ΣΥΡΙΖΑ: Όσο πιο δεξιά, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη για κάλυψη των νώτων στα αριστερά

ΣΥΡΙΖΑ: Όσο πιο δεξιά, τόσο μεγαλύτερη ανάγκη

για κάλυψη των νώτων στα αριστερά

Submitted by aristeroblog on Sat, 2014-06-21 01:25

Τι θα περίμενε κανείς να διαβάσει σε ένα κεφάλαιο της  εισήγησης της Πολιτικής Γραμματείας προς την Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ , το οποίο τιτλοφορείται ως ‘’Το Πρόγραμμα’’;

 

Λογικά, θα περίμενε να δει τους κύριους άξονες ενός προγράμματος που θα απαντούσαν στο τι και πως θα αλλάξει στην κοινωνία, με στήριγμα ποιών κοινωνικών δυνάμεων και με ποια μέσα.

 

Μέσα σε όλες τις εύλογες ακροβασίες, τα παραπάνω στοιχεία δεν υπάρχουν ή είναι εντελώς δυσδιάκριτα στο εν λόγω κείμενο.

 

Πρόκειται επομένως για τη διατύπωση μιας πρότασης ασαφούς; Κάθε άλλο. Ας δούμε τις συντεταγμένες της.

 

Ποιο είναι το ‘’πρόγραμμα’’;

Το πρόγραμμα, η πρόταση. είναι τούτη: Κάντε μας κυβέρνηση. Μια  κυβέρνηση ‘’σωτηρίας του λαού και του τόπου’’, όπως λέγεται.  Οι ‘’άλλοι’’ πρέπει να φύγουν. Πρέπει να έρθουμε ‘’εμείς’’. Πως  αλήθεια  αυτή η χιλιοφορεμένη εκδοχή ‘’πολιτικής πρότασης’’ μπορεί να αποτελέσει άξονα αφύπνισης, ενεργοποίησης και ανατροπής, χωρίς ταύτιση των ‘’άλλων’’ με συγκεκριμένα θεμέλια της ταξικής πολιτικής τους και χωρίς, κυρίως, την ταύτιση της ‘’απάντησης’’ σε αυτούς με συγκεκριμένους άξονες αριστερής κοινωνικής πολιτικής;

 

Σε ποια κατεύθυνση το πρόγραμμα και η κυβέρνηση;

Το κείμενο του ΣΥΡΙΖΑ απαντά με πολιτική σαφήνεια: ‘’επιδιώκουμε τη συμπόρευση σε δημοκρατική, προοδευτική, ριζοσπαστική κατεύθυνση’’. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει φασιστική, αντιδραστική, συντηρητική κατεύθυνση. Μέχρις εκεί. Και ότι καταλαβαίνει κανείς σε αυτά τα δίπολα. Άλλοι προσδιορισμοί, ταξικής, κοινωνικής φύσης ή του χαρακτήρα των μετασχηματισμών του υπάρχοντος καπιταλιστικού συστήματος, θεωρούνται μάλλον αχρείαστοι. Μη βιαστεί κανείς να υποτιμήσει  τη σημασία των προσδιορισμών που τίθενται ή απουσιάζουν.

 

Ποια είναι τα άμεσα μέτρα του προγράμματος;

‘’Να ανατρέψουμε τα μνημόνια’’, απαντάει η πρόταση, λες και αυτά είναι χαρτιά που θα καούν ή θα σκιστούν. Και πως άραγε θα καταλάβουμε ότι αυτά ανατράπηκαν; Όταν ως  ‘’εχθροί’’ βαφτίζονται γενικώς οι  ‘’δυνάμεις  της διαπλοκής και των τραπεζών’’,  μάλλον είναι λογικό να περιμένει κανείς, η αντιμνημονιακή αναφορά να σταματάει μπροστά στις πύλες των ιδιωτικών επιχειρήσεων, στις απαιτήσεις της ‘’υγιούς επιχειρηματικότητας’’, της εξυπηρέτησης των δανειστών που πλέον είναι οι εταίροι της ΕΕ και στο ‘’παραγωγικό τμήμα’’ του ελληνικού κεφαλαίου που εκπροσωπεί ο ΣΕΒ. Ναι αύριο, τυπικά μνημόνιο δεν θα υπάρχει. Θα υπάρχει όμως ένα δρακόντειο πρόγραμμα επιτροπείας από την ΕΕ και επιτήρησης των μνημονιακών αρνητικών κεκτημένων. Θα καταργηθούν άραγε όλα τα αντεργατικά μέτρα και χαράτσια, θα επανέλθουν οι μισθοί στα προηγούμενα επίπεδα, θα ακυρωθούν όλες οι ιδιωτικοποιήσεις, τα παρθούν πίσω οι απολύσεις στο δημόσιο, θα επιταχθεί ο παραγωγικός ιστός για να δουλέψουν και να ζήσουν οι άνεργοι; Για το ‘’πρόγραμμα’’ που προτάσσει την ‘’κυβέρνηση’’, αυτά αντιμετωπίζονται ως λεπτομέρειες.

