Ρωμαιος και Ιουλιέτα ή Περιμένοντας τον Γκοντό;

Βρέθηκα στην πρεμιέρα του θεατρικού δρώμενου Ρωμαίος και Ιουλιέτα και στάθηκα έκπληκτος
μπροστά στα σκηνικά .ένας ανισόπεδος τετράγωνος διάδρομος που πιο πολύ θύμιζε πασαρέλα για επίδειξη μόδας και όχι σκηνικά...
σκέφτηκα ότι τα σκηνικά μπροστά στις τόσες δυνατότητες που έχει η νέα σκηνή στα ΑΣΤΕΡΙΑ θα εμφανιστούν αργότερα....τελικά η μόνη διαφοροποίηση ήταν ένας διάδρομος που κινούνταν κατά το δοκούν...
το παρήγορο ήταν το νεαρό της ηλικίας των ηθοποιών και οι φιλότιμες προσπάθειες να αποδώσουν σε ένα κείμενο με ελάχιστο ή ανύπαρκτο μέτρο..και ένα σκηνικό τόσο μινιμαλιστικό .. μάλλον τσιγκούνικο ...
κατά την ταπεινή μου γνώμη η προσπάθεια μετατροπής ενός έργου της πρώιμης ηλικίας του Σαίξπηρ σε ένα έργο του πχ Μπέκετ ήταν από μόνη της μια τραγωδία...
λες να ξεκούτιανα τόσο ώστε να μην μπορώ να καταλάβω τόσο σημαντικές τομές στα θεατρικά δρώμενα ίσως...
ίσως όμως τα πνιχτά γελάκια που άκουσα από κάπου μέσα στο σκοτάδι άλλα και η κριτικές που άκουσα από μαθητές που παρακολούθησαν την παράσταση και από κάποιους άλλους φίλους μου , μου δώσανε το κουράγιο να εκφράσω την γνώμη μου...
μάλλον μια προσπάθεια μελέτης του Σεξπήρου άλλα μάλλον όχι "επαγγελματική" παρουσίαση αυτού του έργου...που έχει παιχτεί και ξαναπαιχτεί και ίσως γι' αυτό μας κάνει πιο απαιτητικούς στη διδασκαλία του...