Παρασκευή, 29 Ιουνίου 2012

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική μπορεί να επαναλειτουργήσει υπό τον έλεγχο των εργατών της!

  

Τον δικό τους σκληρό και ηρωικό αγώνα για να κρατήσουν το εργοστάσιο ανοιχτό και την ελπίδα ζωντανή κάνουν οι εβδομήντα περίπου εργάτες που έχουν καταλάβει τη Βιομηχανική Μεταλλευτική, θυγατρική της Φίλκεραμ Τζόνσον, στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης.

του Δημήτρη Σταμούλη

Η διοίκηση της εταιρείας έχει αφήσει στο έλεος της τύχης του το εργοστάσιο και τους εργάτες απλήρωτους από πέρσι τον Μάιο! «Βρισκόμαστε σε πλήρη εξαθλίωση και απόγνωση», δήλωσε στο Πριν ο Ιωακείμ Αναγνώστου, πρόεδρος του επιχειρησιακού σωματείου που εδώ και έναν χρόνο παλεύει για να ανοίξει το εργοστάσιο, να διασφαλιστούν οι θέσεις εργασίας και βέβαια, να πληρωθούν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους. «Πηγαίνουμε καθημερινά με βάρδιες και φυλάμε το εργοστάσιο για να μην κλαπεί τίποτα. Από τον Σεπτέμβριο είμαστε σε επίσχεση εργασίας. Κάνω δραματική έκκληση για κάθε ανθρωπιστική βοήθεια, τρόφιμα ή άλλη υλική βοήθεια, γιατί μεγάλος αριθμός συναδέλφων αντιμετωπίζει βιοποριστικό πρόβλημα», τόνισε ο πρόεδρος, υπογραμμίζοντας το μέγεθος του προβλήματος.

Η Βιομηχανική Μεταλλευτική ήταν μια μέχρι πρότινος κερδοφόρα εταιρεία. Παρήγαγε δομικά και βελτιωτικά υλικά, απαραίτητα στην οικοδομική δραστηριότητα. Οι εργαζόμενοι κατηγορούν τη διοίκηση ότι με τις επιλογές της την οδήγησε σε απραγία και διάλυση. «Έχουμε να δουλέψουμε από τον Ιούλιο του 2011 και είμαστε πλέον όμηροι, απλήρωτοι και ταμπουρωμένοι στο κουφάρι του εργοστασίου, υπερασπιζόμενοι τα μηχανήματα και τα προϊόντα που υπάρχουν! Από την πλευρά της η διοίκηση της εταιρείας μας ξεκαθάρισε ότι δεν θα λειτουργήσουν ξανά την επιχείρηση υποτίθεται λόγω έλλειψης κεφαλαίων», πρόσθεσε ο Ι. Αναγνώστου.

Στην τελευταία συνάντηση που έγινε στην Επιθεώρηση Εργασίας συμφωνήθηκε η διοίκηση της εταιρείας να δώσει όλα τα στοιχεία στο σωματείο, ώστε αυτό να εκτιμήσει την κατάσταση και να προετοιμάσει πρόταση για την επαναλειτουργία του εργοστασίου. Όμως τα πράγματα παρέμειναν στάσιμα με ευθύνη της εργοδοσίας, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι.

Το επόμενο βήμα που είναι και το πιο δύσκολο αλλά και ιδιαίτερα ενδιαφέρον και πρωτότυπο για τα ελληνικά δεδομένα, είναι να πάρουν τη λειτουργία του εργοστασίου στα χέρια τους οι ίδιοι οι εργάτες, όπως αποφάσισαν σε γενική τους συνέλευση με ποσοστό 98%! «Η πρότασή μας στηρίζεται σε τρία σημεία», σημείωσε ο πρόεδρος των εργαζομένων. Πρώτο, παραίτηση όλων των μελών της διοίκησης και υπαλλήλων που συμμετείχαν στο ΔΣ της εταιρείας, χωρίς καμιά απαίτηση από την επόμενη διοίκηση. Δεύτερο, οι μετοχές της εταιρείας που είναι ιδιοκτησία της υπό πτώχευση πλέον Φίλκεραμ Τζόνσον (κατά 98%) να περάσουν στα χέρια των εργαζομένων, κάτι που καταρχάς έχει γίνει αποδεκτό από τον σύνδικο που έχει αναλάβει την εκκαθάριση της μητρικής. Αρκεί βέβαια στον σχεδιαζόμενο πλειστηριασμό να μην βρεθεί αγοραστής. Τρίτο, να μεσολαβήσει ο ΟΑΕΔ ώστε οι εργαζόμενοι να προεισπράξουν το ποσό που θα αντιστοιχούσε στο ταμείο ανεργίας τους επί ένα χρόνο (περίπου 1,9 εκατ. ευρώ), δημιουργώντας έτσι ένα αρχικό κεφάλαιο για την επαναλειτουργία της επιχείρησης.

