Σε πρακτικές «φαρ ουέστ» καταφεύγει το υπουργείο Οικονομικών Κεφαλοκυνηγούς επιστρατεύει η κυβέρνηση για είσπραξη οφειλών Τάζει από 200 έως 1000 ευρώ

Στην πρακτική της «επικήρυξης» επιχειρήσεων και φορολογούμενων, οφειλετών του Δημοσίου προχωράει η κυβέρνηση। Δικηγόροι και ελεγκτικές εταιρείες, θα συνάπτουν εξάμηνες συμβάσεις με το Δημόσιο και θα βγαίνουν στο κυνήγι οφειλετών που χρωστούν «κατά προτίμηση» άνω των 150.000 ευρώ, χωρίς να αποκλείεται και «καταδίωξη» μικρότερων ποσών. Η αμοιβή τους θα κυμαίνεται από 200 έως 1000 ευρώ για κάθε υπόθεση ελέγχου ενώ η ανάθεση των υποθέσεων θα γίνεται από την Επιχειρησιακή Μονάδα της Γενικής Διεύθυνσης Ελέγχων και Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων που θα εκτελεί χρέη μεσάζοντα.

Σύμφωνα με τη σχετική εγκύκλιο του υπουργείου Οικονομικών, η Επιχειρησιακή Μονάδα της Γενικής Διεύθυνσης Ελέγχων θα παίρνει τις προς έλεγχο υποθέσεις από τις Δημόσιες υπηρεσίες και θα τις παρουσιάζει -τουλάχιστον μια φορά το χρόνο- στους ελεγκτές. Αυτοί θα εκδηλώνουν προτίμηση για κάθε υπόθεση που ενδιαφέρονται και θα γίνεται ανάθεση, στην εταιρεία που θα επιλέξει η Επιχειρησιακή Μονάδα.

Όπως αναφέρεται θα είναι για χρωστούμενα "κατά προτίμηση άνω των 150.000 ευρώ" κάτι που σημαίνει ότι στο στόχαστρο θα μπουν και οφειλέτες που χρωστούν λιγότερα χρήματα.

Στόχος των εταιρειών θα είναι αν δεν μπορούν να πάρουν τα χρήματα να εντοπίσουν περιουσιακά στοιχεία των οφειλετών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που δεν έχουν δηλωθεί στη φορολογική αρχή.

Προϋπόθεση για μια εταιρεία να αναλάβει την είσπραξη οφειλών είναι αυτή και το προσωπικό της να μην σχετίζονται με οποιονδήποτε τρόπο με την επιχείρηση ή το πρόσωπο του οφειλέτη και να μην αναλάβουν υποθέσεις του για διάστημα τουλάχιστον τριών ετών μετά την ημερομηνία λήξης της σύμβασης.

Η πληρωμή των εταιρειών

Με τέσσερα διαφορετικά κριτήρια θα γίνεται η πληρωμή των εταιρειών που αναλαμβάνουν το κυνήγι των οφειλετών.

Εαν η υπόθεση τελειώσει χωρίς να υπάρξει είσπραξη η κάποια πληροφορία για περιουσιακό στοιχείο, θα εισπράττει πάγια αποζημίωση 200 ευρώ, πλέον Φ.Π.Α.

Εαν η υπόθεση τελειώσει χωρίς να υπάρξει είσπραξη αλλά υπάρξει κάποια πληροφορία για περιουσιακό στοιχείο ή που θα βοηθήσει σε μελλοντικούς ελέγχους, θα εισπράττει πάγια αποζημίωση 500 ευρώ, πλέον Φ.Π.Α.

Εάν η υπόθεση τελειώσει με είσπραξη μέρους η συνόλου της οφειλής θα εισπράττει πάγια αποζημίωση 1.000 ευρώ, πλέον Φ.Π.Α.

ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΛΑΝΔΙΑ
Σιωπή πληροφόρησης από την Ισλανδία. Γιατί;
Αν κάποιος πιστεύει οτι δεν υπάρχει λογοκρισία σήμερα, ας μου πεί πώς, ενώ
έγινε γνωστό τι συνέβη στην Αίγυπτο, δεν γράφτηκε ποτέ τι συμβαίνει στην
Ισλανδία:
Στην Ισλανδία ο λαός κατάφερε να παραιτηθεί η κυβέρνηση, εθνικοποίησε τις
μεγαλύτερες τράπεζες, αποφάσισε να μην πληρώσει το χρέος που είχαν
δημιουργήσει αυτές στην Μ. Βρετανία και την Ολλανδία λόγω της κακής
οικονομικής πολιτικής τους και κατέληξε να δημιουργήσει ένα λαϊκό σώμα για
την αναδιαμόρφωση του συντάγματος.
Και όλο αυτό με ειρηνικές διαδικασίες. Μια πραγματική επανάσταση κόντρα
στην εξουσία που μας οδήγησε στην παρούσα κρίση.
Εδώ, γιατί δεν μπορέσαμε να μάθουμε τίποτα γι' αυτά τα γεγονότα εδώ και
δύο χρόνια;
Τι θα γινόταν αν όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έπαιρναν παράδειγμα;
Αυτή είναι εν συντομία η ιστορία:
2008. Εθνικοποιείται η κύρια τράπεζα της χώρας. Καταρρέει το νόμισμα,
σταματάει τη λειτουργία του το χρηματιστήριο. Η χώρα είναι σε πτώχευση.
2009. Οι διαμαρτυρίες του κόσμου μπρος στην Βουλή καταφέρνουν και
κηρύσσονται πρόωρες εκλογές και προκαλούν την παραίτηση του πρωθυπουργού
και όλης της κυβέρνησης. Συνεχίζει η άθλια κατάσταση της οικονομίας της
χώρας.
Μέσω ενός νόμου προτείνεται να πληρωθεί το χρέος στην Μ.Βρετανία και την
Ολλανδία, με την πληρωμή 3.500 εκ. ευρώ, που θα πληρώσουν όλες οι
ισλανδικές οικογένειες μηνιαία για 15 χρόνια με 5,5% επιτόκιο.
2010. Ο κόσμος βγαίνει στους δρόμους και ζητάει δημοψήφισμα για το νόμο.
Τον Γενάρη του 2010 ο πρόεδρος αρνείται να θέσει τον νόμο σε ισχύ και
ανακοινώνει οτι θα υπάρξει αίτημα για λαϊκή ετυμηγορία.
Τον Μάρτιο γίνεται το δημοψήφισμα και σαρώνει το ΟΧΙ στην πληρωμή με 93%
των ψήφων.
H κυβέρνηση αρχίζει δικαστική έρευνα για ευθύνες για την κρίση. Αρχίζουν οι
συλλήψεις τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στελεχών. Η Interpol εκδίδει διαταγή
και όλοι οι εμπλεκόμενοι τραπεζίτες εγκαταλείπουν την χώρα.
Στο πλαίσιο της κρίσης, εκλέγεται ένα σώμα από πολίτες για να συγγράψει το
νέο Σύνταγμα. Εκλέγονται 25 πολίτες, χωρίς πολιτική εξάρτηση, από τους 522
που παρουσιάστηκαν ως υποψήφιοι. Η προϋπόθεση υποψηφιότητας ήταν να είναι
ενήλικοι και να έχουν προταθεί από 30 άτομα.
Το σώμα αρχίζει την εργασία του τον Φεβρουάριο του 2011 και θα παρουσιάσει
μια carta magna λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ομόφωνες συστάσεις διαφορετικών
συνελεύσεων που θα πραγματοποιούνται σε όλη τη χώρα.
Θα πρέπει να επικυρωθεί από την υπάρχουσα βουλή και από την επόμενη
αναθεωρητική που θα προκύψει από τις επόμενες εκλογές.
Αυτή είναι η σύντομη ιστορία της Ισλανδικής επανάστασης: Παραίτηση
ολόκληρης της κυβέρνησης, εθνικοποίηση της τράπεζας, δημοψήφισμα για τις
κρίσιμες οικονομικές αποφάσεις, φυλάκιση των υπεύθυνων της κρίσης και
ξαναγράψιμο του συντάγματος από τους πολίτες.
Μίλησαν για όλ' αυτά τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ? Φυσικά ΟΧΙ!
Ο ισλανδικός λαός έδωσε ένα μάθημα δημοκρατίας σ' όλον τον κόσμο.

ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ, ΣΙΓΟΥΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ....

Εξοχώτατοι κι εκλαμπρότατοι, ιδού... η γκιλοτίνα!

Τρίτη, 19 Ιουλίου 2011

Εξοχώτατοι κι εκλαμπρότατοι, ιδού... η γκιλοτίνα!

Περί γκιλοτίνας ο λόγος.

Διαβάζοντας ένα ενδιαφέρον βιβλιαράκι, για τα πρώτα χρόνια του νεοσύστατου ελληνικού κράτους, όπως αυτά τα έζησε ένας βαυαρός αξιωματικός (το βιβλιαράκι θα το βρεις εδώ), έπεσα πάνω στην περιγραφή της πρώτης εκτέλεσης θανατικής ποινής στην Ελλάδα.

Μιας εκτέλεσης με την οποία απενεμήθη δικαιοσύνη επί 9 "ληστών". Επί 9 πολεμιστών, που δεν σταμάτησαν να πολεμάνε για τη λευτεριά του λαού. Πρώτα από τον Τούρκο, μετά από τον Έλληνα τζιτζιφιόγκο κι ύστερα από τον Βαυαρό.


Γι' αυτό το θέμα, κλασσικό είναι το σχετικό "σκετς" από το "Μεγάλο μας Τσίρκο" του Γιάννη Καμπανέλλη, που... τα βάζει τα ζητήματα. Σου προτείνω όταν θα διαβάζεις το παρακάτω κείμενο να ακούς ταυτόχρονα και το τραγούδι:




Για το ίδιο θέμα ένα πολύ αξιόλογο κείμενο, το οποίο μάλιστα θα σε βοηθήσει να μπεις και λίγο περισσότερο στο πνεύμα εκείνης της εποχής, υπάρχει και στη "Σχεδία"



Ο Βαυαρός αξιωματικός μας, ο Χριστόφορος Νέεζερ, πάνω κάτω λέει τα ίδια πράματα με αυτά που γράφει ο "Π" στη Σχεδία -αν και λιγότερο... ρομαντικά- για την πρώτη δημόσια εκτέλεση στο Μεσολόγγι, ενώ είναι αρκετά ενδιαφέρον το πώς έβλεπε αυτά τα γεγονότα ένας "από τους άλλους". Γι' αυτό και θέλησα να μοιραστώ μαζί σου το σχετικό κεφάλαιο από τα Απομνημονεύματά του.

Σημειωτεόν ότι ο συγγραφέας έγραψε τα απομνημονεύματά του αυτά στα Γερμανικά, ενώ στην καθαρεύουσα ελληνική τα μετέφρασε κάποιος Γ. Δ. Μοστράτος.
Εγώ, ζηλεύοντας την περιεκτικότητα της καθαρεύουσας, το γοητευτικό και πομπώδες της ύφος, επέλεξα να μεταγράψω το κείμενο στη χυδαία, απλή και χωρίς κανένα ιδιαίτερο χαρακτήρα δημοτική.


Α! Μην το ξεχάσω! Η γκιλοτίνα της φωτογραφίας πάνω αριστερά είναι αυτή ακριβώς που μεγαλούργσε στα χρόνια της Βαυαροκρατίας. Κάνοντας κλικ στην εικόνα, θα βρεθείς στη σχετική σελίδα του Εγκληματολογικού Μουσείου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Βέβαια, με μια μικρή επιφύλαξη: στο κείμενό μας, ο Νέεζερ μας λέει ότι τα κεφάλια κατέληγαν σε έναν δερμάτινο σάκο, ενώ στην γκιλοτίνα που φυλάσσεται στο Εγκληματολογικό Μουσείο, τα κομμένα κεφάλια κατέληγαν σε ένα κοφίνι. Μικρή διαφορά και ασήμαντη. Τέλος πάντων, ορίστε το κείμενο:

- - - -

Το Μεσολόγγι - Η γκιλοτίνα - Η εκτέλεση - Ο Γάλλος δήμιος
Μάρτης του 1834

(Απόσπασμα από το βιβλίο "Απομνημονεύματα των πρώτων ετών της ιδρύσεως του Ελληνικού Βασιλείου". Υπό Χριστοφόρου Νεεζερ, Βαυαρού Αξιωματικού. Εκδοθέν εν Κωνσταντινουπολει, τω έτει 1911)

Ο ήλιος έκαιγε με μανία πάνω από τα αμμουδερά παραθαλάσσια τενάγη του Μεσολογγιού. Οι καυτές του ακτίνες προσέλκυαν φυσαλίδες στην επιφάνεια του αρμυρού θαλασσόνερου που συγκεντρωνόταν εδώ κι εκεί, δημιουργώντας μικρές λιμνούλες που σιγά σιγά εξατμίζονταν, αφήνοντας πίσω τους αλάτι. Τα μάτια θάμπωναν από την αντανάκλαση του λαμπερού φωτός του ηλίου πάνω στο αλάτι. Όταν βρισκόμουν σε εκείνο το μέρος με το λόχο μου, μια Κυριακή, κοντά στο μεσημέρι, επικρατούσε απόλυτη νηνεμία: δεν έπνεε καθόλου αεράκι, ούτε απ’ τη μεριά της στεριάς, ούτε από τη λεία σα καθρέφτη θάλασσα. Στα τρία μίλια έξω από τον όρμο έβλεπες μια μεγάλη ελληνική πολεμική γολέτα, με τα πανιά της να κρέμονται χαλαρά και ασάλευτα. Η γολέτα εκείνη προσπαθούσε να πλησιάσει στην διώρυγα της λιμνοθάλασσας ρυμουλκούμενη από την ίδια της τη βάρκα, που την αρματώνανε τέσσερις κωπηλάτες. Ο ήλιος κατηφόριζε γρήγορα κατά τη δύση, όταν επιτέλους η γολέτα έριξε άγκυρα.

Λόγω του ότι ήταν Κυριακή, στην είσοδο της λιμνοθάλασσας υπήρχε μόνο μια πάσσερα. Όλες οι άλλες βάρκες ήσαν δεμένες στις διάσπαρτες στη λιμνοθάλασσα καλύβες των ψαράδων, μέσα στις οποίες αυτοί κοιμούνταν ξαπλωμένοι σε ψάθες. Η μικρή πάσσερα πλησίασε στη πολεμική γολέτα και παρέλαβε έναν αξιωματικό. Κωπηλατώντας γρήγορα, ο βαρκάρης οδήγησε την πάσσερα μέσα από τη σα φίδι διώρυγα, στο Μεσολόγγι. Ο αξιωματικός παρουσιάστηκε αμέσως στον έπαρχο της πόλης, ενώ η είδηση που του μετέφερε συγκλόνισε όλους τους κατοίκους: Εκείνη η γολέτα μετέφερε τη γκιλοτίνα και το δήμιο, για να εκτελεστούν αυτοί που φυλάσσονταν εδώ και εννέα μήνες στις φυλακές της πόλης: Εννέα ληστές που είχαν καταδικαστεί σε θάνατο, επειδή είχαν σκοτώσει πολύ κόσμο και είχαν βασανίσει ακόμα περισσότερο.