 

Σε ποια προοπτική τα όποια άμεσα μέτρα;

‘’Οι κοινωνικές - πολιτικές συμμαχίες πρέπει να γίνονται στη βάση των μεγάλων μετασχηματισμών : της κοινωνίας, της οικονομίας, του κράτους, των θεσμών κοινωνικού ελέγχου, της παραγωγικής ανασυγκρότησης’’, απαντάει ο ΣΥΡΙΖΑ. Όσο ‘’μεγάλοι’’ είναι οι υποσχόμενοι μετασχηματισμοί, άλλο τόσο απροσδιόριστοι αποδεικνύονται. Η  κακοδαιμονία της  παραγωγής και της οικονομίας, στη νεο-γλώσσα  της ευρωπαϊκής νεο-αριστεράς, εδώ και καιρό έπαψε να περιγράφεται με την καπιταλιστική εκμετάλλευση, τον εργοδοτικό δεσποτισμό και την περιθωριοποίηση που επιβάλλει ο παραγωγικός καταμερισμός των ηγεμονικών χωρών της ευρωζώνης. Συνίσταται απλά στην ….αποσυγκρότηση ανεξαρτήτως  αιτιών και ευθυνών. Φάρμακό της λοιπόν αποτελεί η μαγική ‘’παραγωγική ανασυγκρότηση’’, αγνώστων λοιπών στοιχείων.  Ο Λάσκαρης, υπουργός εργασίας της Καραμανλικής μεταπολίτευσης είχε εξαγγέλλει  την …κατάργηση της πάλης των τάξεων στη δεκαετία του 70 προκαλώντας γέλιο, χωρίς να φανταστεί ότι αυτό θα γινόταν πράξη από μια κυβέρνηση της αριστεράς, αλλά χωρίς την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης.

 

Με ποιο τρόπο θα γίνουν εφικτά όλα αυτά;

Αν όλα τα προηγούμενα απαντιούνται από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ εν τάχει, είναι γιατί εντέλει επιστρατεύονται στο μεγάλο ‘’δια ταύτα ‘’ της πρότασης. Και αυτό είναι τούτο: Μια μεγάλη εκλογική συμμαχία, που θα περιλαμβάνει  τους πάντες, εκτός  όσων εντάσσονται στην  ‘’αστερισμό της ΝΔ’’, ή  στην ‘’αναβάπτιση του παλαιού, φθαρμένου και διεφθαρμένου στελεχικού δυναμικού’’.

 

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ έχει την μεγαλύτερη από ποτέ σαφήνεια σε ότι αφορά τους κοινωνικούς και πολιτικούς αποδέκτες.

Κοινωνικά, είναι μια πρόταση που δεν απευθύνεται στα εργατικά στρώματα, παρά μόνο ως εκλογικό σώμα. Δεν διαπνέεται από την αντιπαράθεση προς τον κόσμο του κεφαλαίου και τους νόμους του. Φυσικά δεν συγκρούεται και δεν αμφισβητεί τους στυλοβάτες του, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρύτερο γεω-στρατηγικό πλαίσιο του συστήματος (άλλωστε κατά Τσίπρα ''ανήκουμε στη δυση, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ'').  

Πολιτικά, η πρόταση περιέχει το (υπόλειμμα) ΠΑΣΟΚ, χωρίς το ξεφτισμένο στελεχικό δυναμικό, φυσικά τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ και τους Οικολόγους,  αλλά και την ‘’αντιμνημονιακή’’ δεξιά, εκτός της Χρυσής Αυγής. Ακόμη και τη ΝΔ, χωρίς τη σημερινή  ηγεσία, ακούστηκε κάποια στιγμή από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ!