Το σωματείο τονίζει ότι οι μετοχές θα μοιραστούν ισάριθμα σε όσους εργαζόμενους επιθυμούν να συμμετάσχουν στο εγχείρημα! Οι εργαζόμενοι θα συμμετέχουν στον έλεγχο των πρακτέων της διοίκησης που θα αποτελείται από δυο στελέχη που θα προσληφθούν για τον σκοπό αυτό και το σύνολο της διοίκησης του σωματείου και να παρευρίσκεται κάθε εργαζόμενος χωρίς δικαίωμα ψήφου αλλά με δικαίωμα λόγου. Τα μέλη της διοίκησης του σωματείου θα είναι άμεσα ανακλητά, ώστε να διασφαλίζεται ο άμεσος και συνεχής έλεγχος από όλους τους εργαζόμενους.

Υπάρχει όμως προοπτική σε ένα τέτοιο εγχείρημα; Οι εργάτες απαντούν ότι το εργοστάσιο μπορεί να έχει προοπτικές. Άλλωστε, επί 15 χρόνια ήταν πρωτοπόρο στην παραγωγή υλικών συγκόλλησης πλακιδίων, ήταν ταχύτατα αναπτυσσόμενο, αφού από το 2000 έως το 2006 αύξησε τον τζίρο του κατά 138% και τα κέρδη κατά 118%, ενώ κέρδη είχε έως το 2009.

«Εμείς σαν σωματείο εργαζομένων συμπεραίνουμε ότι το πρόβλημα εστιάζεται στα συμβόλαια πείνας που έχουν ετοιμάσει και προσυπογράψει οι κρατούντες του κεφαλαίου της χώρας. Αυτό το επιτυγχάνουν κλείνοντας «προβληματικές επιχειρήσεις» ή μετακινώντας την παραγωγή σε άλλες χώρες με λιγότερα εργατικά δικαιώματα και αφήνοντας την εγχώρια παραγωγή στο έλεος και τις ορέξεις του διεθνούς κεφαλαίου», σημείωσε χαρακτηριστικά ο Ι. Αναγνώστου.

Οι εργάτες της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής ζητούν κάθε είδους πολιτική και συνδικαλιστική στήριξη στο δύσκολο αλλά ελπιδοφόρο εγχείρημά τους. Αν και η ελεγχόμενη από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό των ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ, ΟΒΕΣ, στάθηκε εξαρχής αδιάφορη και εν τέλει εχθρική σε μια τέτοια προσπάθεια. Ο τοπικός συντονισμός πρωτοβάθμιων σωματείων στηρίζει. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ Θεσσαλονίκης στέκεται κι αυτή στο πλευρό των εργαζομένων και θεωρεί φωτεινό παράδειγμα τον αγώνα τους και ειδικότερα την πρότασή τους να πάρουν το εργοστάσιο στα χέρια τους

Κακοποίηση ανηλίκου… Ε, και;

Της Ελενας Ακρίτα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Βράδυ, σε ένα σπίτι στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης… «Δι' ασήμαντον αφορμήν» - (κάτι, λέει, για ένα παιχνιδάκι) ένας πατέρας ξυλοκοπεί άγρια το 7χρονο αγοράκι του και το διώχνει από το σπίτι. Για όσους δεν πιστεύουν αυτό που διαβάζουν, επαναλαμβάνω: Ενας πατέρας πρώτα σαπίζει το παιδάκι του στο ξύλο και μετά το πετάει έξω από το σπίτι μέσα στη μαύρη νύχτα με την συνενοχή - συναίνεση της μάνας.

