αρχειοθετείται…

Στις 13 Αυγούστου 1922 άρχισε η Κεμαλική επίθεση στο μέτωπο του Αφιόν Καραχισάρ. Μετά από διήμερη μάχη, άρχισε η υποχώρηση του Ελληνικού Στρατού, που πήρε χαρακτήρα πανικού και άτακτης φυγής. Χιλιάδες ξεριζωμένοι Έλληνες, φθάνουν με κάθε μέσο από τα χωριά και τις πόλεις της ενδοχώρας στη Σμύρνη για να σωθούν από τη σφαγή.

Στις 21.8.1922, η Ελληνική Κυβέρνηση υπογράφει το διάταγμα της αποστράτευσης. Το μέτωπο καταρρέει. Η τύχη του Ελληνικού Πληθυσμού της Ιωνίας έχει αποφασισθεί. Οι αρχές εγκαταλείπουν τη Σμύρνη.

Από το Μάιο είχε αρχίσει δειλά-δειλά να διαφαίνεται το σχέδιο εγκατάλειψης της Μ. Ασίας από το στρατό μας. Άμεση ήταν η αντίδραση των κατωτέρων Ελλήνων αξιωματικών. Υπογράφοντας ένα πρωτόκολλο τιμής να μη την εγκαταλείψουν, ιδρύουν τη “Μικρασιατική Άμυνα”. Εμπνευστής και υποστηρικτής του σχεδίου ο 55χρονος Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος Καλαφάτης.

Την ώρα της σφαγής ο Χρυσόστομος απαντά αρνητικά στις νουθεσίες των συμμάχων να φύγει και να γλιτώσει. Ο Πρόξενος των Η.Π.Α στη Σμύρνη Γ. Χόρτον, ο Γάλλος Πρόξενος και ο καθολικός Αρχιεπίσκοπος, τον παρακαλούν να φύγει. Αυτός απαντά: “Παράδοσις του Ελληνικού Κλήρου, αλλά και το καθήκον του καλού ποιμένος, είναι να παραμείνει με το ποίμνιόν του.” Σε αντίθεση με τον Χρυσόστομο, ο ύπατος Αρμοστής Στεργιάδης, φεύγει 3 ημέρες πριν την είσοδο των Τούρκων στη Σμύρνη!

Δύο ημέρες πριν το από το φρικτό θάνατό του, ο Χρυσόστομος στέλνει με τον κυβερνήτη του αντιτορπιλικού “ΛΗΜΝΟΣ” μία επιστολή προς το Βενιζέλο: “Ο Ελληνισμός της Μ. Ασίας, το Ελληνικόν Έθνος καταβαίνει εις τον Άδην, από του οποίου καμμία πλέον δύναμις δεν θα δυνηθή να το αναβιβάση και το σώση. Της αφαντάστου ταύτης καταστροφής, βεβαίως αίτιοι είναι οι πολιτικοί και προσωπικοί Σας εχθροί, πλην και Υμείς φέρετε μέγιστον της ευθύνης βάρος, δια δύο πράξεις Σας.

Πρώτον, διότι απεστείλατε εις Μ. Ασίαν ως Ύπατον Αρμοστήν ένα τούτ΄ αυτό παράφρονα και εγωϊστήν, φλύαρον, απερροφημένον εν τω αυτοθαυμασμώ και καταφρονούντα και υβρίζοντα και δέροντα και εξορίζοντα και φυλακίζοντα όλα τα άγια και σώφρονα στοιχεία του τόπου, διότι εν τω φρενοκομείω του βεβαίως δεν είχον τόπον.

Και δεύτερον, διότι πριν αποπερατώσητε το έργον Σας και θέσητε την κορωνίδα και το επιστέγασμα επί του ανεγερθέντος αφαντάστως ωραίου και μεγαλοπρεπούς δημιουργήματός Σας, της καταθέσεως των θεμελίων της περικλεεστάτης ποτέ Βυζαντινής μας Αυτοκρατορίας, είχατε την ατυχή και ένοχον έμπνευσιν να διατάξητε εκλογάς κατ΄ αυτάς ακριβώς τας παραμονάς της εισόδου εις Κωνσταντινούπολιν.

Ζήτημα είναι εάν, το παρόν γράμμα αναγιγνώσκεται υφ΄ Υμών, ημείς πλέον υπάρχωμεν εν ζωή, προοριζόμενος -τις οίδε- εις θυσίαν και μαρτύριον”.
Κι όπως είπε, έγινε. Ο τρόμος ήρθε και σκέπασε την άλλοτε κοσμοπολίτικη νύμφη της Ιωνίας…

Δεν μπορείς να διαβάσεις για την καταστροφή της Σμύρνης και να μην αφουγκραστείς τον επιθανάτιο ρόγχο των χιλιάδων αθώων θυμάτων της ανείπωτης αυτής θηριωδίας, της ήττας, που οι λόγοι που την προκάλεσαν ήσαν περισσότερο τα συμφέροντα των φίλων μας, παρά η γενναιότητα των εχθρών
μας…

Η ιστορία είχε και κακές μάγισσες και φοβερούς δράκους. Είχε Τσέτες, είχε τον φον Σάντερς, είχε Εγγλέζους κι Ιταλούς, είχε και τον Στεργιάδη…
Είχε όμως και καλές νεράιδες και πριγκιπόπουλα. Είχε τον Καρά-Σεϊτάν, το θρυλικό Μαύρο Καβαλάρη, όπως αποκαλούσαν τον Πλαστήρα, είχε τον Χρυσόστομο!!!
Αυτά, για να μην αρχειοθετηθεί η μνήμη!!!