δεν διαλεγουμε μνημονιο ΡΗΞΗ ΤΩΡΑ ΜΕ ΕΕ - ΔΝΤ

Δεν διαλέγουμε Μνημόνιο Ρήξη τώρα με ΕΕ – ΔΝΤ

Posted: June 7, 2015 / in: Εξωφυλλο, Πρωτοσελιδο / Comments Off

Με τη Σκύλα ή με τη Χάρυβδη; Αυτό το δίλημμα προσπαθεί να επιβάλει το κυβερνητικό επιτελείο στο λαό. Με το άγριο Mνημόνιο των «οικονομικών δολοφόνων» ΕΕ – ΔΝΤ ή με το βαρύ αντιλαϊκό Mνημόνιο της κυβερνητικής πρότασης, που ενταφιάζει τα λαϊκά αιτήματα και ελπίδες; Η αποδοχή και μόνο αυτού του διλήμματος οδηγεί σίγουρα σε αντιλαϊκή συμφωνία και σε μονιμοποίηση τελικά της φτώχειας, της ανεργίας και της υπερεκμετάλλευσης, της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και της τοκογλυφικής εξυπηρέτησης του χρέους. Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, ο λαός δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, απεναντίας είναι αναγκαίο να κινητοποιηθούν άμεσα με βασικό αίτημα να μην περάσει η νέα μνημονιακού χαρακτήρα συμφωνία, να καταργηθούν τα παλιά Μνημόνια. Να διακοπούν εδώ και τώρα οι διαπραγματεύσεις, να επέλθει ρήξη με ευρωζώνη και ΕΕ! Να διεκδικήσουν τα ζωτικά αιτήματα του κινήματος για αυξήσεις στους μισθούς, για δουλειά και όχι δουλεία, προστασία όλων των ανέργων, παιδεία, υγεία, ελευθερία. Να μη δοθεί ούτε ευρώ στους τοκογλύφους, να γίνει παύση πληρωμών, διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών χωρίς αποζημίωση με εργατικό έλεγχο, προστασία στις λαϊκές αποταμιεύσεις, έλεγχο στην κίνηση κεφαλαίων, άμεση δραστική φορολογία στο κεφάλαιο και στον συσσωρευμένο πλούτο. Η 11η Ιούνη είναι μέρα αγώνα! Μετά την 11η Μάη και τη διαδήλωση ενάντια σε χρέος και ΕΕ, αποτελεί μεγάλο σταθμό στη δημιουργία ενός μεγάλου κινήματος ενάντια στο νέο Μνημόνιο, ενάντια στην κυβερνητική πολιτική της υποταγής. Ήδη αρκετά πρωτοβάθμια σωματεία καλούν σε συγκέντρωση στα Προπύλαια στις 7 μ.μ., όπως η Κίνηση Διαγραφή του Χρέους Τώρα, κινήσεις και συσπειρώσεις γειτονιάς, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλες αριστερές οργανώσεις. Κινητοποιήσεις θα γίνουν σε πολλές πόλεις σε όλη την Ελλάδα. Το ΠΑΜΕ καλεί επίσης σε συγκεντρώσεις πανελλαδικά, όπως π.χ. στην Ομόνοια, αρνούμενο όμως τους πολιτικούς στόχους ανατροπής ή ακόμα και το δημοκρατικό συντονισμό των σωματείων. Οι ταξικές δυνάμεις θα επιδιώξουν την κοινή δράση και το συντονισμό στην πράξη με το ΠΑΜΕ και κάθε δύναμη που αντιπαλεύει την πολιτική υποταγής στο μαύρο μέτωπο κεφαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ.