Το 7χρονο πλανιέται, οι ώρες περνάνε και τότε - μόνο τότε - οι «γονείς» αποφασίζουν να καλέσουν την Αστυνομία. Υστερα από έρευνα, το βρίσκουν να πλανιέται έντρομο πολλά χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι. Σε άθλια κατάσταση, διηγείται κλαίγοντας τα γεγονότα. Το εξετάζουν. Το κορμάκι του, γεμάτο από σημάδια, μώλωπες, ξύλο, μπουνιές, γροθιές, διηγείται κι αυτό τη δική του ιστορία…

Ο πατέρας οδηγείται στην Εισαγγελία Θεσσαλονίκης. Στην ανάκριση ομολογεί και παραδέχεται τη φρικαλέα πράξη του. Σχηματίζεται δικογραφία, αποστέλλεται στην Εισαγγελία Εφετών και…

… και, εδώ λογικά, η επόμενη φράση θα έπρεπε να είναι «προφυλακίζεται και αναμένεται η εκδίκαση της υπόθεσης». Λογικά. Με την πιο κοινή, με την πιο στοιχειώδη λογική. Κι όμως… Η επόμενη φράση είναι: «ΚΑΙ ΑΦΗΝΕΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ». Αφού ομολογήσει, δηλαδή την κακοποίηση, πάει σπιτάκι του. Γιατί; Γιατί, λόγω της ιδιότητάς του εμπίπτει σε ειδική δωσιδικία…

Σε απλά ελληνικά, το κτήνος αυτό είναι δικαστικός. Πρωτοδίκης. Το ίδιο και η μάνα. Η επαγγελματική ιδιότητα και των δύο προβλέπει ασυλία για το έγκλημα που διαπράξανε. Τόσο απλό!

Και το κερασάκι; Η εισαγγελέας Ανηλίκων έκρινε ότι - με την προϋπόθεση ότι το παιδί θα παρακολουθείται από παιδοψυχίατρο - μπορεί να ξαναγυρίσει στο σπίτι. Ναι, στο ίδιο ακριβώς σπίτι όπου το χτύπαγαν αλύπητα, στο ίδιο ακριβώς σπίτι απ' το οποίο το διώξανε μες στη νύχτα. Τώρα που μιλάμε, λοιπόν, το παιδί είναι σπίτι κι οι γονείς στην έδρα να δικάζουν εσένα κι εμένα. Κι όχι μόνο φύγανε κύριοι, αλλά κανείς ΦΥΣΙΚΑ δεν έμαθε τα ονόματά τους. Κανένα στοιχείο δεν δημοσιοποιήθηκε, οι βασανιστές κυκλοφορούν ανάμεσά μας και το 7χρονο θύμα βρίσκεται και πάλι στα χέρια τους.

Αν προσπαθήσεις να μπεις έστω και για λίγο στην ψυχολογία ενός κακοποιημένου παιδιού, τρελαίνεσαι. Ο φόβος, ο τρόμος, η μοναξιά, η πεποίθηση ότι φταις εσύ, η βεβαιότητα ότι άξιζες την τιμωρία. Και πάνω απ' όλα, η αίσθηση ότι δεν έχεις πουθενά να στραφείς… Δεν έχεις κανέναν να μιλήσεις… Δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει… Από το νηπιαγωγείο μέχρι το λύκειο, καμία πρόβλεψη, καμία στήριξη για τα κακοποιημένα παιδιά. Δεν υπάρχει κανένας να τους πει «αν συμβαίνει κάτι, οτιδήποτε, έλα να μου μιλήσεις, χωρίς να φοβηθείς. Εγώ θα σε βοηθήσω. Εγώ είμαι εδώ για σένα!». Γι' αυτό, όσο όλοι εμείς κυκλοφορούμε, πάμε στις δουλειές μας, γυρίζουμε σπίτι μας, βάζουμε την τηλεόραση, ένα σκοτεινό έγκλημα μπορεί να διαπράττεται στη διπλανή πόρτα. Αλλά ο ήχος της τηλεόρασης είναι δυνατός. Και πνίγει την κραυγή!