 

Ποια πρόταση, σε ποια  αριστερά;

Με αυτά τα κύρια στοιχεία της πολιτικής πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ, η πρόσκληση προς τα αριστερά του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αδέξιος αντιπερισπασμός για το τολμηρό ψάξιμο προς τα δεξιά.

Στο ΚΚΕ λέει απευθύνονται για ....‘’ιστορικούς λόγους’’. Στη δε ΑΝΤΑΡΣΥΑ επειδή ‘’οι μόνες διαφορές αφορούν τη στάση απέναντι στην ΕΕ’’. Το τελευταίο διατυπώνεται σα να πρόκειται για ακαδημαϊκό διαξιφισμό σε επιστημονικό συνέδριο. Ας απαντηθεί πρώτα πως θα ανοίξουν τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά μέσα στους περιορισμούς της ΕΕ. Ας διευκρινιστεί αν χωράνε δημόσιες επιχειρήσεις μέσα στον ‘’ελεύθερο ανταγωνισμό’’ της ΕΕ. Ας εξηγηθεί πως θα λυθεί το πρόβλημα της ανεργίας χωρίς ένα εκτεταμένο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων και εθνικοποιήσεων με εργατικό έλεγχο.

 

ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν απευθύνεται πραγματικά προς τα  αριστερά, παρότι μεγάλο κομμάτι της βάσης του το επιθυμεί και ελπίζει σε αυτό. Η κομμουνιστική αριστερά, ειδικά η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,  αποτελεί  ένα δυνητικό ‘’πρόβλημα’’  που χρειάζεται αντιμετώπιση. Τι απήχηση θα έχει άραγε η σταθερότητα σε μια εργατική αντικαπιταλιστική αντι-ΕΕ κατεύθυνση, στην προοπτική μιας σταθερής δεξιόστροφης μετατόπισης ενός κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ;  Μέχρις εκεί είναι η αναζήτηση της ηγεσίας του.

 

Μια στήριξη ή ανοχή της αντικαπιταλιστικής και κομμουνιστικής αριστεράς,  σε μια πολιτική εντός του συστήματος, όχι απλά της ευρωζώνης και της κεφαλαιοκρατικής κυριαρχίας, αλλά και της διατήρησης των κεκτημένων της δημοσιονομικής προσαρμογής, δεν θα αποτελούσε απλά αυτοκτονία για την ίδια. Θα αδυνάτιζε τον αγώνα των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων για τα άμεσα συμφέροντά τους, ενώ θα πρόσφερε μια στρατηγική νίκη στην πιο επιθετική δεξιά και την ακροδεξιά.

 

Είναι γνωστές οι αντιρρήσεις: ‘’Μα αποκλείεται εκ προοιμίου μια στήριξη σε μια αριστερή κυβέρνηση, η οποία δε θα ήταν επαναστατική αλλά θα συγκρουόταν για πέντε βασικά πράγματα και θα άνοιγε έτσι το δρόμο για την εργατική εξουσία και το σοσιαλισμό;’’ Νόμιμη η ερώτηση. Νομιμότατη όμως και η ανταπάντηση: ‘’Μιλάμε και εκτιμάμε για μια τέτοια κυβέρνηση και με ποια κριτήρια και δεδομένα διαπιστώνεται αυτό;’’

 

Σε γενικές γραμμές τα μονότονα μαθήματα …αντι-σεχταρισμού που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο γυροφέρνουν ή θέτουν ανοιχτά την πρόταση για στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποφεύγουν την ερώτηση αυτή. Αντίθετα, περιγράφουν ένα ΣΥΡΙΖΑ που δεν υπάρχει. Κάτι μεταξύ Τσάβες και Αλιέντε. Ανασύρουν, πάντα επιλεκτικά,  κείμενα του 20 και του 30 άλλων συνθηκών, αλλά δεν κάνουν τον κόπο να αναφερθούν στο συγκεκριμένο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική πρακτική του.

 

Άλλοι, διακρίνουν στην άρνηση υποταγής στο ΣΥΡΙΖΑ, μια βιασύνη για το ..σοσιαλισμό και την …επανάσταση.

 

Διπλό το λάθος τους.