Απαραδεκτες Θεσεις ΕΕ-Τσιπρα

Απαράδεκτες θέσεις ΕΕ – Τσίπρα

Posted: June 7, 2015 / in: Δελαστίκ / Comments Off

του Γιώργου Δελαστίκ
Εξευτελιστικές για την κυβέρνηση Τσίπρα ήταν αναμφίβολα οι προτάσεις που κατέθεσαν οι Γερμανοί (τυπικά οι δανειστές) μέσω του προέδρου της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ, ο οποίος μάλιστα κάλεσε στις Βρυξέλλες τον έλληνα πρωθυπουργό για να του επιδώσει το τελεσίγραφο με τους όρους τής κατά κράτος παράδοσης. Ο Αλέξης Τσίπρας απέρριψε τις θέσεις της ευρωζώνης και πολύ καλά έκανε. Αλίμονο αν ένας ηγέτης που αυτοαποκαλείται αριστερός και που αριστερό τον θεωρούν όλοι οι ευρωπαίοι ομοϊδεάτες του, αποδεχόταν να αυξηθεί κατά 10 (!) εκατοστιαίες μονάδες ο ΦΠΑ στο νερό και στο ηλεκτρικό ή να καταργηθεί το επίδομα του ΕΚΑΣ στους πιο εξαθλιωμένους από τους συνταξιούχους.
«Δεν θα υποκύψουμε σε παράλογες απαιτήσεις, όπως αυτές των δανειστών» ισχυρίστηκε ο Αλέξης Τσίπρας. «Επιμείναμε και αντέξαμε να διαπραγματευόμαστε όρθιοι και με ασφάλεια για τον ελληνικό λαό» διακήρυξε. Ωραία λόγια, αλλά ανταποκρίνονται στις πράξεις της κυβέρνησης; Όχι, είναι η κατηγορηματική απάντηση. Ο πρωθυπουργός δήλωσε ότι εξεπλάγη δυσάρεστα όταν διάβασε το χαρτί που του ενεχείρισε ο Γιουνκέρ. Τον πιστεύουμε. Αυτός όμως έχει άραγε αντιληφθεί την έκπληξη που αισθάνθηκαν όλοι οι έλληνες αριστεροί, όταν διάβασαν τις προτάσεις της κυβέρνησής του στο 47 σελίδων έγγραφο που υπέβαλε ο ίδιος στους δανειστές της χώρας μας; Ούτε μία –κυριολεκτικά ούτε μία– από τις φιλολαϊκές υποσχέσεις που έδωσε ο πρωθυπουργός στις 8 Φεβρουαρίου στη Βουλή κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του όχι μόνο δεν υλοποιήθηκε μέχρι τώρα, αλλά ούτε καν συμπεριλαμβάνεται στις 47 σελίδες της κυβερνητικής πρότασης προς τους δανειστές! Τίποτα δεν έχει δώσει το κράτος στους πολίτες επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για να βελτιώσει κάπως την οικονομική τους κατάσταση. Το μόνο «φιλολαϊκό» μέτρο της κυβέρνησης, αυτό των 100 δόσεων, αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα εισπράξει το κράτος από τους πολίτες όχι το πώς θα τους δώσει κάτι για να βελτιώσουν τη ζωή τους!
«Θεσπίζουμε το αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ» είχε εξαγγείλει στη Βουλή κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησής του ο πρωθυπουργός. Δεν το έκανε. «Καταργούμε τον ΕΝΦΙΑ από το 2015 […] Το 2015 δεν θα υπάρχει ΕΝΦΙΑ και αυτό είναι δέσμευση» είχε πει στους βουλευτές και το λαό την ίδια μέρα. Έκανε το αντίθετο. Διατηρεί τον ΕΝΦΙΑ και το 2015. «Επαναχορήγηση 13ης σύνταξης ως δώρο Χριστουγέννων στο τέλος του 2015 σε όποιους λαμβάνουν συντάξεις χαμηλότερες των 700 ευρώ μηνιαίως» είχε πει στις προγραμματικές του δηλώσεις ο πρωθυπουργός. Δεν το έχει νομοθετήσει προφανώς μέχρι τώρα. Θα το κάνει; Ελάχιστοι πλέον το πιστεύουν από τους συνταξιούχους, όσο κι αν όντως το ονειρεύονται κι έχουν μια κρυφή ελπίδα μήπως και ο Τσίπρας τηρήσει αυτή τουλάχιστον την υπόσχεσή του και έτσι μπορέσουν να κάνουν οι γέροι κάποιο δωράκι