Τον Μάιο του 1998, στα πλαίσια του Συμποσίου Ευρωπαϊκού Δικτύου για τα Παιδιά με τη φωνή των ίδιων των παιδιών, συντάσσεται το παρακάτω κείμενο:

«Είμαστε παιδιά και νέοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Απαιτούμε από την ΕΕ να ακούσει με προσοχή τις φωνές των 90 εκατ. παιδιών και νέων κάτω στων 18 ετών. Κάθε παιδί πρέπει να είναι υποκείμενο σεβασμού και προσοχής... Στην Ευρωπαϊκή Ενωση τα δικαιώματα των παιδιών για προστασία από κακοποίηση, βία, έγκλημα, εκμετάλλευση δεν εξασφαλίζονται.

Προτρέπουμε τους πολιτικούς και τους υπεύθυνους για την πολιτική στην Ευρώπη και σε κάθε χώρα μέλος να λάβουν μέτρα για την προώθηση και προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών και για την αντιμετώπισή μας με ισοτιμία και σεβασμό».

Αυτό λένε τα παιδιά… Αλλά οι «μεγάλοι» λένε άλλα. Με συνένοχο μια μαλθακή κοινωνία, οι «μεγάλοι» συνεργούν ή σιωπούν. Κι ας ξέρουν πως η σιωπή είναι έγκλημα: Οταν γνωρίζω ότι ένα παιδί κακοποιείται και δεν το καταγγέλλω για να μην «μπλέξω», είναι σαν να το κακοποιώ εγώ ο ίδιος!

Δεν ξέρω και δεν με νοιάζει τι λένε οι νόμοι. Ενα ξέρω κι ένα με νοιάζει: Σε κάθε κρούσμα παιδικής κακοποίησης πρέπει να δημοσιοποιούνται ΠΑΝΤΑ τα στοιχεία των γονιών. Αδιάφορο αν είναι δικαστής ή χασάπης, φτωχός ή πλούσιος, λούμπεν ή μεγαλοαστός. Θέλω όνομα, θέλω διεύθυνση, θέλω τη φάτσα τους στη φωτογραφία. Κι απαιτώ - ναι, απαιτώ - να μας δοθεί μια απάντηση: Ποια ασυλία κατά τον νομοθέτη επιτρέπει στον οποιονδήποτε εγκληματία να χτυπάει αλύπητα ένα αβοήθητο παιδάκι; Που ακόμα κι αν τα τραύματα στο κορμάκι επουλωθούν, της ψυχής τα τραύματα θα τα σέρνει μια ζωή σαν αλυσίδα στο πόδι.

Ζητώ συγγνώμη για την φόρτιση, αλλά το συγκεκριμένο θέμα πέρασε στα ψιλά με τον χαμό στα πολιτικά. Κι αυτά τα ψιλά βολεύουν. Και το σκοτάδι εκτρέφει την κτηνωδία… Και το έγκλημα συνεχίζεται… Χωρίς τιμωρία!

Εφτά μύθοι στις εφτά Ιούνη

Του Πάσχου Λαζαρίδη.

1. Η Χρυσή Αυγή είναι ενάντια στους κλέφτες πολιτικούς. Κι όμως. Είδατε εσείς τους Χρυσαυγίτες να δέρνουν τον Τσοχατζόπουλο και τον Τσουκάτο; Να χαστουκίζουν τον Μαντέλη και τον Ρουσόπουλο; Να γρονθοκοπούν τον Βουλγαράκη και τον Ψωμιάδη; Εκτός κι αν τις μίζες στον Υπουργείο Εθνικής Άμυνας τις έπαιρνε η Κανέλη και τις μίζες του Βατοπεδίου και της Siemens τις τσέπωνε η Δούρου.