 

Από τη μια,  τείνουν να θεωρούν αρετή και όχι πρόβλημα την απεμπόληση κάθε αναφοράς της αριστεράς σε μια σύγχρονη κομμουνιστική διεθνιστική στρατηγική, σε μια εποχή που αυτό είναι εξαιρετικά αναγκαίο, ακριβώς για να ενισχυθεί ο άμεσος αγώνας ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση.

 

Από την άλλη, συσκοτίζουν με απαράδεκτο τρόπο το γεγονός ότι ακόμη και η αντιμετώπιση των πιο άμεσων και ζωτικών αιτημάτων των εργαζομένων σήμερα, όπως για παράδειγμα αυτό της δουλειάς, προϋποθέτει ρήξη με τη λογική του κεφαλαίου και επομένως αναδεικνύεται το αδιέξοδο των διαχειριστικών εντός του συστήματος εναλλακτικών προτάσεων, όχι μόνο από τη σκοπιά των στρατηγικών συμφερόντων των εργαζομένων, αλλά και από αυτή της άμεσης επιβίωσής τους.

 

Ιδού η  Ρόδος ιδού και το πήδημα

 

Συνεπώς τι κάνουμε;

 

Ενότητα στην υποταγή σε μια διαχειριστική πολιτική ή αλληλο-σφαγή με κυριαρχία των αστικών κομμάτων;

 

Από αυτό το αδιέξοδο δίλημμα, θα ξεφύγουμε μόνο αν  σκεφτούμε αλλιώς:  Με όρους ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής  και όχι διαχείρισης. Με όρους ταξικής πάλης και λαϊκής αυτενέργειας και όχι ανάθεσης. Με όρους αναζήτησης μιας αντικαπιταλιστικής απάντησης, με κέντρο τα εργατικά και λαϊκά συμφέροντα και όχι εκσυγχρονισμού και εξανθρωπισμού του καπιταλισμού ή εξημέρωσης της ΕΕ.

 

Συνεπώς, πρέπει να αλλάξει ο άξονας της συζήτησης. Και αυτό πρέπει να το επιχειρήσει συντεταγμένα και χωρίς ταλάντευση η αντικαπιταλιστική επαναστατική αριστερά.

 

Και επιτέλους:  Την ίδια ώρα που περισσεύουν τα δακρύβρεκτα καλέσματα για εκλογικές ενότητες και κυβερνητικές στηρίξεις, βγαίνουν αγκάθια  για μια  χωρίς όρους και όρια σύμπραξη και κοινή δράση  σε ένα μεγάλο μέτωπο ρήξης και ανατροπής μέσα στους μαζικούς κοινωνικούς αγώνες.

 

Αυτό δεν είναι μόνο μια πρόταση άλλης συνδικαλιστικής ή κινηματικής πρακτικής, αλλά και μια  πρόταση πολιτικής συμπόρευσης των πιο διαφορετικών δυνάμεων στο ζωογόνο πεδίο της κοινωνικής δράσης.

 

Και εδώ ας τελειώνουμε με τα προσχήματα.

 

Κατά  βάση η υπεράσπιση του λεγόμενου ‘’ελάχιστου’’ προγράμματος κόντρα στο ..σεχταρισμό, απαιτεί την ενότητα στην πιο δεξιά γραμμή.

 

Η επίκληση του ‘’μέγιστου’’ ή άρτιου  προγράμματος συνήθως υποκρύπτει την άρνηση της κοινής δράσης.

 

Η αναζήτηση του αναγκαίου για τις περιστάσεις της ταξικής πάλης προγράμματος, θα είναι αποτελεσματική όταν κάθε πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα θα μπορεί να δοκιμάζει όλα τα δικά του όπλα.

 

Σε ένα αγώνα που θα κατανοείται αδιαπραγμάτευτα ως κοινός αν στρέφεται προς  τον ταξικό αντίπαλο.