στα εγγόνια τους τα Χριστούγεννα. «Το ίδιο πιστοί θα μείνουμε και στη δέσμευσή μας για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ. Αυτή η αύξηση όμως θα γίνει σταδιακά μέχρι το 2016» είχε πει στις προγραμματικές του δηλώσεις. Πιστεύει άραγε κανένας ότι η κυβέρνηση Τσίπρα, με την πορεία που έχει πάρει, θα αυξήσει φέτος και του χρόνου τον κατώτατο μισθό; Μία και μοναδική υπόσχεση ουσίας έδωσε προχθές Παρασκευή ο πρωθυπουργός στη Βουλή: ότι σύντομα θα αποκαταστήσει τις συλλογικές διαπραγματεύσεις. Πρώτα θα δούμε τι θα κάνει, αν κάνει κάτι, και στη συνέχεια θα κρίνουμε αν αυτό είναι σύμφωνο με τις προγραμματικές του δηλώσεις. «Δεσμευόμαστε να προωθήσουμε, σε στενή συνεργασία με τον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας, τον ILO, την άμεση αποκατάσταση των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, την επαναφορά της επεκτασιμότητας των συλλογικών συμβάσεων και των τριετιών, τη θέσπιση αυστηρού πλαισίου για την προστασία από τις μαζικές απολύσεις, την επαναφορά του θεσμού της διαιτησίας» είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας στις 8 Φλεβάρη.
Η αλήθεια είναι ότι παρά τις υποσχέσεις που έχει κάνει και παρά το γεγονός ότι αποκλείεται να προκύψει θετική για το λαό μας συμφωνία από τις εντελώς απαράδεκτες προτάσεις των δανειστών και τις επίσης απαράδεκτες προτάσεις της κυβέρνησης, ο Τσίπρας βρίσκεται σε πλεονεκτική πολιτική θέση έναντι των αντιπάλων του. Οι Γερμανοί με τίποτα δεν θα ήθελαν να προχωρήσει η κυβέρνηση σε δημοψήφισμα απόρριψης των προτάσεων των δανειστών, γιατί θα συνιστούσε μέγιστη πολιτική πρόκληση να αγνοούσαν επιδεικτικά μια μέσω δημοψηφίσματος εκπεφρασμένη απόφαση του ελληνικού λαού. Αλλά και σε εκλογές να προχωρούσε ο Τσίπρας, θα τις κέρδιζε πανηγυρικά, πιθανότατα με αυτοδυναμία. Είναι πολύ χαρακτηριστικός ο πανικός του Σαμαρά στο θέμα των εκλογών. «Ανοησίες» χαρακτήρισε τα περί εκλογών και πρότεινε κυβέρνηση εθνικής ενότητας… «γερμανοτσολιάδων» και αντιμνημονιακών! Τι να κάνει ο άνθρωπος, το πολιτικό τομάρι του προσπαθεί να σώσει, αφού αν γίνουν εκλογές και η ΝΔ κατεβεί με αυτόν αρχηγό ούτε… 20% δεν παίρνει! Εκτός από το ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ που σίγουρα θα ενισχυθούν, μόνο το Ποτάμι από το χώρο της αντιπολίτευσης θα υπερδιπλασιάσει τις δυνάμεις του εκλογικά, καθώς θα συσπειρώσει όλους τους «γερμανοτσολιάδες» σοσιαλδημοκρατικής προέλευσης, αφού το ΠΑΣΟΚ θα γίνει κι αυτό εξωκοινοβουλευτικό, σαν το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου! Θα ξεπεράσει το 10% το Ποτάμι, αν γίνουν εκλογές – που όμως δεν πρόκειται να γίνουν.
Αυτά τα ξέρουν οι υπουργοί της κυβέρνησης Τσίπρα, γι’ αυτό και κάνουν περήφανες απορριπτικές δηλώσεις – εκ του ασφαλούς για την ώρα. «Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα περιθώριο να υλοποιηθεί αυτή η θρασύτατη και προκλητική απαίτηση […] Απαντάμε “όχι” στην εξολόθρευση του ελληνικού λαού!» δήλωσε π.χ. ο αναπληρωτής υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης Δημήτρης Στρατούλης.