Ο λαός δεν μπορούσε να κάνει κάτι εναντίον της θανατικής καταδίκης. Η μέθοδος όμως της εκτέλεσης, τους ενόχλησε πολύ όλους. Θεωρούσαν μεγάλη προσβολή το να πεθάνει κάποιος κατ’ αυτόν τον τρόπο. Χίλιες φορές προτιμότερος ο θάνατος από μπαρούτι και μολύβι. Εκείνη την εποχή οι Έλληνες δεν είχαν ξεκάθαρη άποψη για τους ληστές και τα εγκλήματά τους. Παρόλο που τα εγκλήματα αυτά ήσαν φόνοι και βιαιότητες, ο λαός δεν τους μισούσε, επειδή όχι μόνο δεν πείραζαν τους φτωχούς, αλλά πολλές φορές μάλιστα τους προστατεύανε κι όλας. Ο ληστής δεν φοβόταν μην τον προδώσουν. Την προδοσία την απέτρεπε ο φόβος της φριχτής εκδίκησης όχι μόνο απέναντι στον ίδιο τον προδότη, αλλά και απέναντι σε όλους τους δικούς του. Βέβαια, υπήρχαν και άλλα συμφέροντα που συνέδεαν το λαό και τους ληστές. Σε κάθε συμμορία υπήρχαν συγγενείς και φίλοι των πολιτών. Έτσι, η γκιλοτίνα χαρακτηρίστηκε σα μηχανή για σφάξιμο, ενώ ο θάνατος από αυτήν θεωρήθηκε ο πιο ντροπιαστικός από όλους.

Ο έπαρχος με πάρα πολλή δυσκολία βρήκε κι έστειλε τρεις πάσσερες, για να φέρουν στη στεριά τα κομμάτια της γκιλοτίνας και το Γάλλο δήμιο, που είχε έρθει από τη Μασσαλία, καθώς και τους στρατιώτες που είχαν επιλεγεί από τον λόχο εργατών του Ναυπλίου για να στήσουν την γκιλοτίνα. Κανένας δεν ήθελε να ασχοληθεί μ’ αυτή τη δουλειά.

Μέχρι το βράδυ οι τρεις βάρκες είχαν επιστρέψει, ενώ στην ακτή είχε μαζευτεί πολύς λαός, σπρωγμένος από την περιέργεια, για να δει το ξεφόρτωμα αυτής της σιχαμένης μηχανής. Όταν αποβιβάστηκε ο δήμιος, ακούστηκε ένα υπόκωφο βουητό, ενώ όλοι εύχονταν να γίνει κάτι και να αποτραπεί η εκτέλεση. Ο δήμιος, ένας νεαρός, σχεδόν τριάντα χρονών, με πολύ συμπαθητική φάτσα, πήδηξε αγέρωχα στη στεριά. Η φρουρά μας έφτιαξε έναν προστατευτικό κλοιό γύρω του, γιατί ο κόσμος φαινόταν να έχει απειλητικές διαθέσεις. Ο δήμιος, για να είναι ασφαλής, αναγκάστηκε να κοιμηθεί με την φρουρά. Το επόμενο πρωί του έφεραν καφέ από ένα κοντινό καφενείο, όμως όταν ο καφετζής έμαθε ότι ο καφές που είχε φτιάξει ήταν για τον δήμιο, πέταξε στο χώμα μια κανάτα και την έσπασε.

Την ίδια νύχτα η γκιλοτίνα στήθηκε έξω από την πόλη, στην επίπεδη παραλία, και ήταν έτοιμη να εκπληρώσει την αποστολή της πριν καν ανατείλει ο ήλιος.

Τη Δευτέρα το πρωί, σε όλο το Μεσολόγγι επικρατούσε νεκρική σιγή. Δεν είχε ανοίξει ούτε ένα κατάστημα, ούτε ένα καφενείο, ενώ ακόμα και τα σπίτια των πολιτών ήσαν κατάκλειστα. Στα παράθυρα δεν φαινόταν κανείς. Ο πολυάσχολος -υπό άλλες συνθήκες- ελληνικός λαός είχε εξαφανιστεί από κάθε δρόμο, από κάθε στενό.

Οι αλυσίδες που έδεναν τα χέρια και τα πόδια των ληστών έπρεπε να κοπούν από νωρίς το πρωί. Όμως δεν ήταν δυνατό να βρεθεί ούτε κλειδαράς ούτε σιδεράς για να βγάλει τα καρφιά. Ενώ η εκτέλεση έπρεπε να είχε γίνει ήδη από τις εφτά το πρωί, είχε φτάσει εννιά μέχρι να βρεθεί ένας κλειδαράς από την χωροφυλακή για να βγάλει τις αλυσίδες από τους κατάδικους. Τότε αυτοί δέθηκαν μόνο με σχοινιά και μπήκαν στη μέση ενός τετραγώνου που είχαν σχηματίσει οι στρατιώτες του τάγματός μου. Ο δήμιος και οι δυο του βοηθοί, ένας Ιταλός και ένας Σλάβος, οδηγούσαν τους καταδίκους ανά τρεις, κρατώντας ο κάθε ένας τους από ένα σχοινί. Πουθενά, σε κανέναν δρόμο δεν φαινόταν ψυχή. Το Μεσολόγγι ήταν νεκρό.

Όταν έφτασαν στο σημείο που θα γινόταν η εκτέλεση, ο εισαγγελέας ξαναδιάβασε στους ληστές την καταδικαστική απόφαση, την οποίαν αυτοί την άκουσαν αγέρωχοι, χωρίς να σκύψουν το κεφάλι. Και οι εννιά τους ήσαν ρωμαλέοι νέοι, με άγρια όψη και ατένιζαν άφοβοι τη γκιλοτίνα.

Ο δήμιος προετοιμαζόταν για το έργο του και έλυνε τα σχοινιά του πρώτου καταδικασμένου σε θάνατο ληστή. Όμως εκείνος ξαφνικά όρμηξε πάνω στον δήμιο, ο οποίος, μην περιμένοντας μια τέτοια επίθεση, έχασε σχεδόν την ισορροπία του και αμυνόταν με πολλή δυσκολία. Οι δυο του βοηθοί δεν μπορούσαν να τον βοηθήσουν, γιατί κρατούσαν από τα σκοινιά τους άλλους κατάδικους, για να μην μπουν κι αυτοί στον τσακωμό. Τότε ο λοχαγός μας πρόσταξε ένα απόσπασμα να προχωρήσει και να περικυκλώσει τους κατάδικους, χωρίς όμως να τους χτυπήσει. Να τους περιστοιχίσει μόνο με προτεταμένες τις λόγχες. Με αυτό τον τρόπο θα τους ήταν πολύ δύσκολο, σχεδόν αδύνατο να βγουν έξω από εκείνον τον κλοιό. Τότε ένας από τους βοηθούς έτρεξε κοντά στο δήμιο και βρίζοντας και βλασφημώντας τον κατάδικο, κατάφεραν οι δυο τους να του κάμψουν την αντίσταση και να τον οδηγήσουν στα σκαλιά του ικριώματος. Εκεί, τον τοποθέτησαν στη κινητή σανίδα, έδεσαν με δύναμη και στέρεα πάνω της το σώμα του και έσπρωξαν τη σανίδα στα ειδικά αυλάκια. Η λεπίδα έπεσε και τ
ο κεφάλι του κύλισε μέσα στο δερμάτινο σάκο. Ο δήμιος στάθηκε καταϊδρωμένος, με το ένα του μανίκι ξεσκισμένο από την πάλη με το ληστή. Όλοι όσοι παρακολουθούσαν το θέαμα, δυσανασχετούσαν. Είχε φτάσει μεσημέρι και έφεραν τον δεύτερο κακούργο. Άντρα ρωμαλέο και ηλιοκαμένο, του οποίου τα μακριά μαλλιά και τα γένια τα κουνούσε άγρια ο άνεμος. Αυτός, δυο φορές έριξε στο χώμα τους βοηθούς. Παρόλο που είχε δεμένα τα χέρια του, τους κλωτσούμε με μεγάλη δεξιότητα, ενώ μπόρεσε να αποφεύγει τις επιθέσεις τους για πολλή ώρα, πηδώντας επιδέξια από δω κι από εκεί. Έπρεπε να περάσει μισή ώρα για να μπορέσει ο δήμιος να τον δέσει στη σανίδα. Με αυτόν τον τρόπο καθυστερούσε όλη η διαδικασία της εκτέλεσης, με μόνους θεατές τους στρατιώτες του τάγματός μας, κάτω από το καυτό φως του ήλιου.

Περίπου την τρίτη ώρα μετά το μεσημέρι, ήρθε η σειρά του τελευταίου, του αρχηγού της συμμορίας, κάποιου ονόματι Πέτρος. Ήταν κοντά στα 40, όχι πολύ άσχημος. Το πρόσωπό του ήταν κάτωχρο, αλλά το βλέμμα του βλοσυρό και άφοβο, ενώ το όλο του παράστημα ήταν αγέρωχο και περήφανο. Όταν ο δήμιος και οι πνιγμένοι στον ιδρώτα και καταδαρμένοι βοηθοί του -τόσο δύσκολο ήταν να κάμψουν την αντίσταση τόσων κακούργων, που πάλευαν αντιστεκόμενοι μέχρι την τελευταία στιγμή- άγγιξαν τον λήσταρχο, ο Πέτρος τους απομάκρυνε με μια περήφανη κίνηση. Στράφηκε προς τον εισαγγελέα και του είπε ότι δεν επρόκειτο να αντισταθεί καθόλου, αρκεί να μην τον άγγιζε ούτε στιγμή ο δήμιος, μέχρι να του ρίξει τη λεπίδα. Ο εισαγγελέας μετέφρασε την απαίτηση αυτή του λήσταρχου στον δήμιο στη γλώσσα του και ο λήσταρχος με σταθερό βήμα και με περηφάνια κατευθύνθηκε προς το ικρίωμα. Ανέβηκε αργά αργά τα σκαλοπάτια, έριξε μια ματιά στην λεπίδα που έτρεχε ακόμα πάνω της το αίμα των συντρόφων του, και στήθηκε στη κινητή σανίδα. Βιαστικά οι βοηθοί έδεσαν
το σώμα του στη σανίδα. Μετά, ένα σπρώξιμο και μια αναλαμπή του ήλιου πάνω στη λεπίδα, που κατέβαινε με ορμή. Το κεφάλι, αποκομμένο από το σώμα, βυθίστηκε στο δερμάτινο σάκο. Fiat Justitia!… (Σ.τ.Ζ.Τ.: Εγένετο ή Απενεμήθη Δικαιοσύνη. Λατινικά.)

Στη τελευταία πράξη αυτής της εννιαπλής δημόσιας εκτέλεσης, θαυμάσαμε το ψυχρό θάρρος του ληστή εκείνου απέναντι στο θάνατο, το πώς τον ατένισε με βλέμμα βλοσυρό και ατάραχο. Αλίμονο! Τόση περιφρόνηση για το θάνατο, ταιριάζει μόνο σε αυτούς που αγωνίζονται για κάποιον ανώτερο σκοπό.

Όμως η ηρωική εκείνη στάση είχε και ένα καλό: έκανε το πλήθος που παρακολουθούσε την εκτέλεση να ξεχάσει όλες τις αποτρόπαιες σκηνές που είχαν προηγηθεί από τη θανάτωση του λήσταρχου. «C’ etait un brave!» (Σ.τ.Ζ.Τ.: «Ήταν γενναίος!») είπε ο δήμιος, σκουπίζοντας τον ιδρώτα του.

Έτσι ολοκληρώθηκε η πρώτη δημόσια εκτέλεση θανατικής ποινής στην Ελλάδα. Όμως το αποτέλεσμά της ήταν κακό: Το δικαστήριο που επέβαλε την θανατική ποινή δεν κέρδισε καθόλου το σεβασμό του λαού. Επομένως η εκτέλεση, απέτυχε τελείως.

Στο Μεσολόγγι επιστρέψαμε υπό τους ήχους ενός στρατιωτικού εμβατηρίου. Η γκιλοτίνα ξεστήθηκε, και το ίδιο βράδυ ξαναφορτώθηκε με όλη της τη συνοδεία στο πλοίο που την έφερε. Δεν πρόκειται να σβήσει η εικόνα αυτού του θεάματος σε κανενός το μυαλό από όσους το παρακολούθησαν. Κάποιοι από τους στρατιώτες μας, και μάλιστα όχι από τους ευαίσθητους, αναγκάστηκαν να βγουν από τη φάλαγγά τους, γιατί εκείνες οι σφαγές τους έκαναν να αρρωστήσουν.

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΛΕΦΤΑ ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!! Βρέθηκαν 40 χαμένες μετοχές του 1904 που η κάθε μια αξίζει σήμερα 670 Δισεκατομμύρια Ευρώ!!!

ΛΕΣ ΝΑΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ?????
ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΣΤΟ ΑΛΤΕΡ ....ΤΙ ΒΡΗΚΑ????

Τρίτη, 20 Σεπτεμβρίου 2011

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΛΕΦΤΑ ΟΝΤΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ!!! Βρέθηκαν 40 χαμένες μετοχές του 1904 που η κάθε μια αξίζει σήμερα 670 Δισεκατομμύρια Ευρώ!!!

Στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, το 1904, η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος ιδρύει την «Τράπεζα της Ανατολής», γνωστότερης ίσως ως «Banque d’ Orient». Η τράπεζα αυτή στη συνέχεια αναπτύσσεται σε τρεις κυρίως περιοχές. Την Θεσσαλονίκη, την Σμύρνη και την Αλεξάνδρεια. Το 1932 η «Τράπεζα της Ανατολής» εξαγοράζεται και συγχωνεύεται με την μητρική της Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.

Κατά τον ισχύοντα νόμο επιβάλλεται να διενεργηθεί εκκαθάριση. Τρεις εκκαθαριστές αναλαμβάνουν την υπόθεση κατόπιν αποφάσεως της Γενικής Συνελεύσεως της «Τράπεζας της Ανατολής». Η εκκαθάριση δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Κατά τους ισχύοντες νόμους και κατόπιν παρελεύσεως πολλών ετών, η Εθνικής Τράπεζα ισχυρίζεται πώς η αξία των μετοχών της Τράπεζας της Ανατολής έχει εκμηδενιστεί. Πιθανώς να έχει και δίκιο ως προς τις μετοχές αν και εφόσον αυτές ήταν σε δραχμές, βοηθούσης και της τότε πτωχεύσεως του ελληνικού κράτους.

Όμως οι μετοχές αυτές στις οποίες αναφερόμεθα ήταν σε… χρυσό. Η αναφορά είναι σαφής και εγγυητής κάθε τέτοιας μετοχής ήταν και… είναι η Τράπεζα Γαλλίας.

Οι πρόσφυγες από την Ιωνία, την Καππαδοκία, τον Καύκασο, οι οποίοι κάποια στιγμή ζήτησαν την ρευστοποίησης των μετοχών που κατείχαν άκουσαν τους τραπεζικούς υπαλλήλους, ιδιαίτερα μετά το 1940 να τους απαντούν πώς τα αξιόγραφα τους δεν είχαν καμία πλέον αξία. Το θέμα ξεχάστηκε. Κάποιες γιαγιάδες και κάποιοι παππούδες από την Μικρά Ασία είχαν φυλάξει μερικές από αυτές τις μετοχές στα σεντούκια. Κάποιοι άλλοι σε θυρίδες έως ότου, σαράντα από αυτές εμφανίστηκαν ξαφνικά. Κάτοχος η οικογένεια από την Πάτρα του Αρτέμη Σώρρα.

Τι πιο φυσικό κατόπιν αυτής της αποκάλυψης από το να αποταθεί η οικογένεια Σώρρα στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Με τη σειρά της η Τράπεζα πληροφορεί επισήμως τους κληρονόμους τον Σεπτέμβριο του 2010 και κατόπιν τον Φεβρουάριο του 2011 πώς στη βάση του νόμου 18/1944 η αξία των μετοχών έχει εκμηδενιστεί.