 

Με μια πολιτική αντιπαράθεση συντροφικού πολιτικού πολιτισμού, που θα αποστρέφεται την αλληλοαπαξίωση καθώς και τα δάνεια των εκλογικών διλημμάτων που δίνονται …άτοκα από το αστικό κομματικό σύστημα

Σύντομη Περιγραφή: 

Παναγιώτης Μαυροειδής

Η  πρόσκληση του ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά του, δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα αδέξιος αντιπερισπασμός για το τολμηρό ψάξιμο προς τα δεξιά. Κοινωνικά,  δεν απευθύνεται στα εργατικά στρώματα, παρά μόνο ως εκλογικό σώμα. Δεν διακρίνεται από την αντιπαράθεση προς τον κόσμο του κεφαλαίου και τους νόμους του. Πολιτικά, η πρόταση περιέχει το (υπόλειμμα) ΠΑΣΟΚ, χωρίς το ξεφτισμένο στελεχικό δυναμικό, φυσικά τη ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ και τους Οικολόγους,  αλλά και την ‘’αντιμνημονιακή’’ δεξιά, εκτός της Χρυσής Αυγής. Ακόμη και τη ΝΔ, χωρίς τη σημερινή  ηγεσία, ακούστηκε κάποια στιγμή από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ!

Ειναι αλήθεια???

ΛΕΝ ΟΤΙ ΟΙ ΚΙΝΑΖΟΙ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΜΕΓΑΛΑ "ΠΡΟΣ ΟΝΤΑ" δεν πειράζει   ουκ εν τω πολω το ευ

τι πλερωνουν οι εφοπλιστάδες...

Κυριακή, 15 Ιουνίου 2014

Οι Έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν φορολογηθεί για 140 δισ. ευρώ

Τι αναφέρει δημοσίευμα του Spiegel

 

για τις φορολογικές διευκολύνσεις που

 

απολαμβάνουν οι Έλληνες 

 

εφοπλιστές.

"Πλούτος και κρυψίνοια" είναι ο τίτλος άρθρου του περιοδικού Spiegel και το οποίο έχει ως θέμα τις φορολογικές διευκολύνσεις που απολαμβάνουν οι έλληνες εφοπλιστές.

Όπως διαπιστώνει το γερμανικό περιοδικό, οι Έλληνες εφοπλιστές παραγγέλνουν πλοία σαν μην υπήρχε ποτέ κρίση στη ναυτιλία. Το σχετικό άρθρο αναφέρει ότι το 2012 είχαν δώσει παραγγελίες για την κατασκευή 275 καινούργιων πλοίων αξίας 10 δις ευρώ και άλλα τόσα για την ανακαίνιση του στόλου τους.

Μόνον για τις πρώτες εβδομάδες του 2014 το κόστος για παραγγελίες καινούργιων πλοίων και αγορές μεταχειρισμένων ανέρχεται στα 5 δις ευρώ. Όπως δηλώνει στο περιοδικό ο πρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, Θεόδωρος Βενιάμης, "τα χρήματα προέρχονται από τις δικές μας τσέπες".

Αφορολόγητα… 140 δις

Ως μία από τις αιτίες για την υψηλή αυτή ρευστότητα που παρουσιάζουν οι έλληνες εφοπλιστές μεσούσης της κρίσης που επικρατεί στη διεθνή ναυσιπλοΐα, αναφέρεται το γεγονός ότι πληρώνουν ελάχιστους –σε σχέση με το εύρος της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας- φόρους. Επικαλούμενο διεθνείς αναλύσεις το SPIEGEL υποστηρίζει ότι από το 2002 ως σήμερα έλληνες εφοπλιστές δεν έχουν φορολογήσει τουλάχιστον 140 δις ευρώ. Αλλά και πέραν αυτού – βάση 58 ειδικών ρυθμίσεων, οι περίπου 800 ελληνικές οικογένειες του κλάδου δεν πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους. Όπως σημειώνεται, πουθενά αλλού στον κόσμο δεν προστατεύονται τόσο πολύ οι εφοπλιστές από οικονομικές επιβαρύνσεις, όπως στην Ελλάδα.

Αντιδρώντας σε αυτήν την παρατήρηση ο κ. Βενιάμης υποστηρίζει ότι οι εφοπλιστές πληρώνουν φόρους “ως ιδιώτες όπως και άλλοι”. Βασιζόμενο σε στοιχεία ελληνικών συνδικαλιστικών οργανώσεων, το SPIEGEL γράφει ότι το 2012 οι εφοπλιστές πλήρωσαν ως ιδιώτες φόρους ύψους 15 εκ. ευρώ την ώρα που οι έλληνες ναυτικοί έχουν καταβάλει φόρους ύψους 55 εκ. ευρώ.