Η ελπιδα που σκοτωνει

Έχουμε υπομείνει το βασανιστήριο επί 6 χρόνια τώρα, κάθε φορά ελπίζοντες πως αυτό θα είναι το τελευταίο και πως μετά θα ελευθερωθούμε!
Σε κάποια αστυνομική ταινία, από αυτές τις «διασκεδαστικές» - που πολύ συχνά έχουν να πουν πολύ περισσότερα πράγματα από κάποιες «σοβαρές» - ο κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος έχει φυλακίσει τα θύματα του σε ένα υπόγειο πολυκατοικίας. Από πάνω μένουν άνθρωποι, δίπλα η γειτονιά έχει κατοικημένα διαμερίσματα, έξω στο δρόμο περνάει κόσμος.
Αλλά τα θύματα παραμένουν εκεί ήσυχα, χωρίς φωνές και αντιδράσεις, χωρίς προσπάθεια να ακουστούν ή να απελευθερωθούν, για 48 ώρες, μέχρι που τους σκοτώνει. Οι αστυνομικοί ύστερα από τη σχετική περιπέτεια και την κινητοποίηση των ευφυών και λίγο αντικομφορμιστών ντετέκτιβ, σύμφωνα πάντα με την κλασική πια συνταγή, συνέλαβαν τον δράστη.
Αλλά είχαν κι αυτοί την ίδια απορία με τους θεατές. Μα γιατί δεν φώναζαν οι κρατούμενοι; Μερικές φωνές θα ξεσήκωναν τον κόσμο και θα τους οδηγούσαν στη σωτηρία. Ο δράστης είχε μια ακαταμάχητη και ευφυή συνταγή:
«Τους απείλησα πως αν δεν φωνάξουν θα τους αφήσω ελεύθερους. Αν υπέμεναν το βασανιστήριο θα τους ελευθέρωνα. Τους έδωσα ελπίδα. Και η ελπίδα τους σκότωσε».
Έτσι με την ελπίδα να τη βολέψουν έχασαν την ελπίδα να σωθούν. Δεν ήθελαν να διακινδυνεύσουν τη στιγμή αλλά διακινδύνευσαν και έχασαν το παν. Μια ελπίδα που σκοτώνει.
Προφανώς η ιστορία, ευγενική προσφορά φίλου της στήλης, παρατίθεται εδώ, προκειμένου να εννοηθούν τα σχετικά κοινωνικά συμφραζόμενα. Καθώς η εικόνα παραπέμπει σε κλασικές ανθρώπινες καταστάσεις, όπου, ακόμα και όταν η λογική συμβουλεύει άλλα, το ένστικτο είναι πολύ ισχυρό.
Ή αν θέλετε να το πείτε αλλιώς, οι συνήθειες χρόνων υποταγής, που εν τέλει κυριαρχεί. Αιώνες εγκλωβισμένοι στον ατομισμό τους οι άνθρωποι εκείνο που θέλουν πρώτα να κάνουν είναι να τη βολέψουν, αυτοί να την βολέψουν. Λουφάζοντας και περιμένοντας. Ελπίζοντας.
Αυτή την υποταγή επαναλαμβάνουν εκκωφαντικά και σήμερα άνθρωποι, πολιτικοί και ειδήσεις.
Αλλά η εικόνα παραπέμπει επίσης σε κάτι ακόμα πιο επίκαιρο και γενικό. Στη γνωστή «σιωπή των αμνών» αυτή την εποχή της ετοιμαζόμενης σφαγής. Όπου η κυβέρνηση, θύτης και θύμα, δέχεται ελπίδες για να μην φωνάξει και μοιράζει με τη σειρά της ελπίδες για να μη φωνάξουμε.
Τι σημασία έχει, τελικά, αν δεν είναι σίριαλ κίλερ όπως οι προηγούμενοι; Οι προθέσεις πάντα έχουν σημασία, αλλά μερικές φορές κάνουν το αντίθετο, ναρκώνουν τα θύματα που πιστεύουν πιο εύκολα την ελπίδα. Αν δεν φωνάξουν…
Κι έτσι βολεύουν ιδανικά τους κατ’ επάγγελμα και καθ’ έξιν δολοφόνους οι οποίοι αδιαφορούν για τις όποιες (επικίνδυνες) καλές προθέσεις.
Κι εμείς; Έχουμε υπομείνει το βασανιστήριο επί 6 χρόνια τώρα, κάθε φορά ελπίζοντες πως αυτό θα είναι το τελευταίο και πως μετά θα ελευθερωθούμε. Κι όταν έρχεται το επόμενο, έχουμε ήδη συνηθίσει το πριν και το μόνο που ευχόμαστε είναι να αποτραπεί το χειρότερο επόμενο.
Όσο κι αν νοιώθουμε, και ξέρουμε, πως θα έρθει αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό. Αλλά φοβόμαστε «να φωνάξουμε», διεκδικώντας να βγούμε από τη μέγγενη, γιατί μπορεί ο δολοφόνος να επισπεύσει το τέλος μας. Μ’ αυτή τη φρούδα ελπίδα συνεχίζουμε τη διολίσθηση.
(*) Αναδημοσίευση από την εφημερίδα ΠΡΙΝ της 7/6/2015

Η ελπίδα που σκοτώνει, του Θανάση Σκαμνάκη (*)

Έτσι με την ελπίδα να τη βολέψουν έχασαν την ελπίδα να σωθούν.