2. Η Χρυσή Αυγή είναι ενάντια στο κεφάλαιο. Μπούρδες. Την έπεσαν ποτέ σε κάνα τραπεζίτη; Σε κάνα μεγαλοεκδότη; Σε κάνα εθνικό νταβατζή; Τους φτωχοδιάβολους μετανάστες κυνηγάνε. Το μεγάλο κεφάλαιο και τους τραπεζίτες γλύφουν. Ξύλο ρίχνουν στους φτωχούς και στους εξαθλιωμένους, τεμενάδες κάνουν στους πλούσιους και στους ισχυρούς.

3. Η Χρυσή Αυγή είναι ενάντια σε όλο το σύστημα. Τρίχες. Είδατε ποτέ τον Μιχαλολιάκο να χαιρετά οσφυοκαμπτόμενος την Παπαρήγα; Στην Μπακογιάννη κοψομεσιαζότανε. Στον Παπούλια στεκόταν κλαρίνο. Και ο Κασιδιάρης δεν έδειρε τον Παυλόπουλο της ΝΔ. Στη Δούρου και στην Κανέλη επιτέθηκε. Είδατε ποτέ Χρυσαυγίτη να δέρνει Νεοδημοκράτη; Τους αριστερούς μαχαιρώνει.

4. Η Χρυσή Αυγή θέλει να ξεβρωμίσει τον τόπο. Ψέματα. Το επάγγελμα των μαχαιροβγαλτών είναι πορτιέρηδες. Μπράβοι σε νυχτερινά κέντρα οι περισσότεροι. Αυτό κάνουν και με το πολιτικό σύστημα. Δεν θέλουν να το ξεβρωμίσουν. Προσφέρουν υπηρεσίες ασφαλείας στην είσοδο. Μην τύχει και μπουκάρει στην εξουσία η αριστερά. Πορτιέρηδες στην υπηρεσία του συστήματος είναι. Όχι καθαρίστριες. Οι καθαρίστριες είναι χρήσιμες στη δημόσια υγεία. Οι πορτιέρηδες είναι χρήσιμοι στο μαγαζί και στην τσέπη του αφεντικού.

5. Η Χρυσή Αυγή είναι παλικάρια. Αμέ. Όταν μαζεύονται δέκα δέκα δέρνουν κάτι σκελετωμένους μελαμψούς. Όταν πέσουν πάνω στο μαύρο μπλοκ, κρύβονται πίσω από τις ασπίδες των ΜΑΤ. Άμα κάνουν παρανομίες η αστυνομία δεν μπορεί να τους βρει κι ας ξέρει πού είναι. Κι αν συλληφθούν κατά λάθος, μετά από λίγο θα αφεθούν ελεύθεροι. Κώλος και βρακί με την εξουσία.

6. Οι Χρυσαυγίτες φοράνε παντελόνια. Αλλά χτυπάνε φουστάνια. Και δέρνουν γυναίκες. Δεν έχουν μάθει ότι ακόμα και οι μαφιόζοι έχουν ένα κώδικα τιμής. Ακούς Κασιδιάρη; Δεν χτυπάνε γυναίκες. Γυναίκες χτυπάνε οι βασανιστές και οι ΜΑΤατζήδες. Οι σχολικές συμμορίες τιμωρούν σκληρά όποιον προσβάλει ή χτυπήσει κορίτσι. Όλοι οι εκπαιδευτικοί στον Κολωνό το ξέρουμε. Μόνο οι παρακρατικές συμμορίες έχουν ξεπεράσει τις έμφυλες προκαταλήψεις. Άλλωστε στους ναζί πάντα περίσσευε η τεστοστερόνη και ο μισογυνισμός.

7. Η Χρυσή Αυγή είναι ενάντια σε όλους τους πολιτικούς. Όχι. Είναι ενάντια στους αριστερούς. Οι περισσότεροι πολιτευτάδες τους άλλωστε, είναι πρώην στελέχη και κομματάρχες της ΝΔ και του ΛΑΟΣ. Κομμάτι από τη σάρκα τους. Μια μέρα πριν ο Κασιδιάρης χτυπήσει την Κανέλη, ο καταδικασμένος και έκπτωτος μιζαδόρος και επικεφαλής του προεκλογικού αγώνα της ΝΔ, Ψωμιάδης, καλούσε τα αδέρφια του να επιστρέψουν στο κόμμα!