Υποκύπτοντας στις πιέσεις που τους ασκήθηκαν οι εφοπλιστές υποσχέθηκαν ως “εθελοντική συνεισφορά” τον διπλασιασμό του φόρου στο τονάζ των πλοίων για τα επόμενα τρία χρόνια. Όπως όμως γράφει το γερμανικό περιοδικό, ενώ η κυβέρνηση αναμένει από αυτό το διπλασιασμό ετήσια έσοδα ύψους 140 εκ. ευρώ, οι εφοπλιστές τα υπολογίζουν σε λιγότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ.

πηγή: deutsche welle

πηγή: news247.gr

Αναρτήθηκε από George Openwind στις 7:32 μ.μ.

ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΕΡΓΟΛΑΒΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ,ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΙΤΩΝ,ΤΩΝ ΕΦΟΠΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΝΑΞΙΟΠΑΘΟΥΝΤΩΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΩΝ...

360 ΕΥΡΩ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!

Μαΐου 19, 2013 by den plirono

1 Vote

Με την ταχύτητα της καταιγίδας τα μέτρα της φτωχοποίησης απειλούν να ισοπεδώσουν εντελώς κάθε κεκτημένο κοινωνικό αγαθό και δικαίωμα. Όσοι ακόμα ευελπιστούν σε «διορθωτικές κινήσεις» ή ηπιότερη διαχειριστική πολιτική σύντομα θα οδηγηθούν στην απόλυτη απελπισία. Από το 2010 ο «σοσιαλιστής» υπουργός του ΠΑΣΟΚ Λοβέρδος, άξιος εκτελεστής των σχεδίων της επίθεσης στα λαϊκά εισοδήματα πέρασε με την αμέριστη συμπαράσταση όλου του πολιτικού προσωπικού τον περιβόητο και «Νόμο Λοβέρδου»  3863/10.
Πολλοί συνταξιούχοι αναρωτιώνται τα τελευταία δύο χρόνια, γιατί ανεξάρτητα από το ύψος της σύνταξης που δικαιούνται και λαμβάνουν, στο τέλος της άθροισης των ποσών, αναφέρεται η φράση κατώτατη εγγυημένη σύνταξη 360 ευρώ.
Η σημείωση αυτή προετοιμάζει για τα μελλούμενα. 360 ευρώ θάναι το εγγυημένο όριο, αφού από το 2015 το κράτος αποσύρεται απο την υποχρέωσή του της επιδότησης των ασφαλιστικών ταμείων, τα οποία εν τω μεταξύ έχει κατακρεουργήσει με τα δομημένα ομόλογα, τη σπατάλη και την κακοδιαχείριση των διαχειριστών του, την ανεργία των μνημονιακών χρόνων που αυξάνεται απειλώντας να τα τινάξει όλα στον αέρα.  Κατασπάραξαν με το κούρεμα των ομολόγων ακόμα και τα χρήματα που είχε συγκεντρώσει το ΛΑΦΚΑ!
Θα τιναχτούν χωρίς αμφιβολία όλα στον αέρα εάν δεν τους ανατρέψει ο λαός από τα κάτω μια και καλή. Ο χρόνος μετράει αντίστροφα.
Αναδημοσιεύουμε παρακάτω το αναλυτικό ρεπορτάζ της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας»

Απασφαλίζουν τον… Λοβέρδο

Το κράτος, με το νόμο του πρώην υπουργού, σταματάει από 1ης Ιανουαρίου 2015 την επιχορήγηση των ασφαλιστικών ταμείων, περιορίζοντάς τη μόνο ως προς την κατώτατη σύνταξη των 360 ευρώ