Ουδεμία μνεία γίνεται από το νομικό τμήμα της Εθνικής Τράπεζας για το γεγονός ότι η αξία των μετοχών είναι σε χρυσό (ο 18/1944 είναι ο πρώτος νομισματικός νόμος μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς. Την ευθύνη της διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδα κατά την περίοδο της Κατοχής είχε αναλάβει η «Deutsche Bank»).

Η οικογένεια Σώρρα δεν το βάζει κάτω. Έρχεται σε επαφή με ειδικούς επί τραπεζικών θεμάτων και νομικούς και οικονομικούς παράγοντες. Ήταν φυσικό κάποια στιγμή να γίνει και η αποτίμηση της τρέχουσας αξίας των 40 μετοχών.



Η μεγάλη έκπληξη

Ο κ. Θεόδωρος Καρυώτης είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Maryland στις ΗΠΑ και διδάσκει Μακροοικονομία, διεθνείς οικονομικές σχέσεις αλλά και μικροοικονομικά. Ανέλαβε να προχωρήσει στην αποτίμηση των μετοχών. Το πόρισμα του είναι κόλαφος. Κάθε μετοχή σε χρυσό της «Τράπεζας της Ανατολής» αποτιμάται σήμερα στα 670 δισ. ευρώ εκάστη. Τουτέστιν μία φορά και μισή τους σημερινού χρέους της Ελλάδας το οποίο ανέρχεται στα 450 δις ευρώ κατά προσέγγιση. Η συνολική αξία των 40 μετοχών πλησιάζει τα 30 τρισ..

Χωρίς καπνό δεν υπάρχει φωτιά

Τον Απρίλιο του 2010 οι δικαιούχοι είχαν έλθει σε επαφή με την Τράπεζα της Ελλάδος. Ο Διοικητής της κ. Προβόπουλος είναι απόλυτα ενήμερος γι’ αυτό. Μετά από συζητήσεις η Κεντρική Τράπεζα πρότεινε συμβιβασμό (συμφωνία) ύψους 1,5 δισ. ευρώ για 10 μετοχές της «Τράπεζας της Ανατολής».

Οι δικαιούχοι αιφνιδιάστηκαν όταν άκουσαν τους νομικούς συμβούλους να προτείνουν μία «παράξενη διαδρομή» ώστε να καταβληθεί το 1,5 δισ. μέσω μία βρετανικής εταιρείας. Είχε πλέον καταστεί σαφές πώς οι δύο τράπεζες, η Κεντρική και η Εθνικής ήθελαν πάση θυσία να αποφύγουν την ευθεία εμπλοκή τους σε μία τραπεζική πράξη ώστε να μην υφίσταται κίνδυνος να εκτεθούν απέναντι σε άλλους ενδιαφερόμενους για την ίδια υπόθεση.

Οι δικαιούχοι αρνήθηκαν να υιοθετήσουν αυτήν την «παράξενη διαδρομή». Στράφηκαν αλλού και ίδρυσαν μία μη κερδοσκοπική εταιρεία, την «END», με έδρα την Ελλάδα στην οποία πρόεδρος είναι ο γνωστός καρδιολόγος στη Νέα Υόρκη Εμμανουήλ Λαμπράκης και αντιπρόεδρος ο καθηγητής Θεόδωρος Καρυώτης.

Η οικογένεια Σώρρα προχωρεί και σε ένα ακόμη βήμα. Δωρίζει 4 μετοχές στην «END» και καταθέτει την δήλωση φόρου δωρεάς στην Γ’ Δ.Ο.Υ. Πατρών. Ο στόχος είναι σαφής. Το ελληνικό κράτος υποχρεούται να εκδώσει διπλότυπο είσπραξης του ανάλογου φόρου δωρεάς που για τις Μ.Κ.Ο. είναι της τάξης του 0,5% και να εισπράξει φόρο της τάξης των 13,5 δισ.. Η Εφορία παραπέμπει το θέμα στο υπ. Οικονομικών.

Τα χρήματα αυτά επαρκούν για τον μηδενισμό του δημοσίου και του ιδιωτικού χρέους

Το σκεπτικό των μελών της «END» αλλά και της οικογενείας Σώρρα είναι ξεκάθαρο. Η αξία των 4 μετοχών επαρκεί για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους αλλά και του σωρευμένου χρέους σε τράπεζες των ελλήνων πολιτών αλλά και για την ύπαρξη ενός μεγάλου αποθεματικού για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Είναι προφανές πώς το τραπεζικό σύστημα της χώρας αλλά και το ευρωπαϊκό στο σύνολο του δεν είναι σε θέση να αποπληρώσει στο σύνολο του αυτό το ποσό που συνεπάγεται η αξία των μετοχών. Τι μένει λοιπόν; Ο συμβιβασμός ή αλλιώς μία συμφωνία ή πιο απλά μία συμπεφωνημένη από όλα τα μέρη Σεισάχθεια (παραγραφή του χρέους).

Ο κ. Γ. Παπανδρέου, ο κ. Αντ. Σαμαράς, ο κ. Ευ. Βενιζέλος και ο κ. Γ. Προβόπουλος είναι πλήρως ενημερωμένοι. Ωστόσο δεν έχει ανιχνευθεί καμία ακόμη αντίδραση τους. Δεν απομένει παρά να πληροφορηθεί τα περί της «Τράπεζας της Ανατολής» και τους αποθεματικού της σε χρυσό, τότε το 1932 και η κυρία Κριστίν Λαγκάρντ.

Ναι του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Προκειμένου να γελάσει και το χείλι του κάθε πικραμένου.
πηγή

Αναρτήθηκε από Σουκαράς Απόστολος στις 9:21 π.μ.

Για το Μέλλον των Παιδιών μας.

ΤΙ ΓΡΑΦΟΤΑΝ ΣΤΙΣ 8.112010

Αδύνατον να χωνέψουν οι Ευρωπαίοι το ηχηρό πολιτικό χαστούκι που έφαγαν η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. από τη νεοεκλεγείσα δεξιά κυβέρνηση της Ουγγαρίας, η οποία αρνήθηκε επιδεικτικά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις τους, προκειμένου να τους χορηγήσουν ένα δάνειο δηλώνοντας ότι δεν έχει καμία πρόθεση να επιβάλει πρόσθετα μέτρα λιτότητας στον ουγγρικό λαό επειδή έτσι θέλουν οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί. «Πραγματικό χλευασμό επιφύλαξε η ουγγρική κυβέρνηση στο Δ.Ν.Τ. και στην Ε.Ε. που έστειλαν αντιπροσωπείες τους για να εκτιμήσουν το πρόγραμμα βοήθειας στην Ουγγαρία», έγραψε η γαλλική «Λιμπερασιόν».

Η επίσης γαλλική «Μοντ» δείχνει εξίσου σοκαρισμένη με τη στάση τόσο του Ούγγρου πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν όσο και των στελεχών της κυβέρνησής του απέναντι στη συμφωνία υποτέλειας της Ουγγαρίας προς το Δ.Ν.Τ. και την Ε.Ε. που είχε υπογράψει η προηγούμενη, σοσιαλιστική και εκεί, ουγγρική κυβέρνηση, η οποία συνετρίβη στις εκλογές το Μάιο, για να πάρει δάνειο 20 δισ. ευρώ.

«Η νέα ομάδα που βρίσκεται στην εξουσία στη Βουδαπέστη φαίνεται να θέλει να απαλλαγεί από τους όρους του δανείου. Αυτό είναι επικίνδυνο» γράφει η «Μοντ» και συνεχίζει: «Τα πάντα εξελίσσονται σαν να προτίθεται ο Βίκτορ Όρμπαν, ο νέος πρωθυπουργός, να αναιρέσει το λόγο που έχει δοθεί στην Ε.Ε. και στο Δ.Ν.Τ. Ο Όρμπαν επιδεικνύει ανοιχτά μια προκλητική και προσβλητική αναίδεια απέναντι στους πιστωτές του»!

Με ιερή αγανάκτηση η... «Μοντ» πληροφορεί τους αναγνώστες της ότι ο νέος Ούγγρος πρωθυπουργός «προκαλεί την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.». Απουσίαζε από τη Βουδαπέστη όταν μετέβη εκεί ειδική αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. γιατί προτίμησε να πάει στη Νότια Αφρική προκειμένου να παρακολουθήσει τον... τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου! «Η αντιπροσωπεία του Δ.Ν.Τ. δεν κατόρθωσε να πάρει από τους Ούγγρους στοιχεία και καθαρές απαντήσεις και έτσι επέστρεψε στην Ουάσιγκτον με άδεια χέρια» υπογραμμίζει θιγμένη η «Μοντ», προχωρώντας στη διαπίστωση ότι η κυβέρνηση της Ουγγαρίας «δεν σκοτίζεται καθόλου για τις απαιτήσεις της Ε.Ε. ή των διεθνών οργανισμών!».

ΔΙΕΘΝΗΣ ΘΑΥΜΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥΣ
Η άρνηση της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης να συνεχίσει την πολιτική εθνικής υποτέλειας των σοσιαλιστών προκατόχων της, προκάλεσε φυσικά αντιδράσεις από τους θιγόμενους Ευρωπαίους, γέννησε όμως και αισθήματα μόλις συγκαλυπτόμενου θαυμασμού σε διεθνές επίπεδο.
«Προκαλώντας τους πιστωτές της, η Ουγγαρία αρνείται περαιτέρω σφίξιμο του ζωναριού», έγραψαν π.χ. στους τίτλους σχετικής ανάλυσής τους οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» και υπογράμμιζαν: «Η προκλητική στάση... αποτυπώνει την κόπωση και την αντίσταση που απειλεί να προκαλέσει σε όλη την Ευρώπη η συνεχιζόμενη ώθηση για δημοσιονομική ορθότητα».

Ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών Σκιέργκι Μάτολσι ήταν σαφέστατος, όταν εμφανίστηκε στην τηλεόραση αναφορικά με τη γραμμή της κυβέρνησης Όρμπεν απέναντι στο «μνημόνιο» που είχαν υπογράψει οι Ούγγροι σοσιαλιστές:
«Αυτό το κληρονομήσαμε από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και θα θέλαμε να καταργήσουμε τις ατυχείς συνέπειες αυτών των βημάτων. Είπαμε στους εταίρους μας ότι δεν εξετάζουμε σε καμία περίπτωση τη λήψη πρόσθετων μέτρων λιτότητας», διακήρυξε χωρίς περιστροφές.

«Σπανίως μια ουγγρική κυβέρνηση ρίχτηκε στη δουλειά με τόση ορμή. Αυτό ήταν επειγόντως αναγκαίο γιατί έχει καθορίσει ως σκοπό της την υπέρβαση της απελπισίας και της έλλειψης αυτοπεποίθησης που άφησαν στον ουγγρικό πληθυσμό οκτώ χρόνια σοσιαλιστικής κυριαρχίας» ομολογεί και η γερμανική εφημερίδα «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» και προσθέτει: «Η ομάδα του Όρμπεν θέλει εξαιτίας αυτού του λόγου να προωθήσει την "εθνική συνοχή"».

ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑ, ΦΟΡΟΣ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ!
Το χειρότερο από όλα όμως για την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. δεν ήταν η άρνηση των απαιτήσεών τους εκ μέρους της ουγγρικής κυβέρνησης ούτε η εθνικά υπερήφανη στάση του πρωθυπουργού Βίκτορ Όρμπαν μέσω της επιδεικτικής περιφρόνησης των εκπροσώπων τους. Ήταν το ότι η Βουδαπέστη τόλμησε να θίξει τα... «Άγια των Αγίων» της Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.: τις τράπεζες!

Για το 2010, η ουγγρική κυβέρνηση έχει να επιτελέσει ένα πανεύκολο έργο σε ό,τι αφορά στις υποχρεώσεις της έναντι των δανειστών της: να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού από 4% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 σε... 3,8% του ΑΕΠ το 2010. Τίποτα δηλαδή.
Παρόλα αυτά, οι δυνάστες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. απαιτούν από την ουγγρική κυβέρνηση να περικόψει τις ήδη γλίσχρες συντάξεις, να μεταρρυθμίσει επί τα χείρω το εθνικό σύστημα υγείας περικόπτοντας μισθούς και θέσεις γιατρών και νοσοκόμων και μειώνοντας τα κρατικά κονδύλια για την υγεία, να κλείσει τεράστιες ζημιογόνες κρατικές επιχειρήσεις απολύοντας εκατοντάδες χιλιάδες Ούγγρων.

Απαιτούνται περικοπές τουλάχιστον ενός δισ. ευρώ για να μπορέσετε να μειώσετε το έλλειμμα φέτος σε 3,8% και του χρόνου σε 3% είπαν οι εμπειρογνώμονες της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. στους Ούγγρους.
Άρα, απαιτούνται πρόσθετα μέτρα λιτότητας, διαπίστωσαν εμβριθώς. Εκεί τους έκανε ρελάνς και τους τρέλανε η ουγγρική κυβέρνηση! Ένα δισ. πρόσθετα έσοδα σε δύο χρόνια θέλατε;» τους απάντησαν.
«Εμείς θα μαζέψουμε περισσότερα. Όχι όμως με νέα λιτότητα για τον κοσμάκη. Απλούστατα, θα φορολογήσουμε τις τράπεζες!».

ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ
Αμ' έπος αμ' έργον! Η κυβέρνηση Όρμπαν ανακοίνωσε έκτακτη εισφορά για τρία χρόνια των τραπεζών, ύψους 0,45% όχι όμως επί των κερδών, αφού φυσικά όλες θα φρόντιζαν να εμφανίσουν ζημιές, αλλά επί των ακαθάριστων εσόδων! Έριξε και μια έκτακτη φορολογία 5,2% στο ύψος των συναφθέντων συμβολαίων των ασφαλιστικών εταιριών και μια έκτακτη φορολογία μέχρι 6% στις χρηματιστηριακές εταιρίες και σε όλες τις υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές δραστηριότητες!

Κόντεψαν να πάνε από εγκεφαλικό όλοι μαζί - η Ε.Ε., το Δ.Ν.Τ., οι τραπεζίτες και όλα τα παράσιτα και τα «λαμόγια» του χρηματοπιστωτικού συστήματος! Μέχρι τις 10 Σεπτεμβρίου, πρέπει να πληρώσουν την πρώτη δόση, μέχρι τις 10 Δεκεμβρίου τη δεύτερη - με βάση τα έσοδα του 2009, τα οποία έχουν ήδη δηλώσει.
Περιχαρής ο υπουργός Οικονομικών της Ουγγαρίας έκανε δημοσίως τους λογαριασμούς του: οι τράπεζες θα «σκάσουν» 450 εκατομμύρια, οι ασφάλειες άλλα 135 και οι υπόλοιπες χρηματοπιστωτικές εταιρίες ακόμη 110 εκατομμύρια - να 'τα τα 700 εκατομμύρια ευρώ αμέσως - αμέσως μόνο για φέτος!

«Γνωρίζουμε ότι αυτή είναι μια σημαντική έκτακτη επιβάρυνση, αλλά γνωρίζουμε επίσης ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο του ελλείμματος τους 3,8%» δήλωσε σαρκαστικά στην τηλεόραση ο Γκιέργκι Μάτολσι, ο Ούγγρος υπουργός Οικονομικών.

Με τα χρήματα αυτά όχι μόνο θα μειώσουμε το έλλειμμα στο 3,8% αλλά και θα δώσουμε κίνητρα για ανάπτυξη της οικονομίας, πρόσθεσε. Θα μειώσουμε στο μισό - δηλαδή στο 10% - τον συντελεστή φορολόγησης όλων των επιχειρήσεων που έχουν μικτά κέρδη μέχρι 1,8 εκατομμύρια ευρώ, ένα μέτρο που αφορά 250.000 επιχειρήσεις μικρές και μεσαίες, οι οποίες αποτελούν τα τρία τέταρτα του συνόλου των ουγγρικών επιχειρήσεων.
Επίσης, με τα λεφτά που θα πάρει η ουγγρική κυβέρνηση από τις τράπεζες, θα μπορέσει να μειώσει τον συντελεστή φορολογικού εισοδήματος φυσικών προσώπων στο ενιαίο ύψος του 16%, καλύπτοντας τις απώλειες φορολογικών εσόδων με ένα τμήμα των χρημάτων των τραπεζών!

«ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΣ "ΓΔΑΡΑΤΕ" ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ, ΤΩΡΑ ΠΛΗΡΩΣΤΕ!»
Πανικός επικράτησε στους κύκλους της Ε.Ε. Η Κομισιόν έσπευσε να προσάψει στην ουγγρική κυβέρνηση ότι... δεν εκτίμησε σωστά τις επιπτώσεις αυτής της έκτακτης φορολογίας στις τράπεζες, η οποία «ενδέχεται να έχει αρνητικές συνέπειες στην οικονομική ανάπτυξη» και να «αποθαρρύνει τους ξένους επενδυτές».
Ανοησίες και προσχήματα. Ο πραγματικός λόγος που πανικόβαλε την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ. ήταν μήπως αυτή η εθνικά επωφελής ουγγρική στάση βρει μιμητές και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργήσει «σχολή» παρακινώντας και άλλες κυβερνήσεις κρατών - μελών των «27» να φορολογούν τις τράπεζες αντί να υποβάλλουν τους λαούς τους σε εξοντωτικά μέτρα λιτότητας.

«Η Ουγγαρία θα γίνει η πρώτη χώρα στην Ευρώπη με μια αντίστοιχη απόφαση τέτοιων διαστάσεων» έγραψε η γερμανική «Φράνκφουρτ Αλγκεμάινε» την παραμονή της ψήφισης του νόμου για την έκτακτη φορολόγηση των τραπεζών από το ουγγρικό κοινοβούλιο, η οποία έλαβε ήδη χώρα από την περασμένη εβδομάδα.
Υπάρχει όμως ένα ακόμη «μυστικό» όπου καθιστά πραγματικά εξαιρετική αυτή την απόφαση της ουγγρικής κυβέρνησης.
Το 80% του ουγγρικού τραπεζικού συστήματος ελέγχεται από... ξένες τράπεζες - πρωτίστως αυστριακές και γερμανικές, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές!
Πρακτικά, λοιπόν, από τα 700 εκατομμύρια ευρώ ένα τεράστιο τμήμα θα το πληρώσουν όχι οι Ούγγροι τραπεζίτες και παράγοντες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, αλλά οι... Ευρωπαίοι!

Όσον αφορά δε στην έλλειψη ρευστότητας που ενδέχεται να παρουσιάσουν κάποιες τράπεζες στην Ουγγαρία εξαιτίας της έκτακτης φορολογίας, αυτή θα καλυφθεί μέσω προσφυγής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, οπότε πάλι οι Ευρωπαίοι θα πληρώσουν!
Ομολογουμένως διπλά αριστουργηματική η κίνηση της ουγγρικής κυβέρνησης...

ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΞΗΛΩΜΑ ΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ
Η Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ., πέρα από τις φραστικές διαμαρτυρίες, προσπάθησαν να υπονομεύσουν και στην πράξη την πολιτική της δεξιάς ουγγρικής κυβέρνησης. Κύριο όργανό τους ο διοικητής της Τράπεζας της Ουγγαρίας.

Η κυβέρνηση απαιτούσε να μειώσει τα επιτόκια χορηγήσεων, ώστε να διοχετευθούν χρήματα στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και στους χρεωμένους καταναλωτές και νοικοκυριά για να μπορέσουν να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους και να κινηθεί η οικονομία. Αυτός όμως αρνείται πεισματικά, με πρόσχημα τον κίνδυνο... πληθωρισμού. Αρνείται επίσης να σηκωθεί να φύγει, παρόλο που η κυβέρνηση ακόμη και με δηλώσεις του ίδιου του πρωθυπουργού εκφράζει την παντελή έλλειψη εμπιστοσύνης της προς το πρόσωπό του και τον καλεί δημοσίως να παραιτηθεί.

Η κυβέρνηση Όρμπαν αποφάσισε λοιπόν να τον χτυπήσει εκεί που πονούν όλα τα «λαμόγια» του φυράματος αυτού: στην τσέπη! Του περιέκοψε τον μισθό κατά... 75% από 30.000 ευρώ το μήνα (ποσό αστρονομικό για την Ουγγαρία) του τον έκανε 7.500 ευρώ. Ξεσηκώθηκε αμέσως αυτή τη φορά η... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, η οποία δεν αντέχει να βλέπει τραπεζίτες να υφίστανται τέτοια «μαρτύρια» και κατάγγειλε την ουγγρική κυβέρνηση για «καταχρηστικά μέτρα».

Μέσα σε ένα γενικό κλίμα κατάληψης ολόκληρου του κρατικού μηχανισμού από τη Δεξιά και μάλιστα εξ εφόδου με σαφώς αντιδημοκρατικές μεθόδους, η κυβέρνηση Όρμπαν ξηλώνει με αστραπιαία ταχύτητα και τους μηχανισμούς των «Κουίσλινγκ» που υπηρετούν την Ε.Ε. και το Δ.Ν.Τ.

Ήδη «αποκεφαλίστηκαν» οι άνθρωποι που είχαν τοποθετηθεί επικεφαλής της Ουγγρικής Υπηρεσίας Ανάπτυξης που διαχειρίζεται τα κονδύλια της Ε.Ε., της Ουγγρικής Τράπεζας Ανάπτυξης, της Γενικής Διεύθυνσης Φόρων, της Αρχής Ελέγχου Χρηματοοικονομικών Θεσμών, του Εθνικού Γραφείου Στατιστικής κ.λ.π., πέρα φυσικά από τον επικεφαλής των ενόπλων δυνάμεων, της αστυνομίας και κρίσιμων υπηρεσιών της δημόσιας διοίκησης...

Παράλληλα, μέχρι σήμερα πρέπει να παραδώσει το πόρισμά του ο Λάσλο Πάπτσακ στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος αναφορικά με τη ζημιά που προξένησε στο δημόσιο συμφέρον η διακυβέρνηση των σοσιαλιστικών κυβερνήσεων του Φέρεντς Γκιούρτσαν και του Γκόρντον Μπάιναϊ προκειμένου να αποφασίσει ο Όρμπαν αν θα τους παραπέμψει σε εξεταστική επιτροπή της Βουλής για να τον καταδικάσει...
γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΑ ΔΟΥΛΙΚΑ ???

Ζωή Γεωργαντά: Γερμανοί και δοσίλογοι εναντίον μας [Να επέμβει άμεσα ο εισαγγελέας - Αυτή η υπόθεση δεν πρέπει να κουκουλωθεί ]

Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου 2011

Ζωή Γεωργαντά: Γερμανοί και δοσίλογοι εναντίον μας [Να επέμβει άμεσα ο εισαγγελέας - Αυτή η υπόθεση δεν πρέπει να κουκουλωθεί ]

Σχετικό: Η απάντηση Παπακωνσταντίνου στις αποκαλύψεις της Ζωής Γεωργαντά για την τεχνιτή διόγκωση του ελλείμματος του 2009!

Ένα τρίγωνο ανάμεσα στον Walter Rademacher, γενικό διευθυντή της Eurostat, τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου περιέγραψε η καθηγήτρια του πανεπιστημίου Μακεδονίας και μέλος της Αρχής, Ζωή Γεωργαντά, προκειμένου το έλλειμμα του 2009 να εμφανιστεί στο 15,5% -μεγαλύτερο και από τις Ιρλανδίας δηλαδή- για να ληφθούν όλα τα σκληρά μέτρα.

«Έχουμε μία νέα κατοχή από τους Γερμανούς. Θεωρούσα τον κ. Παπακωνσταντίνου αδιάφθορο και έντιμο αλλά γονάτισε στις απαιτήσεις των Γερμανών. Δυστυχώς και ο κ. Βενιζέλος δείχνει να υποκύπτει» σημείωσε η κ. Γεωργαντά.

Το 2009 ταξινομήθηκαν στη «γενική κυβέρνηση» μία σειρά από ΔΕΚΟ, μεταξύ των οποίων και αυτές που εφαρμόζεται τώρα η εργασιακή εφεδρεία, χωρίς, όμως, να προηγηθούν, όπως γίνεται σε όλη την Ευρώπη, οι μελέτες και οι έρευνες, προκειμένου να μπει μία επιχείρηση στη «γενική κυβέρνηση», όπως κατήγγειλε η κ. Γεωργαντά.

Το έλλειμμα κατ' αυτόν τον τρόπο από το 12% πήγε στο 15,4%. Η κ. Γεωργαντά απέδωσε αυτή την απόφαση στην πίεση που ασκήθηκε από τη Eurostat στην ελληνική κυβέρνηση, στη συνεννόηση ανάμεσα στον Γ. Παπακωνσταντίνου και τον πρόεδρο της ΕΛΣΤΑΤ, Α. Γεωργίου, με τον οποίο τα μέλη της επιτροπής δεν είχαν καθόλου καλές σχέσεις, αφού όπως είπε η κ. Γεωργαντά, «μάς είχε απαγορέψει να μιλάμε ακόμη και στους υπαλλήλους»...
Ακούστε τι είπε η κ. Γεωργαντά στον real fm 97,8

Κατά την κ. Γεωργαντά, στόχος ήταν να καταστεί η Ελλάδα ο «αδύναμος κρίκος» και να ληφθούν όλα αυτά τα μέτρα, ενώ επεσήμανε πως αυτή η επιλογή είχε ως στόχο και να εμφανιστεί η κατάσταση που παρέλαβε η κυβέρνηση χειρότερη απ' ότι ήταν, προκειμένου να καλυφθούν λάθη του παρελθόντος.

Η καθηγήτρια τόνισε πως από τον περασμένο Απρίλιο είχε ενημερώσει με εκθέσεις τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου αλλά και τον πρόεδρο της Βουλής, Φ. Πετσάλνικο, ωστόσο, ουδέποτε έλαβε απαντήσεις.

Σήμερα τα μέλη της ΕΛΣΤΑΤ «φλερτάρουν» με την καρατόμησή και την Τρίτη παρουσιάζονται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, προκειμένου να ενημερώσουν για τη λειτουργία της ΕΛΣΤΑΤ και για τις καταγγελίες σχετικά με την τεχνητή αύξηση του ελλείμματος το 2009.

Τι απαντά ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου

Για φθηνές και εύκολες συνωμοσιακού τύπου δικαιολογίες κάνει λόγο ο πρώην υπουργός Οικονομικών και νυν Περιβάλλοντος Γ. Παπακωνσταντίνου, ενώ για τα όσα υποστήριξε η κ. Γεωργαντά αναφέρει πως η σοβαρότητά τους εξαντλείται στη φράση που χρησιμοποίησε "βρισκόμαστε υπό γερμανική κατοχή".

Αναλυτικά η δήλωση του υπουργού έχει ως εξής:

"Είναι γνωστό σε όλους ότι η προηγούμενη κυβέρνηση απέκρυψε τα πραγματικά δημοσιονομικά στοιχεία της Ελλάδας, γεγονός που οδήγησε στα γνωστά αποτελέσματα και στην κατάρρευση της αξιοπιστίας της χώρας μας.
Η αναθεώρηση των δημοσιονομικών στοιχείων το 2010, έγινε σε στενή συνεργασία με τη Eurostat και με την ίδια ακριβώς μεθοδολογία που ισχύει για όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες. Αποτέλεσμα ήταν να αρθούν όλες οι επιφυλάξεις για τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, τον Νοέμβριο του 2010.

Δυστυχώς για όλους μας, το έλλειμμα της Ελλάδας για το 2009 ήταν τελικά 15,4% του ΑΕΠ, όπως ανακοίνωσε κι επίσημα η ΕΛΣΤΑΤ και η EUROSTAT.

Ας καταλάβουμε, λοιπόν, τη δεινή κατάσταση που βρέθηκε η χώρα, αντί να ψάχνουμε φθηνές και εύκολες, συνωμοσιακού τύπου, δικαιολογίες για τον απόλυτο δημοσιονομικό εκτροχιασμό που ζήσαμε και τις επιπτώσεις των επιλογών της κυβέρνησης της ΝΔ.

Όσο για τα λεγόμενα της κυρίας Γεωργαντά, μέλους του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ, νομίζω πως η σοβαρότητά τους εξαντλείται στη φράση που χρησιμοποίησε, ότι "βρισκόμαστε υπό γερμανική κατοχή"".

ΝΔ: Επιβάλλεται η άμεση διερεύνηση των καταγγελιών Άμεσες εξηγήσεις από την κυβέρνηση για τις καταγγελίες της Ζ. Γεωργαντά για το έλλειμμα του 2009 ζητεί η ΝΔ.

Τις καταγγελίες Γεωργαντά φέρνει στη Βουλή ο ΣΥΡΙΖΑ Οι καταγγελίες της κυρίας Ζ. Γεωργαντά και η απόφαση του Ευ. Βενιζέλου για παύση των μελών της ΕΛΣΤΑΤ έφτασαν και στη Βουλή με ερώτηση που κατέθεσε προς τον Υπ. Οικονομικών ο κ. Δ. Παπαδημούλης.

Ζωή Γεωργαντά, 2010: “Δεν υπήρξαν ΠΟΤΈ γνήσιες στατιστικές για την κατάσταση της Ελλάδας”

ΧΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΜΠΟΥΣΟΥΛΑ ΤΟΥ ...ΤΙ ΑΛΗΘΕΙΑ ? ΤΙ ΨΕΜΑ??

UP_DATED: ΕΕ, σήμερα: ”ΟΛΑ τα ελληνικά στατιστικά έγκυρα, από το 2010 και μετά”*

(: Πιρούνι [για μάσα ημετέρων, ή για κάρφωμα ξένου αρπακτικού χεριού];;;)

@@@@

«Πώς η Αθήνα πήρε με απάτες το ευρώ»

(: “Το …λουκούμι στον κύριο”! Ή “Καλώς τον’α, κι ας άργησε”, ~10 χρόνια)

29.10.2010

(Σσ: Σταχυολόγηση κρίσιμων φράσεων:)

«Είναι η ιστορία μιας πλάνης με συνέπειες: Ότι δήθεν μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα, ό,τι και να κάνει, δεν θα μπορούσε ποτέ να θέσει σε κίνδυνο το ευρώ…

[..] Όσον αφορά την ένταξη των Ελλήνων «πρόκειται για πολιτική απόφαση», γράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που έχει στη διάθεσή της η Bild. «Πολιτική απόφαση» σημαίνει στην υπηρεσιακή διάλεκτο ότι «η ηγεσία θέλει έτσι και η σκληρή πραγματικότητα δεν μετράει».

[..] Παρά τις αντιδράσεις των υπουργών Οικονομικών οι Έλληνες είχαν καταφέρει να περάσουν το όνομα ευρώ στα χαρτονομίσματα και στα ελληνικά. Ο Σημίτης γνωρίζει πόσο σημαντικό πολιτικό μήνυμα είναι αυτό».

Στην συνέχεια η εφημερίδα αναφέρει ότι με την κάλυψη των άλλων χωρών το 1998 η Ελλάδα ξεκίνησε μια κούρσα για να μπει στην ΟΝΕ μέχρι το 2002 .. Έπρεπε σε διάστημα 18 μηνών να βελτιωθούν ριζικά οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο είναι κανονικά αδύνατο, παρατηρεί η εφημερίδα .. Είχε σημάνει η ώρα του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος όταν πρόκειται για αριθμούς» [..]

http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6169644,00.html

30.10.2010

“Έτσι παραποιούσαν οι Έλληνες τους ισολογισμούς τους”

Γιάννος Παπαντωνίου και Γιάννης Στουρνάρας

To καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 1998 ο Γιάννης Στουρνάρας έχει πολύ δουλειά. Ο ’νευρώδης’ αξιωματούχος είναι ο επικεφαλής σύμβουλος του έλληνα Υπ. Οικονομικών Γιάννου Παπαντωνίου.

Ο Στουρνάρας είναι ο άνθρωπος της Αθήνας για τα στοιχεία. Απ’ αυτόν εξαρτάται αν θα πετύχει το σχέδιο Β της Ελλάδας για το ευρώ, αν η χώρα θα κριθεί κατάλληλη για το κοινό νόμισμα πριν από την έκδοση των νομισμάτων του ευρώ το 2002.

Σε συνομιλία που είχε με την BILD, θυμάται: «Έπαιρνα τα στοιχεία από τρεις διαφορετικές ελληνικές στατιστικές υπηρεσίες και τα παρέδιδα σωστά. Δεν μπορώ να πω αν τα στοιχεία των υπηρεσιών ήταν πάντοτε σωστά».

Σήμερα ο Στουρνάρας μένει σε μια αριστοκρατική συνοικία της Αθήνας και έχει ιδρύσει ένα οικονομικό ινστιτούτο.

Στουρνάρας: «Δεν κάναμε τίποτε άλλο απ’ αυτό που έκαναν και άλλα κράτη της ΕΕ».

Ο πρώην Υπουργός του Γιάννος Παπαντωνίου δηλώνει στην BILD: «Η εφαρμογή των λογιστικών κανόνων πραγματοποιείται με βάση εγχειρίδια των 1000 σελίδων και οι οικονομικές Αρχές κάθε χώρας κοπιάζουν πολύ, για να ερμηνεύσουν αυτούς τους κανόνες με τον δικό τους τρόπο».

Εκείνη την εποχή υπήρχαν στην Ελλάδα χιλιάδες δημόσιοι φορείς, νοσοκομεία, επιχειρήσεις τοπικής αυτοδιοίκησης, που το χρέος τους συνυπολογίζεται στο δημοσιονομικό έλλειμμα, το οποίο ενδιαφέρει τις Βρυξέλλες.

Όμως: Δεν τηρούν ισολογισμούς. Και όπου δεν υπάρχει ισολογισμός, εκεί δεν υπάρχει και έλλειμμα.

Παπαντωνίου: «Πράγματι, η ποιότητα των στατιστικών μας δεν ήταν καλή. Αλλά θα πρέπει να καταλάβει κανείς και τη νοοτροπία στην Ελλάδα. Απλούστατα, εδώ υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα με τη ‘μαύρη’ εργασία και τη συνδεόμενη με αυτήν τιμιότητα».

«45 αντί για 495 εκατομμύρια»

Η καθηγήτρια στατιστικής Ζωή Γεωργαντά είναι πιο σαφής. Δηλώνει στην BILD: «Απλώς παραδίδονταν στη Στατιστική Υπηρεσία ‘βουνά’ εγγράφων, που περιείχαν χειρόγραφα κάποια ποσά. Έτσι, προέκυπταν εντελώς πλασματικά στοιχεία για τα χρέη των νοσοκομείων».

Ο σημαντικότερος συνομιλητής του Στουρνάρα στις Βρυξέλλες είναι ο Yves Franchet, ο γάλλος διευθυντής της Eurostat. Η ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία φτιάχνει από τα στοιχεία που της παραδίδει ο Στουρνάρας επίσημα στοιχεία της Eurostat, χωρίς να προβεί σε ιδιαίτερο έλεγχο. Αυτά περιέρχονται στη συνέχεια στην Κομισιόν και στα κράτη-μέλη. Οι υπάλληλοι με τη σειρά τους δίνουν τα στοιχεία στους Επιτρόπους και στους Υπουργούς, που λαμβάνουν τις αποφάσεις.

Αυτή είναι η υπηρεσιακή οδός.

O Franchet παραιτήθηκε το 2003 λόγω ενός σκανδάλου διαφθοράς και σήμερα ζει στη Γαλλία. Δεν θέλει να μιλήσει με την BILD.

Αντίθετα, ο νυν διευθυντής της Eurostat Walter Radermacher διηγείται απίστευτα, αλλά όχι ασυνήθιστα πράγματα για την αντιμετώπιση ενός συγκεκριμένου μερικού ελλείμματος: «Ο αριθμός που μας δόθηκε ήταν 45 εκατομ. ενώ το σωστό ποσό ήταν 495 εκατομ. Κάποια στιγμή ο ενδιάμεσος αριθμός 9 εξαφανίζεται, στη διαδρομή μεταξύ δύο υπηρεσιών. Φυσικά, τώρα είναι αδύνατον να βρεθεί αν πράγματι αυτό το 9 διαγράφηκε ή χάθηκε λόγω αδυναμιών του συστήματος. Η τηλεφωνική ανταλλαγή στοιχείων δεν είναι η κατάλληλη μέθοδος».

Κατά την καθηγήτρια Γεωργαντά: «Δεν αποτελούσε εξαίρεση η αποστολή στοιχείων από τηλεφώνου. Όποιος ρωτούσε περισσότερες λεπτομέρειες, έπαιρνε την απάντηση: ‘Είναι μυστικό!’ Στην πραγματικότητα δεν υπήρξαν ποτέ γνήσιες στατιστικές για την κατάσταση της Ελλάδας».«Κόλπα και από το 1980»

Στις Βρυξέλλες είναι γνωστό ότι από την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ οι Έλληνες κάνουν κόλπα και έχουν αποκτήσει κακή φήμη.

Το 1980, για παράδειγμα, ο έλληνας διαπραγματευτής στο Συμβούλιο των Υπ. Γεωργίας έδωσε στοιχεία για επιδότηση αγροτικών εκτάσεων τρεις φορές μεγαλύτερων από τη συνολική έκταση της Ελλάδας. Για τον υπολογισμό των επιδοτήσεων των βαμβακοπαραγωγών κατατέθηκαν χάρτες του 1938.

Ο τότε Επίτροπος Αγροτικών Υποθέσεων Olav Gundelach αντέδρασε εκνευρισμένος.

«Έχουμε δεχτεί την ελληνική μυθολογία και την ελληνική αλφάβητο. Αλλά δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε και το σύστημα, με το οποίο οι Έλληνες κατασκευάζουν τις στατιστικές τους».

Ωστόσο, οι αρμόδιοι στην Αθήνα προσαρμόζονται στην εποχή τους. Το 1998 δεν είναι 1980. Τα κόλπα απαιτούν τώρα μεγαλύτερη τέχνη.

Σημαντικοί εδώ είναι οι παραδοσιακά μεγάλοι ελληνικοί εξοπλισμοί, από τους οποίους επωφελείται και η γερμανική εξοπλιστική βιομηχανία. Εκείνο που δεν υποπτεύονται οι Γερμανοί, είναι ότι οι έλληνες παραλήπτες συνδέουν τα όποια παράπονά τους με το κυνήγι να προλάβουν την ένταξη στο ευρώ.

Ο Υπ. Οικονομικών Παπαντωνίου περιγράφει το δημοσιονομικό κόλπο: Στην Ελλάδα παραλαμβάνουν τις εξοπλιστικές παραγγελίες, π.χ. υποβρύχια ή μαχητικά αεροπλάνα, επιτροπές εμπειρογνωμόνων. Όταν διαπιστώνουν ότι δεν ικανοποιείται ένα από τα απαιτούμενα ‘πρότυπα’, το εμπόρευμα είναι μεν στην Ελλάδα, «αλλά σύμφωνα με τη δημοσιονομική νομοθεσία δεν βρίσκεται ακόμη εκεί». Γι’ αυτό οι σχετικές δαπάνες επιβαρύνουν αργότερα τον προϋπολογισμό και κατά συνέπεια το έλλειμμα εμφανίζεται μικρότερο.

«1998: ο στόχος εκπληρώνεται»

Πράγματι: Τα ελληνικά στοιχεία – που στο μεταξύ έλαβαν και τις ‘ευλογίες’ του διευθυντή της Eurostat Franchet – βελτιώνονται. Το ελληνικό έλλειμμα μειώνεται επισήμως, όπως και ο πληθωρισμός, το συνολικό ύψος του χρέους και το ύψος των επιτοκίων. Στους ‘πίνακες σύγκλισης’ της Ευρωπ. Επιτροπής τα πρώτα πεδία από ‘κόκκινα’ μεταβάλλονται σε ‘πράσινα’. Στις 12 Οκτωβρίου 1998 οι Υπ. Οικονομικών δηλώνουν: «Με ικανοποίηση διαπιστώνουμε ότι ο στόχος-προτεραιότητα του ελληνικού προγράμματος σύγκλισης έγκειται στην εκπλήρωση των προϋποθέσεων της πλήρους ένταξης της Ελλάδας στην Ευρωζώνη».

Το γερμανικό Υπ. Οικονομικών ωστόσο δεν εμπιστεύεται όλα τα στοιχεία. Αργότερα, σε εμπιστευτικό έγγραφο, που έχει στη διάθεσή της η BILD, αναφέρεται: «Παρά τη σύγκλιση των δημοσίων οικονομικών, το ποσοστό του ελληνικού χρέους υποχώρησε με αργούς ρυθμούς τα τελευταία χρόνια…Αυτή η μη ικανοποιητική εξέλιξη οφείλεται σε διάφορους παράγοντες».

Δεν υπήρχαν επίσημες επερωτήσεις; Ο Παύλος Αποστολίδης, πρέσβης της Ελλάδας στην ΕΕ κατά την κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, δηλώνει στην BILD: «Δεν μπορώ να θυμηθώ καμιά επίσημη συζήτηση για στατιστικές». Και η κατοπινή Υπ. Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη επιβεβαιώνει ότι: «Στις Βρυξέλλες δεν ρωτήθηκα ποτέ ούτε εκ των υστέρων μήπως δεν πηγαίνει κάτι καλά με τις στατιστικές μας».

Ο τότε ιταλός Π/Θ (και αργότερα πρόεδρος της Κομισιόν) Romano Prodi δηλώνει σήμερα: «Ναι, οι Έλληνες εξαπάτησαν την υπόλοιπη Ευρώπη. Μπορεί να εξαπατήσει όμως μόνον εκείνος, στον οποίο επιτρέπεται να το κάνει».

Εν τω μεταξύ έχει φτάσει το φθινόπωρο, το 1998 τελειώνει. Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς το ευρώ. Σε λιγότερους από 12 μήνες θα ληφθεί η απόφαση.

Και οι Έλληνες έχουν ισχυρούς βοηθούς.

Η ε/φ προαναγγέλλει για τη Δευτέρα το γ΄ μέρος του ρεπορτάζ: «Πώς η (γερμανική) κυβέρνηση του ερυθρο-πράσινου συνασπισμού παρέχει βοήθεια προστασίας – και οι ευρωπαίοι Υπ. Οικονομικών κάνουν τα στραβά μάτια», (Σσ: Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι ότι, ΔΕΝ υπάρχει αυτό το τρίτο μέρος. Και μας κάνει να σκεφτούμε πως δεν συμφέρει στους Γερμανούς να καταδείξουν στους Έλληνες “παραχαράκτες” ή “πλαστογράφους” οικονομικών στοιχείων ότι, είναι ίδιοι και αυτοί, -και μπορεί και χειρότεροι, λόγω του μεγέθους και της τεχνογνωσίας τους. Χμμμμ…).

«Φως στις μηχανορραφίες»

Money heart isolated on white background.

Σχετικό με τη σειρά των ρεπορτάζ της ε/φ είναι και το σχόλιο του Nikolaus Blome, που δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα, με τίτλο «Όχι σε ‘πολιτικό’ νόμισμα».

Το ρεπορτάζ της BILD για την Ελλάδα ρίχνει τώρα φως στις μηχανορραφίες, που το 2000 χάρισαν στους Έλληνες το ευρώ.

Γιατί τώρα; Δέκα χρόνια μετά;

Πρώτον, το θέμα είναι πώς η ελληνική κυβέρνηση προσάρμοζε τα στοιχεία μέχρι να ‘πετύχει’ την έγκριση για το ευρώ.

Και δεύτερον, πώς οι Βρυξέλλες και όλες οι κυβερνήσεις της ΕΕ έκαναν τα στραβά μάτια – δεν ήθελαν να ξέρουν όσα εύκολα μπορούσαν να έχουν μάθει.

Αυτή η αναδρομή στο παρελθόν είναι τόσο σημαντική, γιατί παρέχει πολλά διδάγματα για το παρόν και το μέλλον.

Αυτή τη στιγμή οι Βρυξέλλες και η Αθήνα διορθώνουν για τρίτη φορά τα ελληνικά στοιχεία για το έλλειμμα του 2009. Επομένως οι Έλληνες δεν έχουν ακόμη καθαρίσει. Σε πολλά σημεία η κατάσταση είναι εξίσου χαοτική όπως πριν από 10 χρόνια.

Και για το μέλλον ο φάκελος Ελλάδα σημαίνει ότι: Δεν πρέπει ποτέ πια να επαναληφθεί ό,τι έγινε με την ένταξη των Ελλήνων – να επιβληθεί η πολιτική ενάντια σε κάθε οικονομική πραγματικότητα.

Το ευρώ δεν επιτρέπεται να είναι ‘πολιτικό’ νόμισμα“.

Bild/Ειρήνη Ανναστασοπούλου

Επιμέλεια Σύνταξης Σπύρος Μοσκόβου

Πηγή: http://www.dw-world.de/dw/article/0,,6169644,00.html

@@@@@

Ζωή Γεωργαντά

• Θέση: Καθηγήτρια
• Τμήμα Εφαρμοσμένης Πληροφορικής
• Γνωστικό αντικείμενο: “Εφαρμοσμένη Οικονομετρία-Παραγωγικότητα”
• e-mail: zoe (at) uom.gr
• Γραφείο: ΓΔ4, 427

Ακαδημαϊκοί τίτλοι:

• Πτυχίο Τμήματος. Οικονομικών, Α.Σ.Ο.Ε.Ε., (1971).
• Μ.Α. in Economics, University of Leeds, U.K., (1976).
• Ph.D. in Economics, Univ. of Leeds, U.K, (1980).

Ερευνητικά Ενδιαφέροντα:

Σφάλματα Μέτρησης, Μοντέλα Αφανών Μεταβλητών και Path Analysis.
Μέτρηση της Παραγωγικότητας σε επίπεδο επιχείρησης στην μεταποίηση.
Επιχειρηματικότητα, Management Καινοτομίας και Γνώσης, Τεχνολογία και Ανταγωνιστικότητα.
Εναλλακτικές Μέθοδοι Μάθησης και Αξιολόγηση (Προσέγγιση Mind Maping και Concept Mapping).

Διδασκόμενα Mαθήματα:

ΨΗΦΙΑΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ (Μεταπτυχιακό) 1ο εξάμηνο
ΜΑΚΡΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΟΝΤΕΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ 4ο εξάμηνο
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΗΘΙΚΗ 4ο εξάμηνο
ΥΠΟΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΦΑΝΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ 7ο εξάμηνο
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ & ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑ 7ο εξάμηνο

Και κάτι, τουλάχιστον, περίεργα data περί γάμων:

&&&

———–

* UP_DATED: ΕΕ, σήμερα: ”ΟΛΑ τα ελληνικά στατιστικά έγκυρα, από το 2010 και μετά”

Ο ρεπόρτερ της ΝΕΤ Παπαθανασίου δήλωσε, στο δελτίο των 15:00΄: “Ρώτησα τον εκπρόσωπο του κ. Όλυ Ρεν, κ. Αλταφάζ, για όλα αυτά περί πλαστών στατιστικών στοιχείων της Στατιστικής Υπηρεσίας, που είπε, σήμερα, η κ. Γεωργαντά. Μου απάντησε ότι δεν τίθεται τέτοιο θέμα, από το 2010 και ύστερα. Όλα τα στοιχεία είναι τσεκαρισμένα από την Γιουροστάτ και είναι έγκυρα 100%. Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία, από το 2010 και μετά, χαίρει της απεριόριστης εκτίμησης της ΕΕ”.

Toυ Γιάννη Ιωάννου «E» 14/9

http://www।ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63379154

Απόφαση της Π.Ε. του ΝΑΡ, 4 Σεπτέμβρη 2011

11.09.11

Η κρίση βαθαίνει. Η ανάγκη για επαναστατικές απαντήσεις δυναμώνει. . Συνεδρίασε τις προηγούμενες μέρες η Πολιτική Επιτροπή του ΝΑΡ, με θέμα τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και την συγκρότηση και παρέμβαση των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής επαναστατικής Αριστεράς στο νέο γύρο αγώνων. Οπως εκτιμά η απόφαση της Π.Ε., " η καπιταλιστική κρίση δεν καταλαγιάζει, αντίθετα συνεχίζεται και βαθαίνει αποφασιστικά. Τρία χρόνια μετά το ξέσπασμά της φαίνεται καθαρά, ότι η κρίση εισέρχεται σε μια νέα περίοδο και οι ιμπεριαλιστικές και ενδοαστικές αντιθέσεις οξύνονται, πράγμα που σηματοδοτεί μια περίοδο διεθνούς, ίσως και παγκόσμιας καπιταλιστικής αστάθειας." Όπως τονίζεται στην απόφαση της Π.Ε. "Οι εργαζόμενοι και η νεολαία είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν πλατιά, ότι δεν φτάνει η σκληρή προσπάθεια για την υπεράσπιση των «κατακτήσεων» που άλλωστε όλο και περιορίζονται. Αυτό που απαιτείται είναι να έρθει στην πρώτη γραμμή η επιδίωξη της ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου και της «χούντας» κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, με ένα πρόγραμμα ρήξης με το καθεστώς της εκμετάλλευσης και τελικά η ανατροπή του. Είναι η θετική διεκδίκηση στόχων, που εμπνέονται από τις τεράστιες δυνατότητες που έχει ο κόσμος της δουλειάς να διευθύνει την παραγωγή και την κοινωνία, για να ζήσει καλύτερα, να εξασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία των «κάτω», την επιβίωση του πλανήτη, την ειρήνη. Διαβάστε παρακάτω τα βασικά σημεία από την απόφαση της Πολιτικής Επιτροπής του ΝΑΡ . ΑΠΟΦΑΣΗ της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ του ΝΑΡ, 4/9/2011 A. Η ΚΡΙΣΗ ΒΑΘΑΙΝΕΙ. Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ Μέσα στο καλοκαίρι φάνηκε καθαρά ότι η καπιταλιστική κρίση δεν καταλαγιάζει, αντίθετα συνεχίζεται και βαθαίνει αποφασιστικά με κύρια στοιχεία: - Ένα διαφαινόμενο δεύτερο κύμα ύφεσης στις ΗΠΑ, που απειλεί να παρασύρει όλο τον αναπτυγμένο κόσμο και φαίνεται να επιβεβαιώνει τα χειρότερα σενάρια της «διπλής ύφεσης» (double dip). - Την όξυνση της «κρίσης χρέους» των ίδιων των ΗΠΑ, και της Ευρωζώνης, που έχει ήδη αγκαλιάσει τον σκληρό της πυρήνα (Ισπανία, Ιταλία) και απειλεί να «τινάξει στον αέρα» το εγχείρημα της ευρωζώνης και του ευρώ. Ακόμα και η ίδια η Γερμανία φαίνεται να κατρακυλά σε νέα ύφεση. - Το φρενάρισμα της «ανάπτυξης» των «νέων δυνάμεων» (BRIC), που εκφράζονται σε ισχυρές πληθωριστικές τάσεις στην Κίνα, φούσκα ακινήτων στην Βραζιλία κλπ. Η αστική τάξη απαντάει οξύνοντας στο έπακρο την επίθεση, προχωρώντας σε δραματικές περικοπές παντού, εκτινάσσοντας την ανεργία, συντρίβοντας τις εργασιακές σχέσεις. Ταυτόχρονα ολοκληρώνει μια βαθύτατα αντιδραστική-αντιδημοκρατική στροφή στο πολιτικό σύστημα. Η μεταφορά των αποφάσεων στα εχθρικά, πλήρως αποσπασμένα και ανεξέλεγκτα από τους λαούς όργανα της «οικονομικής διακυβέρνησης», οι εκκολαπτόμενες «συνταγματικές μεταρρυθμίσεις» και η ‘θεσμοθέτηση’ της λιτότητας, στο όνομα των ελλειμμάτων, η τεράστια κλιμάκωση της καταστολής, επιδιώκουν τελικά τον πλήρη εξοβελισμό των λαϊκών στρωμάτων από την πολιτική και την πολιτική διαπάλη. Τι πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από την ολοκληρωτική αντιμετώπιση του Κάμερον της εξέγερσης των κολασμένων, και η ταύτισή της με το «κοινό έγκλημα», κι αυτό στο λίκνο της αστικής δημοκρατίας, την Αγγλία. Στο έδαφος της κρίσης αναπτύσσονται οι ανταγωνισμοί των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αστικών τάξεων. Μετά την επιβολή των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην Λιβύη και την ενίσχυση της θέσης κυρίως του γαλλικού, του αμερικάνικού και ιταλικού ιμπεριαλισμού, σε βάρος του ρώσικου αλλά και των άλλων «νέων δυνάμεων» (Ινδία κλπ) ξεκινάει η διαμάχη για την «μοιρασιά» στην χώρα αυτή. Ο πόλεμος στην Λιβύη αντανακλά την οξύτητα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ειδικά στην περιοχή μας. Ο άξονας Ισραήλ -Κύπρου-Ελλάδας «στρατεύει» τον ελληνικό καπιταλισμό πίσω από τα πιο επικίνδυνα κα τυχοδιωκτικά σχέδια στην περιοχή, εντείνει τον ανταγωνισμό για τις ενεργειακές πηγές (ειδικά με την αστική τάξη της Τουρκίας), φέρνοντας πιο κοντά την πιθανότητα ενός θερμού επεισοδίου στην περιοχή. Η αστική τάξη δεν θα διστάσει να «παίξει» και το χαρτί της εθνικιστικής όξυνσης προκειμένου να περάσει την βάρβαρη πολιτική της. Συνολικά τρία χρόνια μετά το ξέσπασμά της φαίνεται καθαρά ότι η κρίση εισέρχεται σε μια νέα περίοδο -χρηματοπιστωτική, κρίση χρέους, παγκόσμια ύφεση- και οι ιμπεριαλιστικές και ενδοαστικές αντιθέσεις οξύνονται, πράγμα που σηματοδοτεί μια περίοδο διεθνούς, ίσως και παγκόσμιας καπιταλιστικής αστάθειας. Επιβεβαιώνεται με δραματικό τρόπο η εκτίμηση του Πανελλαδικού Σώματος του ΝΑΡ ότι δεν πρόκειται για μια προσωρινή, συνηθισμένη κυκλική κρίση, αλλά για κρίση με δομικό και ιστορικό χαρακτήρα. Στον αντίποδα αυτών των κοσμοϊστορικών εξελίξεων οι αντιστάσεις και οι μαζικοί αγώνες των λαών πυκνώνουν, αλλά η ανάπτυξή τους είναι πίσω, σε «ιστορική καθυστέρηση» σε σχέση με τις ανάγκες που γεννάει η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση. Οι αραβικές εξεγέρσεις, το Ουισκόνσιν, οι μεγάλες κινητοποιήσεις στην Ισπανία, ο μεγάλος και μακρόχρονος της νεολαίας και του λαού στην Χιλή για την υπεράσπιση της δημόσιας δωρεάν παιδείας, και ο Αύγουστος της φωτιάς στην Αγγλία, ο αγώνας του λαού της Συρίας, ακόμα και οι «αγαναχτισμένοι»στο Ισραήλ και φυσικά οι μεγάλης σημασίας μάχες στην Ελλάδα απέναντι στην κόλαση του «Μεσοπρόθεσμου» και του «Μνημονίου», είναι ενδεικτικές της αναπτυσσόμενης κοινωνικής αναταραχής. Όμως η στρατηγική ιδεολογική ηγεμονία του αντίπαλου, η εξαιρετικά αδύναμη αμφισβήτηση του «καπιταλιστικού μονόδρομου» για το ξεπέρασμα της κρίσης, η έλλειψη οργάνων και υποκειμένων ικανών να οργανώσουν την αντίσταση και την πάλη των εργαζόμενων, το έλλειμμα μιας επαναστατικής Αριστεράς και ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος, αποτελούν τα όρια που για την ώρα εμποδίζουν την προοπτική ανατροπής της αντεργατικής επίθεσης. Οι παραπάνω εκτιμήσεις υποδεικνύουν και την ουσία των καθηκόντων που έχουμε για το επόμενο διάστημα. Οι παγκόσμιες αυτές εξελίξεις φέρνουν σε πρώτο πλάνο τα πιο στρατηγικά ζητήματα της «διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης» και της «κρίσης της ΕΕ και της ευρωζώνης». Το κρίσιμο, επομένως, ζήτημα για την αποτελεσματικότητα των αγώνων και την ανάπτυξη του αντικαπιταλιστικού-επαναστατικού ρεύματος εντός τους, είναι η ενίσχυση των πιο «στρατηγικών» αντικαπιταλιστικών χαρακτηριστικών στην παρέμβασή μας, η αναβάθμιση του επαναστατικού πυρήνα του προγράμματός μας. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία είναι ανάγκη να συνειδητοποιήσουν πλατιά, ότι δεν φτάνει η σκληρή προσπάθεια για την υπεράσπιση των «κατακτήσεων» που άλλωστε όλο και περιορίζονται. Αυτό που απαιτείται είναι να έρθει στην πρώτη γραμμή η επιδίωξη της ανατροπής της επίθεσης του κεφαλαίου και της «χούντας» κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ, με ένα πρόγραμμα ρήξης με το καθεστώς της εκμετάλλευσης και τελικά η ανατροπή του. Είναι η θετική διεκδίκηση στόχων, που εμπνέονται από τις τεράστιες δυνατότητες που έχει ο κόσμος της δουλειάς να διευθύνει την παραγωγή και την κοινωνία, για να ζήσει καλύτερα, να εξασφαλίσει την πραγματική δημοκρατία των «κάτω», την επιβίωση του πλανήτη, την ειρήνη. Β. Σε αδιέξοδο το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα σταθεροποίησης» του ελληνικού καπιταλισμού. Οι εξελίξεις του καλοκαιριού δείχνουν ότι βαθαίνουν τα αδιέξοδα του ελληνικού καπιταλισμού. Το «μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα» βαδίζει σε αδιέξοδο, όχι μόνο γιατί οξύνει σε πρωτοφανέρωτο βαθμό την φτώχια, την ανεργία και τα κοινωνικά προβλήματα για την τεράστια πλειοψηφία του λαού, αλλά και γιατί αποτυγχάνει να ελέγξει την κρίση, και να σταθεροποιήσει τον ελληνικό καπιταλισμό. : - Η φτώχια και η εξαθλίωση μεγάλων τμημάτων του λαού, της εργατικής τάξης, της νεολαίας, των αυτοαπασχολούμενων, μεγαλώνει εκθετικά. Η επίσημη ανεργία προσεγγίζει το 17%, αλλά φτάνει το 40% ανάμεσα στην νεολαία, γεγονός με ιστορικές επιπτώσεις πάνω στην ελληνική κοινωνία. Τμήματα του μικρού, ακόμα και του μεσαίου κεφαλαίου καταστρέφονται, ενώ η ύφεση καλπάζει και μόνο προοπτικές χειροτέρευσης να είναι μπροστά μας. - Η όξυνση της κρίσης του παγκόσμιου καπιταλισμού κάνει «το χρηματοδοτικό σκέλος» τελείως αβέβαιο σε όλα του τα σκέλη. Τα κράτη της Ευρωζώνης που θα δάνειζαν με 3.5%, σήμερα δανείζονται με 6%, άρα είναι αμφίβολο αν θα «συμμετέχουν». Το ίδιο ισχύει και με ιδιώτες πιστωτές. Και τέλος και όλα να ξεπουληθούν στην τρέχουσα «χρηματιστηριακή αξία» τα 50 δις δεν συγκεντρώνονται. - Το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, που αποτελεί τον σκληρό πυρήνα του ελληνικού κεφαλαίου, τρίζει. Η συνένωση Άλφα και Γιούρομπανκ, με συμμετοχή αλλά χωρίς ιδιαίτερη κεφαλαιακή συνεισφορά του Κατάρ, δείχνει ότι το τραπεζικό κεφάλαιο θα επιδιώξει το δρόμο της συγκεντροποίησης, του συνεταιρισμού (από υποδεέστερες θέσεις) με το ξένο κεφάλαιο, για να αποφύγει την άμεση εξαγορά από μεγάλες τράπεζες του εξωτερικού ή μια κρατικοποίηση ενταγμένη στη σωτηρία του αστικού οικονομικού συστήματος. Όλα αυτά, μαζί με τις οξυμμένες αντιθέσεις των διάφορων μερίδων του κεφαλαίου πάνω στην μοιρασιά του προγραμματιζόμενου ξεπουλήματος της δημόσια περιουσίας δημιουργούν και οξύνουν αντιθέσεις στους κόλπους της ολιγαρχίας. - Τα ελλείμματα μεγαλώνουν αντί να μειώνονται, τα ταμεία βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης και της στάσης των πληρωμών και παράλληλα συνεχίζεται η κλοπή τους (βλέπε «διάσωση» της Proton Bank με τα λεφτά του ΤΣΜΕΔΕ!) Η αστική τάξη αντιδρά στα αδιέξοδα που δημιουργεί η πολιτική της οξύνοντας την αντιδραστική στροφή στο πολιτικό σύστημα, συμπεριλαμβανομένης της βάρβαρης κλιμάκωσης της καταστολής (η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου είναι χαρακτηριστικό δείγμα). Παράλληλα οργανώνει την πολιτική συναίνεση του ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ και των άλλων αστικών δυνάμεων (ΔΗ.ΣΥ.), το «ενιαίο πολιτικό μέτωπο» της αστικής τάξης προκειμένου να οικοδομήσει έναν «πολεμικό συσχετισμό» απέναντι στον λαό για το πέρασμα της πολιτικής της. Το κεφάλαιο και η τρόικα επιδιώκουν τη σταθεροποίηση του αστικού πολιτικού συστήματος για να προχωρήσει η επίθεση, καταρχήν χωρίς εκλογές, αλλά χωρίς να αποκλείουν και το ενδεχόμενο αυτό, εάν τους είναι αναγκαίο. Όμως η συναίνεση των αστικών δυνάμεων πάνω στις βασικές πολιτικές θέσεις της κυβέρνησης είναι δυνατόν να εντείνει την ανυποληψία του αστικού πολιτικού κόσμου συνολικά, να επιταχύνει την αποδέσμευση πλατύτατων μαζών από τις αστικές δυνάμεις συνολικά. Ο συνδυασμός της τεράστιας όξυνσης των προβλημάτων, τα εκρηκτικά αδιέξοδα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και του «προγράμματος διάσωσης» του ελληνικού καπιταλισμού, καθώς και η απονομιμοποίηση του αστικού δικομματισμού και της κυρίαρχης πολιτικής, δημιουργούν έδαφος για μεγάλης κλίμακας πολιτικά ακόμα και εξεγερτικά γεγονότα. Γ. ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΛΑΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΝΕΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΟΜΗ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ. Όπως έδειξε και η τελευταία φάση της κλιμάκωση των αγώνων, με τον συνδυασμό του κινήματος των «πλατειών», των αγώνων του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, με κατάληξη τις μεγαλειώδεις μάχες της 15ης και της 28-29 Ιούνη, μέσα στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα συντελείται μιας μεγάλης κλίμακας πολιτική διεργασία και ανακατάταξη. Κύριο χαρακτηριστικό της η αποδέσμευση μεγάλων τμημάτων από το ΠΑΣΟΚ και τον αστικό δικομματισμό, η αναζήτηση ριζοσπαστικών πολιτικών απαντήσεων, και γενικότερα η τάση αναδιαμόρφωσης του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Φυσικά η πολιτική κίνηση έχει αντιφατικά πολιτικά χαρακτηριστικά. Αγκαλιάζει πρώτα από όλα την εργατική τάξη, αλλά και τους αυτοαπασχολούμενους/ελευθεροεπαγγελματίες και τα μικροαστικά στρώματα, σημαντικό τμήμα των οποίων πήρε μέρος –μαζί με μεγάλα τμήματα της εργατικής τάξης και της νεολαίας της εργασιακής περιπλάνησης- στο «κίνημα των πλατειών». Τα μεσαία στρώματα αυτά είναι οι πιο χαρακτηριστικοί φορείς των «εθνικών», «αντι-πολιτικών» αντιλήψεων που εμφανίστηκαν το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο το κύριο χαρακτηριστικό, της κίνησης αυτής είναι ότι διαμορφώνεται μια πιο μαζική ζώνη, που κινητοποιήθηκε όλους αυτούς τους μήνες, πάλεψε με αποφασιστικότητα και ορισμένες φορές με ηρωισμό, υιοθέτησε το τρίπτυχο «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε» και το έκανε σημαία του κινήματος. Υπεράσπισε το Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες, συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής, αλλά πάνω από όλα έθεσε με τον τρόπο της την ανάγκη ριζικής πολιτικής αλλαγής, με το σύνθημα «να φύγουν όλοι», με την ανάδειξη της «άμεσης δημοκρατίας» και με τον χαρακτηρισμό του πολιτικού συστήματος ως «χούντας». Στο αίτημα αυτό δεν ανταποκρίθηκε η ρεφορμιστική αριστερά, μένοντας είτε στην εξιδανίκευση της τσαλαπατημένης αστικής δημοκρατίας (ΣΥΝ), είτε στην «προοπτική» της σοσιαλιστικής δημοκρατίας τύπου ΚΚΕ. Αλλά και η αντικαπιταλιστική Αριστερά, έμενε συχνά στην προβολή των οικονομικών στοιχείων του αντικαπιταλιστικού προγράμματος, ή στην γενικόλογη προβολή της «εργατικής δημοκρατίας» χωρίς να δίνει έμφαση στις συγκεκριμένες πολιτικές αιχμές και προϋποθέσεις. Ο μετασχηματισμός αυτής της σχετικά μαζικής ζώνης στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας νέας πλατιάς αντικαπιταλιστικής πρωτοπορίας, η επιδίωξη για μια τομή στο αντικαπιταλιστικό εργατικό μέτωπο αποτελεί το κύριο πολιτικό μας καθήκον για το επόμενο διάστημα και θα κρίνει την προοπτική του κινήματος και της επαναστατικής αριστεράς. Αυτός είναι ο δρόμος για να ξεπεραστεί η προγραμματική, στρατηγική, οργανωτική και ιδεολογική ανεπάρκεια της Αριστεράς, πρώτα και κύρια της ρεφορμιστικής, αλλά με άλλο τρόπο και ποιότητα και της αντικαπιταλιστικής, που αποτελεί τον κύριο ανασχετικό παράγοντα στην ανάπτυξη και νικηφόρα έκβαση της αναμέτρησης. Η τομή που επιδιώκουμε στο Αντικαπιταλιστικό Εργατικό Μέτωπο περνάει σήμερα μέσα από: - την συμβολή μας στην ανάπτυξη ενός ανώτερου πολιτικού εργατικού και λαϊκού κινήματος ανατροπής, ικανού να βαθαίνει προγραμματικά την πάλη του ενάντια στην καπιταλιστική κρίση, για την ανατροπή της επίθεσης στα κοινωνικά όσο και στα δημοκρατικά δικαιώματα , να συνενώνει στην πάλη την διασπασμένη εργατική τάξη (και πρώτα από όλα τους εργαζόμενους με το τεράστιο κομμάτι της ανεργίας-ελαστικής και μαύρης εργασίας), να αποτελεί το νεύρο και τον ηγεμόνα της ευρύτερης λαϊκής πάλης ενάντια στη «χούντα» κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-κεφαλαίου. - την δημιουργία ενός «συστήματος» λαϊκών οργάνων του μαζικού κινήματος και επιβολής της λαϊκής θέλησης (που μπορεί να χρωματίζονται ολοένα περισσότερο από την εργατική πολιτική), αξιοποιώντας και την εμπειρία των πλατειών, των εργατικών, λαϊκών και φοιτητικών συνελεύσεων. –την ουσιαστική ενίσχυση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το πολιτικό προγραμματικό της προχώρημα και την δημοκρατική οργανωτική της συγκρότηση με σταθμό την 1η Συνδιάσκεψή της, βήμα και συμβολή στον πόλο της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς. -την ενίσχυση, αναβάθμιση του ΝΑΡ και την συμβολή του στην υπόθεση της κομμουνιστικής επαναθεμελίωσης και του αντίστοιχου φορέα που απαιτεί η εποχή μας με κέντρο τις διαδικασίες του 3ου Συνέδριου του ΝΑΡ. - πολιτικές πρωτοβουλίες που κινούνται σε αντικαπιταλιστική κατεύθυνση και εμπλέκουν επί της ουσίας όλο το δυναμικό της Αριστεράς και του κινήματος (π.χ. ΕΕ), που θέλει να παλέψει σε ριζοσπαστική-αντικαπιταλιστική κατεύθυνση. Ανάλογες πρωτοβουλίες είναι αναγκαίες για το μέτωπο της δημοκρατίας και των ελευθεριών και για το εργατικό κίνημα. - πρωτοβουλίες που «υποβάλλουν» τις δυνάμεις της αριστεράς στην δοκιμασία της «κοινής δράσης» μέσα στο κίνημα, για την οργάνωση της δράσης για την άμυνα και την ανατροπή της λαίλαπας που ζουν οι εργαζόμενοι. Γ.1. Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΔΙΩΞΕΙΣ ΜΑΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ Είναι φανερό, πλέον, ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο ραγδαίων εξελίξεων όπου η πάλη για την αντικαπιταλιστική ανατροπή της επίθεσης αποκτά εξαιρετική σημασία και γίνεται ακόμα πιο επιτακτική, καθώς η καπιταλιστική κρίση βαθαίνει σε όλο τον κόσμο. Εκφράζεται στο σήμερα με τη συμβολή και των δυνάμεων του Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου, σε ένα παλλαϊκό αγώνα διάρκειας – σε ένα πολιτικό μαζικό εργατικό και λαϊκό κίνημα ανατροπής για να ανατραπεί η άθλια ταξική κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και συνολικά το μαύρο μέτωπο ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ, να σαρωθεί η χούντα κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, για την απαλλαγή από την δικτατορία των αγορών, των τραπεζιτών και της ΕΕ, με προοπτική την επαναστατική ανατροπή του βάρβαρου καπιταλισμού της εποχής μας. Κρίσιμο ζητούμενο, την περίοδο αυτή, είναι ο σχηματισμός ανεξάρτητων οργάνων επιβολής της λαϊκής – εργατικής θέλησης. Αυτό είναι το καθήκον που αντικειμενικά μπαίνει μπροστά, όχι μόνο στην αντικαπιταλιστική αριστερά, αλλά και στις πιο πρωτοπόρες μαχόμενες δυνάμεις και στο κίνημα συνολικά, το επόμενο διάστημα. Μέχρι τις 5 του Μάη ο κόσμος πίστεψε ότι με μια γερή επίθεση το «κάστρο θα πέσει» και -μέσα από μια βασανιστική πορεία- έβγαλε το συμπέρασμα ότι χρειάζεται «αγώνας διάρκειας». Στη συνέχεια επέστρεψε με ένα απεργιακό και μαζικό κίνημα πρωτοφανέρωτης διάρκειας στις «πλατείες» αλλά ούτε τότε έριξε την κυβέρνηση και τώρα, πλέον, πρέπει να επιστρέψει σε ανώτερη πολιτική βάση. Για να ανακοπεί και να ανατραπεί η επίθεση χρειάζεται «αγώνας ενάντια στο καθεστώς», ένα ρήγμα στον καπιταλισμό, ένα πολιτικό ρήγμα στην αστική πολιτική, εμπνευσμένο από μια άλλη οργάνωση της κοινωνίας. Χρειάζεται το «δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε, ανατρέπουμε» να γίνει ανώτερο πολιτικό πρόγραμμα και διεκδίκηση. Χρειάζεται το «κλέφτες» να αγκαλιάσει μαζί με τον αστικό πολιτικό κόσμο τους καπιταλιστές, τους τραπεζίτες και την ολιγαρχία του πλούτου. Το «κάτω όλοι» και η «άμεση δημοκρατία» πρόγραμμα και πρακτική για την δημιουργία οργάνων της δικής μας δημοκρατίας. Η συγκρότηση αυτής της «εναλλακτικής» αντικαπιταλιστικής λύσης με επαναστατική προοπτική είναι ο πυρήνας της απάντησης στο «τι να κάνουμε» για να ρίξουμε αυτήν την άθλια κυβέρνηση και να ανατρέψουμε την βάρβαρη πολιτική της Στο πολιτικό επίπεδο, στο νέο τοπίο των εξαιρετικά αναβαθμισμένων ιστορικών αναγκών ανάπτυξης του κινήματος, αλλά και νέων σημαντικών δυνατοτήτων, αυτό μπορεί και πρέπει να αποκρυσταλλωθεί στην συγκρότησης ενός αναβαθμισμένου αντικαπιταλιστικού μετώπου-πόλου, που θα αξιοποιεί τις νέες δυνατότητες που προκύπτουν από την έξαρση του κινήματος, τις ριζοσπαστικές αναζητήσεις εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων και την τάση σημαντικών τμημάτων της βάσης της ρεφορμιστικής αριστεράς για την υπέρβαση των ορίων της γραμμής των ηγεσιών. Γ.2. ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Το πρόγραμμά μας στοχεύει να αναπτυχθεί η πάλη των εργαζόμενων σε ρήξη με τους πυλώνες της αστικής πολιτικής, να συνειδητοποιηθούν- συγκροτηθούν οι δυνάμεις της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού, για την εξουσία των εργαζόμενων, την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας και των νόμων της αγοράς. Γιατί απέναντι στην «συντηρητική αντεπανάσταση» που προσπαθεί με μια τεράστια ιδεολογική επίθεση να μας πείσει ότι οι λαοί είναι ανίκανοι να ρυθμίζουν τις τύχες τους, ότι οι τύχες των κοινωνιών πρέπει να αποφασίζονται στα γραφεία της αστικής τάξης και των υπηρετών της, μόνο η «συλλογική σοφία των εργαζόμενων», μόνο η «εξουσία και η δημοκρατία των κάτω» μπορεί να ανοίξει το δρόμο της κοινωνικής- πολιτικής χειραφέτησης. 1. Παύση πληρωμών / διαγραφή του χιλιοπληρωμένου ιμπεριαλιστικού χρέους. 2. Άμεση έξοδος από ΟΝΕ-ευρώ-ΕΕ. Η πάλη για την αποδέσμευση από ΟΝΕ-ΕΕ είναι πρώτα από όλα ταξικός αγώνας για τα θεμελιακά δικαιώματα των εργαζόμενων, και παράλληλα υπηρετεί το δικαίωμα του εργαζόμενου λαού να αποφασίζει για την τύχη του, το δικαίωμα στη λαϊκή κυριαρχία, ενάντια στην ιερή συμμαχία ελληνικής αστικής τάξης - διεθνούς κεφαλαίου/ιμπεριαλισμού. Ταυτόχρονα είναι και διεθνιστικός αγώνας, συμβολή στην απελευθέρωση όλων των εργαζομένων της Ευρώπης από την τυραννία των πολυεθνικών. 3. Ριζική αναδιανομή του πλούτου τώρα με επιστροφή όλων όσων μας πήραν πίσω και αυξήσεις στους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικέ παροχές. Δραστική αύξηση της φορολογίας του κεφαλαίου (και όχι μείωση όπως προτείνει η ΝΔ) και μεγάλη μείωση της φοροκλοπής των εργαζομένων. 4. Ειδικά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανεργίας ειδικά ανάμεσα στους νέους. - πλήρης προστασία από την ανεργία, επίδομα ανεργίας, εξασφάλιση πλήρους πρόσβασης των ανέργων σε όλα τα δημόσια αγαθά (ρεύμα, νερό, επικοινωνίες, εκπαίδευση, υγεία κλπ) - απαγόρευση των απολύσεων - ριζική μείωση των ωρών εργασίας - αγώνας για να μην κλείσει καμιά επιχείρηση που εγκαταλείπουν οι καπιταλιστές, συνέχιση της λειτουργίας τους με εργατικό έλεγχο - παύση πληρωμών και διαγραφή των χρεών των ανέργων και των φτωχών σε τράπεζες, ΔΕΚΟ, δήμους κλπ. 5. Εθνικοποίηση, χωρίς καμιά αποζημίωση των τραπεζών, των ΔΕΚΟ και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας με εργατικό-λαϊκό έλεγχο. 6. Όχι στις ιδιωτικοποιήσεις και τις «συγχωνεύσεις / καταργήσεις» των δημόσιων φορέων. Όλα τα κοινωνικά αγαθά πρέπει να είναι δημόσια. Αγώνας ενάντια στην αντιδραστική αναδιάρθρωση του κράτους, όπως προωθείται με το ενιαίο μισθολόγιο. Πάλη κατά του αντιδραστικού / καπιταλιστικού ρόλου του κράτους και της υποταγής και εξυπηρέτησης των μεγάλων συμφερόντων. Να ελεγχθεί και να κοπούν οι σχέσεις κράτους με μεγαλοπρομηθευτές, εργολάβους και άλλους καπιταλιστές που ροκανίζουν την κοινωνία, που συνεχίζονται και βαθαίνουν (π.χ οι «οδικοί άξονες»). Δεν θέλουμε το σημερινό «δημόσιο», αλλά έναν πραγματικά δημόσιο τομέα στην υπηρεσία των συμφερόντων των εργαζομένων. 7. Αγώνας για την κατάργηση του αντιδραστικού, επιχειρηματικού Νόμου Πλαίσιου που παραδίδει τις δυνάμεις της αγοράς και διαλύει το δημόσιο πανεπιστήμιο. Μέτωπο παιδείας – εργασίας – δημοκρατίας για μια εκπαίδευση των λαϊκών και εργατικών αναγκών και συμφερόντων. 8. Αγώνας για την ανάπτυξη μιας παραγωγής, δημόσιας και συνεταιριστικής, με την εργατική τάξη στο τιμόνι, με αξιοποίηση των παραγωγικών δυνατοτήτων κάθε περιοχής, οικολογικής, με απειθαρχία στους νόμος της αγοράς και τις δεσμεύσεις της ΕΕ. 9. Προστασία του χώρου, της πόλης, της οικολογικής ισορροπίας ενάντια στην επέλαση του «μεσοπρόθεσμου» και του τσιμέντου, την κατάργηση κάθε περιβαλλοντικής νομοθεσίας, την παράδοση των πάντων στα μεγάλα συμφέροντα, την οικολογική καταστροφή. 10. Πάλη ενάντια στον Καλλικράτη και την ερήμωση της υπαίθρου που προωθείται με τις συγχωνεύσεις / καταργήσεις σχολείων, νοσοκομείων και άλλων δημόσιων υπηρεσιών. 11. Πάλη κατά του αντιδραστικού, σάπιου και παρακμασμένου αστικού πολιτικού συστήματος. Των νέων σχεδίων αντιδραστικής θωράκισης (νέο Σύνταγμα, «Νέα Πολιτεία» του Σαμαρά), της καταστολής. Παλεύουμε για μια «δημοκρατία των κάτω», στην βάση της «άμεσης δημοκρατίας» των συνελεύσεων και της δημοκρατικής τους συνένωσης, για ένα πολιτικό σύστημα στην βάση των αρχών της «κομμούνας» και της εργατικής δημοκρατίας. Δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας και όσων βαρύνονται με κλοπή δημόσιου πλούτου ή οδηγούν μεγάλες επιχειρήσεις σε πτώχευση. Γ.3. Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΔΙΑΠΑΛΗ ΣΤΑ ΡΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ Από αυτές τις θέσεις αντιμετωπίζουμε και απαντάμε στην συζήτηση που έχει ανοίξει σήμερα στην αριστερά και γενικότερα μέσα στις αγωνιζόμενες δυνάμεις. -Επικοινωνούμε και δρούμε από κοινού στους αγώνες με εκείνες τις δυνάμεις του κινήματος που παλεύουν κατά του «μνημονίου» και του «μεσοπρόθεσμου» αποδείχνοντάς τους, όμως, τον στενό και περιορισμένο χαρακτήρα της πάλης αυτής αν δεν πολιτικοποιείται και δεν φτάνει έως την συνολικότερη αντιπαράθεση και αμφισβήτηση της αστικής πολιτικής. Για αυτό και δεν συμφωνούμε και αντιπαλεύουμε την λογική του «αντιμνημονιακού μετώπου» του ΣΥΝ, γιατί αντιμετωπίζει την επίθεση από τις ουτοπικές θέσεις ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», εντός της ΕΕ και με κοινοβουλευτικές λύσεις–που προβλήθηκαν μάλιστα ακριβώς την στιγμή της ανόδου του κινήματος- σε συμμαχία με δυνάμεις που αναπαράγουν την «σοσιαλδημοκρατική αυταπάτη». - Επιδιώκουμε την κοινή δράση με τις δυνάμεις του ΚΚΕ, ενισχύοντας και όχι αρνούμενοι την συζήτηση για τα ζητήματα μιας σύγχρονης κομμουνιστικής στρατηγικής, για την ανάγκη «άλλης εξουσίας» και «άλλης κοινωνίας». Επιμένουμε ότι η στρατηγική αυτή αποκτά περιεχόμενο και ανατρεπτική δυναμική στο βαθμό που προωθείται ένα αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα πάλης. Η τακτική του ΚΚΕ που παραπέμπει κάθε στόχο ρήξης με την αστική πολιτική στο ακαθόριστο μέλλον της «λαϊκής εξουσίας», αφοπλίζει πολιτικά το κίνημα, αφήνοντας το έρμαιο στα διλήμματα του κεφαλαίου (π.χ έξοδος από ευρώ και ΕΕ). -Κατανοούμε τις αιτίες που γεννούν ρεύματα που αντιμετωπίζουν από θέσεις «εθνικές», «πατριωτικές», «φιλολαϊκές» (ενός «νέου ΕΑΜ») την επίθεση κυβέρνησης-τρόικας-ΕΕ και επιδιώκουμε τον διάλογο και όπου είναι δυνατόν (ειδικά στα πλαίσια των «πλατειών») την κοινή δράση με εκείνα τα κομμάτια τους που διάκεινται φιλικά ή τουλάχιστον δεν στρέφονται συνειδητά ενάντια στην αριστερά. Αντιπαλεύουμε τις συντηρητικές αντιλήψεις που αναπτύσσονται στα ρεύματα αυτά, δείχνοντας, ότι τα σημερινά προβλήματα «λαϊκής κυριαρχίας» συνδέονται άρρηκτα, με την φύση του καπιταλισμού της εποχής μας, την ΕΕ και τον σύγχρονο ιμπεριαλισμό. - Επιδιώκουμε με όλες μας τις δυνάμεις την κοινή δράση και τον διάλογο των δυνάμεων της αριστεράς μέσα στο κίνημα, την ανοιχτή, δημοκρατική δοκιμασία των απόψεων και την όσμωση με τις αγωνιζόμενες δυνάμεις, πράγμα που θα οδηγήσει στον μετασχηματισμό και την αλλαγή της ίδια της αριστεράς. Δεν υπάρχει, όμως, σήμερα, πολιτική βάση για μια προγραμματική ενότητα και απεύθυνση στις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς ή οργανωμένων τμημάτων της. Ούτε διευκολύνει τις ριζοσπαστικές αναζητήσεις των εργαζόμενων η αντίληψη της «ενότητας στον ελάχιστο κοινό παρανομαστή», που προβάλλουν ορισμένες δυνάμεις, πχ του «Μετώπου». Γ.4. ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Βασικό στοιχείο της νέας φάσης του κινήματος είναι και η αναβαθμισμένη επιδίωξη της ανάδειξης νέων οργάνων επιβολής της εργατικής και λαϊκής θέλησης, νέων οργάνων του μαζικού κινήματος (λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες, συνελεύσεις σε χώρους δουλειάς και πρωτοβάθμια σωματεία), με θεμέλιο ένα ταξικά ανασυγκροτημένο νέο εργατικό κίνημα. Στόχος μας για την ερχόμενη περίοδο είναι το ελπιδοφόρο μαζικό λαϊκό εργατικό κίνημα μπορεί να διαμορφώσει μια «Βουλή των κάτω», ένα όργανο που θα συναντηθούν όλα τα πρωτόλεια όργανα και συνελεύσεις που δημιουργούνται. Τα ανεξάρτητα όργανα του μαζικού κινήματος και η «Βουλή» τους εκφράζουν τη Βούληση των εργαζομένων και του λαού, αναπτύσσονται σε ανταγωνιστικά όργανα απέναντι στα όργανα του αστικού κράτους. Γ.5 Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ. Η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στα τέλη του Οκτώβρη, με το περιεχόμενό της, τον ανοιχτό δημοκρατικό της χαρακτήρα και τις τελικές αποφάσεις της πρέπει και μπορεί να γίνει ένα σημαντικό γεγονός για τον αγωνιζόμενο κόσμο και την αριστερά, ένα σημαντικό βήμα στην αλλαγή του τοπίου στην αριστερά. Προϋπόθεση γι αυτό είναι, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα στην πολιτική και οργανωτική της συγκρότηση με την κατάκτηση μιας πραγματικά δημοκρατικής λειτουργίας. Οι πολιτικές θέσεις που έχουν ήδη κυκλοφορήσει κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Αναπτύσσουν τις αντιλήψεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για την καπιταλιστική κρίση. Εξετάζουν πιο συστηματικά την κρίση της ΕΕ και της ευρωζώνης και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού καπιταλισμού. Επιβεβαιώνει και αναπτύσσει ως ένα βαθμό το αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα της περιόδου σε στενότερη και πιο αναβαθμισμένη σύνδεση με την συνολική επαναστατική και νέα σοσιαλιστική και κομμουνιστική προοπτική. Στο οργανωτικό θέμα υπάρχει ισχυρή συμφωνία στην ανάγκη για μια ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ουσιαστική δημοκρατία. Γ.6. Η ΚΙΝΗΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΕ Η συγκρότηση της ''Πρωτοβουλίας κατά του ευρώ και της ΕΕ'', αποτελεί σημαντικό πολιτικό βήμα. Καταγράφεται ευρύτερη πολιτική σύνθεση του κόσμου της αριστεράς, παρά το ότι δεν συμμετέχουν οι ηγεσίες της κοινοβουλευτικής αριστεράς. Το ζήτημα της ΕΕ αποτελεί πεδίο ανάπτυξης κοινωνικών -πολιτικών δεσμών με κόσμο της εργασίας, της νεολαίας και μεσαίων στρωμάτων που πλήττεται από την κρίση και ριζοσπαστικοποιείται. Δ. ΓΙΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΛΑΪΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΓΑΛΑ ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ Δ.1. Αναβάθμιση της πολιτικής κατεύθυνσης και του περιεχομένου. Οι δυνάμεις του κεφαλαίου επιχειρούν να αναπαράγουν την ηγεμονία τους εμφανίζοντας τις αστικές αναδιαρθρώσεις ως «νέο» ζητούμενο της εποχής απέναντι σε ένα κίνημα και μια αριστερά που, πολιτικά και ιδεολογικά, εμφανίζεται να υπερασπίζεται το ‘παλιό’, τις κατακτήσεις μιας προηγούμενης εποχής. Πρέπει, επομένως, η απόλυτα αναγκαία πάλη για την υπεράσπιση των κατακτήσεων, να συνδέεται με τις βασικές θέσεις του αντικαπιταλιστικού προγράμματος ανατροπής της επίθεσης. Για να υπάρξει αποτελεσματική αντιπολίτευση και έμπνευση για αγώνα με προοπτική νίκης, πρέπει να προβάλλονται από το κίνημα θετικά αιτήματα που αλλάζουν την ζωή και αμφισβητούν βαθιά τους νόμους του κέρδους και της εκμετάλλευσης από την σκοπιά μιας κοινωνίας με την εργατική τάξη και τον λαό στο τιμόνι. Δ.2. Αντιμετώπιση των νέων προβλημάτων ενότητας της τάξης, με πρώτο το ζήτημα της ανεργίας, που σημαίνει: α. Την προσέλκυση στην πάλη των ανέργων, την κοινή δράση εργαζόμενων, ανέργων. Το πρόβλημα της ανεργίας έχει ήδη μετατραπεί σε υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της εργατικής τάξης. Στην πραγματικότητα προσεγγίζει το 20% και ίσως στο 40% ανάμεσα στην νεολαία. - πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανεργίας, που περιλαμβάνει την έξοδο από την καταστροφική πολιτική του μνημονίου, την άμεση μείωση των ωρών δουλειάς, τις δημόσιες επενδύσεις σε βασικούς κλάδους που παράγουν κοινωνικά αποτελέσματα (αντί για την καταβαράρθρωση και διάλυση του ΠΔΕ). - διεκδίκηση έμπρακτης προστασίας των ανέργων (εξασφάλιση των βασικών αγαθών, ρεύμα, νερό, εκπαίδευση, υγείας κλπ), με ανάπτυξη και μορφών έμπρακτης κοινωνικής αλληλεγγύης. - ανάδειξη της ανεργίας στον συνολικό πολιτικό αγώνα, ως βασική πλευρά της πάλης των συνδικάτων, των «λαϊκών συνελεύσεων» και κάθε άλλης συλλογικότητας. β. Τη συντονισμένη πάλη ενάντια στην κοινωνική και πολιτική επίθεση των δυνάμεων του κεφαλαίου στον ιδιωτικό τομέα. Ενάντια στο δρακόντειο θεσμικό πλαίσιο διάλυσης των συλλογικών μορφών ύπαρξης της εργατικής τάξης (συλλογικών συμβάσεων, συνδικάτων κλπ). Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι εκατοντάδες ΣΣΕ που παραμένουν σε εκκρεμότητα από το υπουργείο. γ. Την ανάπτυξη της δράσης στο δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα ενόψει του κύματος ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων εταιρειών και υποδομών, και «συγχωνεύσεων /κλεισίματος» δεκάδων φορέων του δημοσίου. Το ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων –ειδικά των κρίσιμων κοινωνικών υποδομών (νερό, ρεύμα, αλλά και δρόμοι, λιμάνια, αεροδρόμια κλπ) πρέπει να γίνουν υπόθεση της πάλης όλου του λαού, να αναδειχτούν σε κεντρικά ζητήματα με τον ίδιο τρόπο (συνδικάτα, «λαϊκές συνελεύσεις» κλπ) με τον οποίο θέλουμε να αναδείξουμε το πρόβλημα της ανεργίας. Δ.3 Την επανεκκίνηση της προσπάθειας για την δημιουργία μιας εργατικής αντικαπιταλιστικής συλλογικότητας που θα παλεύει για ένα νέο εργατικό κίνημα και θα συσπειρώνει σε ανώτερη βάση το ευρύτερο ριζοσπαστικό δυναμικό που αναδεικνύεται σαν αποτέλεσμα των αγώνων και της βαθιάς κρίσης και απονομιμοποίησης της ΓΣΕΕ και του «θεσμικού» συνδικαλισμού. Δ.4. Το μέτωπο του πολιτικού συστήματος και της δημοκρατίας. Με βάση τη σχετική απόφαση της ΠΕ για το χαρακτήρα του ζητήματος, συγκρότηση ομάδας ΝΑΡ- νΚΑ και ανάληψη συγκεκριμένης πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση μετωπικής κίνησης. Δ.5. Για το ζήτημα του Καλλικράτη και των εξελίξεων στην περιφέρεια. Πρέπει να αντιμετωπίσουμε πιο αποφασιστικά και συστηματικά τα οξύτατα προβλήματα που προκύπτουν για την συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού από την εφαρμογή του Καλλικράτη σε συνδυασμό με την ευρύτερη κυβερνητική-κρατική πολιτική που αφορά τις δημόσιες υπηρεσίες και αγαθά. Πιο συγκεκριμένα: - Τεράστια επιβάρυνση όλων των κοινωνικών υπηρεσιών των Δήμων (παιδικοί σταθμοί, ΚΕΠ κλπ) και την τάση ιδιωτικοποίησης άλλων ζωτικών λειτουργιών με πρώτο τα σκουπίδια. - Επιβάρυνση σε βαθμό κατάρρευσης των οικονομικών των Δήμων, μαζί με τις προβλέψεις του Μεσοπρόθεσμου που προοιωνίζουν νέο κύμα απολύσεων, επιβαρύνσεων κλπ. - Τάση υποβάθμισης και ερήμωσης ολόκληρων περιοχών της επαρχίας λόγω των τερατωδών συνενώσεων των «καλλικρατικών Δήμων», και της γενικότερης πολιτικής των συγχωνεύσεων (σχολείων, νοσοκομείων κλπ), που περιλαμβάνει - ιδιωτικοποίηση ΑΤΕ, νερού, ΔΕΗ, ιδιαίτερα των υδροηλεκτρικών, διάφορες ΔΕΥΑ κλπ) ……………. Η Π.Ε. του ΝΑΡ, 4 Σεπτέμβρη 2011