νεες θεωριες περι αριστεροχουντησμού....

 απο τον καθημερινο παρατηρητή....
οι σοσιαλδημοκρατες οταν ταυτιζονται με την δεξια  και "ξεχνωντας" οτι φασιστες εχουνστους κόλπους τους και μετα την ληστεία των εργατικων δικαιωματων  ο ρατσισμος και η ξενοφοβια που καλιεργουν δεν τους κανει ναδιαφερουν αποτους χρυσαυγητες ......
μπραβο κυρια φραγκεδακη ο κυριος  .......μετα σου  .......

http://www.serresparatiritis.gr/index.php?page=description&article_id=2293

θα ξαναγυρίσουν οι “Κασιδιάρηδες” (δεξιοί και αριστεροί) εκεί που ανήκουν...

Η άγρια επίθεση του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής Ηλία Κασιδιάρη κατά της βουλευτού του ΚΚΕ Λιάνας Κανέλλη, στη διάρκεια πρωινής τηλεοπτικής εκπομπής του ΑΝΤ1, προκάλεσε την οργή της συντριπτικής πλειονότητας των Ελλήνων και πυροδότησε έναν έντονο και οξύ διάλογο, για τις αιτίες της βαθύτατης κρίσης που μαστίζει τα τελευταία χρόνια την πολιτική μας ζωή.
Η βαρβαρότητα σε ζωντανή μετάδοση είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι υποτιμήθηκαν όλα όσα ξωραΐστηκαν ως «λάιφ στάιλ», αξιοποιήθηκαν για τηλεθέαση και πολιτική δημοκοπία .Για πολλά χρόνια τώρα οι πάντες ανεχθήκαμε τα φαινόμενα βίας και ανυπακοής που δηλητηρίαζαν την κοινωνία και δημιουργούσαν ψευδαισθήσεις αντίστασης και έως έναν βαθμό νομιμοποιήθηκαν από την αδράνεια αρχών και πολιτών. Μέσα σε αυτό το πλέγμα ενοχικών συμπεριφορών ξεχάστηκαν τα αυτονόητα και παραμερίστηκαν οι κανόνες της δημοκρατικής πολιτείας στο χάος μιας ιδιότυπης ελευθεριότητας που οδηγεί στον γκρεμό και τον αλληλοσπαραγμό. Η λογική "του δεν πληρώνω", οι προπηλακισμοί πολιτικών, οι αθρόες καταλήψεις προερχόμενες από ακροαριστερές αντιλήψεις-ταυτιζόμενες στην προκειμένη περίπτωση με τις ακροδεξιές θέσεις και εκφράσεις-και κάθε λογής παράνομες συμπεριφορές έμειναν ατιμώρητες.
Ενδεικτικά υπενθυμίζω ακόμη:
-Τους προπηλακισμούς στις παρελάσεις (και σε τοπικό επίπεδο),
-το γιουχάισμα του Προέδρου της Δημοκρατίας
-τις εκδηλώσεις του τσαμπουκά της μάζας ακόμη και σε βάρος του εκλεγμένου Σώματος του Δημοτικού Συμβουλίου(και στις Σέρρες)
-την ανάρτηση αεροπανό στην Ακρόπολη απαγόρευσης διέλευσης τουριστών το κάψιμο καταστημάτων στο κέντρο της Αθήνας και όλες τις πράξεις φασίζουσας νοοτροπίας που εκδηλώθηκαν στο όνομα της Αριστεράς.
Οι ενέργειες αυτές σίγουρα, όχι μόνο δεν είναι πράξεις υγιούς πνεύματος αυτοδικίας, είναι αντίθετες με την ουσία και την πορεία του προοδευτικού χώρου , αλλά αντίθετα,βδυστυχώς αποτελούν τον προθάλαμο κυοφορίας για όλα τα έκτροπα που είδαμε τα τελευταία χρόνια. Και το συμβάν με τον Κασιδιάρη σε αυτό το κλιμα εντάσσεται και δυστυχώς δικαιολογείται από πολλους στην πρώτη αυθόρμητη, μη σκεπτόμενη αντίδραση.
θα ξαναγυρίσουν βέβαια και οι Κασιδιάρηδες κάποια στιγμή εκεί που ανήκουν.: Στο περιθώριο της πολιτικής. Μέχρι τότε,ας μην υποκρινόμαστε ότι εκπλησσόμαστε!Ισως τώρα, στη δεύτερη ευκαιρία των εκλογών της επομένης Κυριακής μπορούμε να διορθώσουμε το λάθος, εκτός και αν επικρατήσει και πάλι το αδιανόητο επιχείρημα του «δεν με νοιάζει» που αναπαράγει το πρόβλημα και μεταθέτει τις ευθύνες γενικώς σε κάποιους αόρατους άλλους!
Διαμάντω Φραγγέδακη