Το οριστικό χτύπημα στις συντάξεις δίνει το άρθρο 37 του 3863/10, ή αλλιώς του «νόμου Λοβέρδου»…
Ασφαλιστική καταιγίδα σε δύο δόσεις περιμένει το σύνολο των ασφαλισμένων (5.500.000) σταδιακά τα επόμενα δύο χρόνια. Το κράτος, με το «νόμο Λοβέρδου», σταματά να επιχορηγεί τα ασφαλιστικά ταμεία από 1ης Ιανουαρίου 2015, με την επιχορήγηση να περιορίζεται στο ελάχιστο και μόνο για το περιεχόμενο της βασικής σύνταξης (360 ευρώ), ανοίγοντας έτσι το δρόμο περικοπής στο μισό, από τα σημερινά ισχύοντα, σε συντάξεις και παροχές.
Το «κουβάρι» των μεγάλων ανατροπών στην κοινωνική ασφάλιση ξεκινά να ξετυλίγεται ουσιαστικά σε λιγότερο από 7 μήνες, καθώς:
1 Από την 1η-1-2014 κόβεται το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης σε περισσότερους από 120.000 συνταξιούχους που σήμερα είναι κάτω των 65 ετών. Το ΕΚΑΣ θα επαναχορηγείται από το 65ο έτος και μετά και εφ’ όσον συντρέχουν λόγοι (δεν υπάρχουν άλλα εισοδήματα).
2 Οι επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ θα υποστούν νέες μειώσεις έως 35% μεσοσταθμικά, από την αλλαγή του τρόπου υπολογισμού για τους νέους συνταξιούχους. Επιπλέον μειώσεις στις επικουρικές θα γίνουν στους συνταξιούχους, εφ’ όσον οι αναλογιστικές μελέτες που θα ξεκινήσουν τα Ταμεία από το καλοκαίρι δείξουν νέα επιδείνωση.
3 Από την 1η-1-2014 ενοποιούνται εντός των συγχωνευμένων Ταμείων οι παροχές σε είδος και χρήμα. Η ενοποίηση θα γίνει «προς τα κάτω», ώστε όλοι οι ασφαλισμένοι να έχουν τις ίδιες παροχές και μεταχείριση, που σήμερα διαφέρει από Ταμείο σε Ταμείο, καθώς οι συγχωνεύσεις έγιναν, αλλά τα Ταμεία λειτουργούν ως ξεχωριστοί λογαριασμοί.
Η αφαίμαξη των Ταμείων
Ο όλος σχεδιασμός για τις μειώσεις, προκειμένου να αντέξει το ασφαλιστικό σύστημα με την ελάχιστη κράτικη στήριξη μέσω του προϋπολογισμού, περιλαμβάνει την ενεργοποίηση του Ταμείου Αλληλεγγύης των Γενεών.
Το συγκεκριμένο Ταμείο από τη σύστασή του, το 2010, είχε συγκεντρώσει από την παρακράτηση του ΛΑΦΚΑ 2 δισ. ευρώ, τα οποία μετά το «κούρεμα» των ομολόγων έμειναν 800 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων 200 εκατ. έχουν χορηγηθεί μέσω «εσωτερικού» δανεισμού σε άλλα ασφαλιστικά ταμεία. Ο εσωτερικός δανεισμός από το Ταμείο Αλληλεγγύης των Γενεών θα συνεχιστεί και ολόκληρο το 2014 και, σύμφωνα με τις προβλέψεις του «νόμου Λοβέρδου», θα σταματήσει να δανείζει από την 1-1-2015.
Στο Ταμείο αυτό αναμένεται να προστεθούν κονδύλια της τάξης του 75% από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων, και το υπουργείο Εργασίας επεξεργάζεται αυτή την περίοδο το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, που αποτελεί πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Ηδη στο φετινό προϋπολογισμό έχουν εγγραφεί κονδύλια της τάξης των 7 εκατ. ευρώ για τους υδρογονάνθρακες.
 Η περιουσία των Ταμείων αναμένεται να μεταβληθεί μετά την εγκύκλιο που εξέδωσε πριν από μερικές μέρες ο υπουργός Εργασίας Γιάννης Βρούτσης, ο οποίος ζητεί να ξεκινήσει η αποτίμηση της περιουσίας των Ταμείων με βάση τα διεθνή λογιστικά πρότυπα. Αυτό έχει συνέπεια η περιουσία (κινητή-ακίνητη) να μειωθεί περαιτέρω, καθώς ο συγκεκριμένος τρόπος λαμβάνει υπόψη την αποτίμηση σε τιμές ΗΔΑΤ (μετοχών-ομολόγων) και όχι την απόδοση σε βάθος χρόνου. Μάλιστα στην εγκύκλιο επισημαίνεται ότι την αποτίμηση θα κάνουν την 1η-1-2015 μεγάλα λογιστικά γραφεία και όχι τα Ταμεία, τα οποία θα προσληφθούν κατόπιν διαγωνισμού.
Το άρθρο 37
Το οριστικό χτύπημα στις συντάξεις δίνει το άρθρο 37 του 3863/10 («νόμος Λοβέρδου»), σύμφωνα με τον οποίο:
* Από την 1η-1-2015 καθιερώνεται βασική και αναλογική σύνταξη για κάθε Ταμείο. Η βασική σύνταξη θα είναι κοινή για όλα τα Ταμεία (360 ευρώ) και μόνο αυτή θα επιδοτεί ο προϋπολογισμός. Η δε αναλογική θα είναι το αποτέλεσμα των εισφορών του ασφαλισμένου σε ολόκληρο τον εργασιακό του βίο. Οι συντελεστές υπολογισμού ρίχνουν τις συντάξεις στο 60%, ενώ από το 2020 οι συντάξεις πέφτουν στο 48% του βασικού μισθού (από το 70% που είναι σήμερα).
Σύμφωνα με το συγκεκριμένο νόμο, «από 1ης Ιανουαρίου 2015 το κράτος αναλαμβάνει τη χρηματοδότηση της βασικής σύνταξης όλων των φορέων κοινωνικής ασφάλισης αρμοδιότητας υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, και του ΝΑΤ, πλην των ΕΤΑΑ, ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και του συστήματος ασφάλισης προσωπικού της Τραπέζης της Ελλάδος. Το ποσό αυτό επιμερίζεται στους οργανισμούς ανάλογα με τον αριθμό των δικαιούχων και των ποσών που καταβάλλονται».
Ηδη, η επιχορήγηση τα δύο τελευταία χρόνια προς τα Ταμεία βαίνει μειούμενη, με ανάλογο αντίκτυπο σε συντάξεις και παροχές. Φέτος τα Ταμεία θα πάρουν 13,084 δισ. ευρώ από 14,453 δισ. το 2012.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, η επιχορήγηση του κράτους προς τα Ταμεία και φέτος είναι ακόμα μικρότερη, καθώς σε αυτή δεν πρέπει να περιληφθούν η επιχορήγηση προς τα ταμεία της ΔΕΗ (600 εκατ.), ως αντιπαροχή έναντι περιουσίας που είχαν οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, η επιχορήγηση του ΟΑΕΔ (500 εκατ.) που αφορά στους ανέργους, η επιχορήγηση του ΤΑΠ ΟΤΕ (550 εκατ.) τα οποία είναι υποχρεώσεις που ανέλαβε το κράτος για να κάνει ακόμα πιο φθηνή την αξία της επιχείρησης για τους ιδιώτες αγοραστές, αλλά και η χρηματοδότηση του ΟΠΑΔ -στον προϋπολογισμό του 2012 προς το νέο φορέα πρωτοβάθμιας υγείας ΕΟΠΥΥ- κατά 1,295 δισ. ευρώ.
Μείωση μέχρι 41,6%
Σχεδόν σε όλα τα Ταμεία η κρατική επιχορήγηση είναι μειωμένη. Ειδικά για το ΙΚΑ, το μεγαλύτερο ασφαλιστικό φορέα, η μείωση της επιχορήγησης σε σχέση με φέτος φθάνει στο 41,6%, από 3,698 δισ. ευρώ στα 2,158 δισ. ευρώ, προδιαγράφοντας «μαύρη χρονιά» για συνταξιούχους και ασφαλισμένους, με δεδομένη την παραπέρα μείωση των εσόδων του από τις εισφορές των εργαζομένων εξαιτίας της δραματικής αύξησης της ανεργίας και της μείωσης των αποδοχών. Στον ΟΓΑ η μείωση ανέρχεται στο 23,5%, από τα 4,6 δισ. ευρώ στα 3,36 δισ. ευρώ. Στον ΟΑΕΕ μείωση κατά 10,6%, από τα 891 εκατομμύρια ευρώ στα 800 εκατ. και στο ΝΑΤ μείωση 11,5%, από τα 1,13 δισ. ευρώ στα 1 δισ. ευρώ το 2012.
Δραματική θα είναι η κατάσταση και για τους ανέργους, καθώς η επιχορήγηση στον ΟΑΕΔ μειώνεται πάνω από το 1/3, κατά 34,6%, από τα 764 εκατ. ευρώ στα 500 εκατ. ευρώ.
Και αυτό παρά τα ήδη εγγενή προβλήματα και τον αγώνα δρόμου κάθε μήνα προκειμένου να χορηγούνται 4.300.000 συντάξεις.

Στο Αρτοποποιείο 10.6.2014

στο αρτποιείο 10.6.2014