Ο Μωάμεθ ο Πορθητής, έδωσε τεράστιες εξουσίες και προνόμια στον ορθόδοξο κλήρο και στον Ρωμαίο πατριάρχη Γεννάδιο, αναγνωρίζοντας την προσωπική του προσφορά και αυτήν της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην παρακμή του Βυζαντίου και στην πτώση της Κωνσταντινουπόλεως.



Οι επίσκοποι ζούσαν σαν πασάδες, εισπράττοντας φόρους από το ποίμνιο, αγοράζοντας και πουλώντας τις επισκοπικές και πατριαρχικές έδρες («Αλλαξοπατριαρχίες»). Η εξουσία του πατριάρχη της Πόλης, επεκτάθηκε σε όλη τη Βαλκανική και στα τρία άλλα ανατολικά πατριαρχεία. Ο πατριάρχης έγινε αρχηγός του Ορθόδοξου Έθνους που περιελάμβανε όλους τους ορθόδοξους λαούς της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ανεξάρτητα από φυλή, από την Αλβανία ως την Αίγυπτο. Το εχθρικό προς τη Δύση επισκοπάτο, ήταν η καλύτερη εγγύηση πως το ποίμνιο θα έμενε υποταγμένο στην Υψηλή Πύλη. Το τελευταίο που ενδιέφερε την συντριπτική πλειοψηφία των πριγκήπων της Εκκλησίας ήταν να ξεσηκώσουν το πόπολο εμπνεόμενοι από τις αρχές της αφορισμένης Γαλλικής Επανάστασης. Ο Γερμανός, όντας στην καρδιά του Μωριά, θέλοντας και μη μπλέχτηκε με την Επανάσταση, αλλά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως επίσημα παρουσιάζονται........