Κυριακή, 3 Ιουνίου 2012   

 

 http://www.prin.gr/2012/06/1.html

ΑΝΤΑΡΣΥΑ για ανατροπή και όχι «διαπραγμάτευση»

Ούτε βήμα πίσω, ούτε σημειωτόν! Ανατροπή! Να μη φοβηθεί, να μην πισωγυρίσει ο λαός, να μην εγκλωβιστεί σε λογικές διαχείρισης και υποταγής. Να κάνει και στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και στον καθημερινό αγώνα το αποφασιστικό βήμα για να σαρωθούν πραγματικά τα μνημόνια και τα επαίσχυντα μέτρα που επέβαλαν, η δανειακή σύμβαση και το χιλιοπληρωμένο ιμπεριαλιστικό χρέος, η ευρωχούντα των γκαουλάιτερ της ΕΕ πάνω στο δικαίωμα της λαϊκής κυριαρχίας και ελευθερίας. 

Με τη γραμμή της ανατροπής και όχι της διαπραγμάτευσης (του Μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων), που ανοίγουν τον δρόμο για την υποταγή. Με συνείδηση του ιστορικού και κρίσιμου χαρακτήρα της περιόδου που ζούμε στην Ελλάδα, με συνείδηση ότι δεν κρίνονται μόνο οι επόμενες εκλογές, αλλά πολύ περισσότερο η δυνατότητα των εργαζομένων να αποτινάξουν τον ζυγό κεφαλαίου, ΕΕ, ΔΝΤ, το μέλλον του κινήματος και της Αριστεράς, οι χιλιάδες αγωνιστές, μέλη και φίλοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σηκώνουν ακόμα μία φορά το γάντι κι εξορμούν σε όλη την Ελλάδα. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν αφορά τη δική της καταγραφή, αλλά είναι η περήφανη σημαία μιας Αριστεράς που «δεν μασάει τα λόγια της», που αναδεικνύει τον αντιΕΕ, αντικαπιταλιστικό και αντιδιαχειριστικό της χαρακτήρα, που εκφράζει την τάση συσπείρωσης και αντεπίθεσης ευρύτερων αντισυστημικών ανατρεπτικών δυνάμεων της Αριστεράς. 

Αυτή η τάση καταγράφηκε ήδη με τη συνεργασία με την ΚΟ Ανασύνταξη και με άλλους αγωνιστές στα ψηφοδέλτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ πληθαίνουν οι αριστεροί, προερχόμενοι από άλλους χώρους, που δηλώνουν στήριξη στην αντικαπιταλιστική Αριστερά. Ιδιαίτερη σημασία έχει η υπογράμμιση από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την ανάγκη να στραφεί η προσοχή στο μαζικό εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να είναι ο πρωταγωνιστής των εξελίξεων, για να επιβληθούν οι λαϊκές διεκδικήσεις και να ηττηθεί η αντεπίθεση της αντίδρασης. Με μια Αριστερά που θα αγωνίζεται για να πάρει ο λαός τον πλούτο και την εξουσία στα χέρια του και όχι για μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» εντός ΕΕ και χρέους. Η ψήφος στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι κερδισμένη ψήφος για μια ακέραια ελπίδα, για μάχη, νίκη και προοπτική.