απεργιακούς αγώνες. Ο σύντροφος Κώστας ήτανε αυτός που στην νέα εποχή μας μύησε στην ανάγκη δημιουργίας ενός νέου εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος, ανεξάρτητου και χειραφετημένου από την αστική πολιτική και τα κόμματά της, αντίστοιχου και ανάλογου των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της τάξης μας. Ήτανε αυτός που δεν σταμάτησε ούτε στιγμή, ακόμα και στις στιγμές της πιο μεγάλης μας ήττας, που τα γόνατα πολλών από εμάς λύγισαν μπροστά στην ιδεολογική υπεροχή του αντίπαλου, να ονειρεύεται και να αναζητά τους δρόμους επαναθεμελίωσης του κομμουνιστικού προγράμματος στην εποχή μας. Η απώλεια του συντρόφου Κώστα αποτελεί βαρύτατο πλήγμα για την Κίνησή μας, σε μια τόσο ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και κρίσιμη περίοδο. Η Θεωρητική του συγκρότηση και η βοήθειά του θα μας λείψουν. Δεν είναι σίγουρο πως λειτουργώντας ακόμα πιο συλλογικά, ακόμα πιο δημοκρατικά, θα μπορέσουμε να καλύψουμε αυτό το μεγάλο, ΤΟ ΜΕΓΑ ΚΕΝΟ. Όμως μπορούμε σύντροφε Κώστα να σου υποσχεθούμε πως θα συνεχίσουμε σταθερά στον δρόμο που εσύ μας έδειξες, προσπαθώντας να τιμήσουμε στην πράξη όλους εσάς τους Κώστηδες, τους Γιώργηδες και τους αμέτρητους ονειροπόλους αγωνιστές της απελευθέρωσης της τάξης μας. ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΚΩΣΤΑ, ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΛΗ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ.